figura zespolona Rey–Osterrietha (ROCF) jest prawdopodobnie jednym z najpopularniejszych instrumentów pomiarowych zdolności wizuokonstrukcyjnych i pamięci niewerbalnej. Często wchodzi w skład protokołów badań neuropsychologicznych w ośrodkach chirurgii padaczkowej. W tym badaniu porównaliśmy tradycyjny system punktacji ROCF opracowany przez Taylora (1998)z systemem jakościowym, który ocenia błędy przestrzenno-relacyjne opracowane przez Loring et al. na próbie chorych z padaczką lewego i prawego płata skroniowego poddanych ocenie przedoperacyjnej. Zbadaliśmy, czy system punktacji relacyjno-przestrzennej będzie bardziej wrażliwy na prawostronne deficyty pamięci niż tradycyjna wersja Taylora. Nie było różnicy w fazie kopiowania ROCF pomiędzy grupą kliniczną a grupą kontrolną. Istniała znacząca różnica między grupą kontrolną a grupą kliniczną, gdy 30-minutowe rysunki z opóźnionym przypomnieniem były punktowane za pomocą systemu Taylora. Nie udało się jednak znaleźć różnic między pacjentami padaczkowymi lewego i prawego płata skroniowego. Z drugiej strony, porównania z jakościowymi kryteriami punktacji stosowanymi przez Loring et al. ujawnił, że pacjenci z prawym płatem skroniowym popełniali więcej błędów przestrzenno-relacyjnych niż pacjenci z lewostronnymi ogniskami. Przedstawiono rozkład częstości tych wyników dla wszystkich trzech grup oraz czułość i swoistość do prawidłowej klasyfikacji pacjentów z prawym płatem skroniowym. Badanie to wykazało, że zastosowanie jakościowych, specyficznych dla materiału kryteriów punktacji poprawia protokoły presurgiczne dotyczące padaczki płata skroniowego.