istnieją dwa rodzaje neuronów zaangażowanych w transmisję dowolnego sygnału przez układ współczulny: przed-ganglioniczny i post-ganglioniczny. Krótsze neurony preganglioniczne powstają w odcinku piersiowo-lędźwiowym rdzenia kręgowego, w szczególności w T1 do L2~L3, i podróżują do zwoju, często jednego ze zwojów paravertebralnych, gdzie synapsują z neuronem postganglionicznym. Stamtąd długie neurony postganglionowe rozciągają się na większą część ciała.

w synapsach wewnątrz zwojów neurony preganglioniczne uwalniają acetylocholinę, neuroprzekaźnik, który aktywuje nikotynowe receptory acetylocholiny na neuronach postganglionicznych. W odpowiedzi na ten bodziec neurony postganglionowe uwalniają noradrenalinę, która aktywuje receptory adrenergiczne obecne w obwodowych tkankach docelowych. Aktywacja receptorów tkanki docelowej powoduje efekty związane z układem współczulnym. Istnieją jednak trzy ważne wyjątki:

1. neurony Postganglionowe gruczołów potowych uwalniają acetylocholinę w celu aktywacji receptorów muskarynowych, z wyjątkiem obszarów grubej skóry, dłoni i podeszwowych powierzchni stóp, w których uwalniana jest noradrenalina i działa na receptory adrenergiczne.
2. komórki Chromafinowe rdzenia nadnerczy są analogiczne do neuronów Post-ganglionic; rdzeń nadnerczy rozwija się w tandemie ze współczulnym układem nerwowym i działa jako zmodyfikowany zwoje współczulne. W obrębie tego gruczołu dokrewnego neurony przedskrzelowe synapsują się z komórkami chromafiny, co powoduje uwolnienie dwóch przekaźników: niewielkiej części noradrenaliny i, co ważniejsze, epinefryny. Synteza i uwalnianie epinefryny w przeciwieństwie do noradrenaliny jest kolejną cechą wyróżniającą komórki chromafiny w porównaniu do postganglionicznych neuronów współczulnych.
3. Postganglioniczne nerwy współczulne kończące się w nerkach uwalniają dopaminę, która działa na receptory dopaminowe D1 naczyń krwionośnych, kontrolując ilość filtrów nerkowych we krwi. Dopamina jest bezpośrednim prekursorem metabolicznym noradrenaliny, ale mimo to jest wyraźną cząsteczką sygnalizacyjną.

Organizacjaedit

współczulny układ nerwowy rozciąga się od kręgów piersiowych do lędźwiowych i ma połączenia ze splotami piersiowymi, brzusznymi i miednicznymi.

nerwy współczulne powstają w pobliżu środkowej części rdzenia kręgowego w jądrze śródstopniowym bocznej kolumny szarej, zaczynając od pierwszego kręgu piersiowego kręgosłupa i są uważane za rozciągające się do drugiego lub trzeciego kręgu lędźwiowego. Ponieważ jego komórki zaczynają się w odcinku piersiowo-lędźwiowym – odcinku piersiowym i lędźwiowym rdzenia kręgowego-mówi się, że współczulny układ nerwowy ma odpływ piersiowo-lędźwiowy. Aksony tych nerwów opuścić rdzeń kręgowy przez przedni korzeń. Przechodzą w pobliżu zwoju kręgowego (czuciowego), gdzie wchodzą w przedni rami nerwów rdzeniowych. Jednak, w przeciwieństwie do unerwienia somatycznego, szybko oddzielają się przez białe złącza rami (tzw. od błyszczących białych osłonek mieliny wokół każdego aksonu), które łączą się z przykręgowym (leżącym w pobliżu kręgosłupa) lub przedkręgowym (leżącym w pobliżu rozwidlenia aorty) zwojami rozciągającymi się wzdłuż kręgosłupa.

aby dotrzeć do docelowych narządów i gruczołów, aksony muszą podróżować na duże odległości w ciele, a aby to osiągnąć, wiele aksonów przekazuje swoją wiadomość do drugiej komórki poprzez transmisję synaptyczną. Końce aksonów łączą się w przestrzeni, synapsie, z dendrytami drugiej komórki. Pierwsza komórka (komórka presynaptyczna) wysyła neuroprzekaźnik przez szczelinę synaptyczną, gdzie aktywuje drugą komórkę (komórkę postsynaptyczną). Wiadomość jest następnie przenoszona do miejsca przeznaczenia.

Schemat przedstawiający strukturę typowego nerwu rdzeniowego. 1. Efferent somatyczny. 2. Aferent somatyczny. 3,4,5. Sympatyczny efekt. 6,7. Sympatyczny aferent.

aksony nerwów presynaptycznych kończą się w zwojach paravertebralnych lub zwojach przedkręgowych. Przed dotarciem do terminala axon może obrać cztery różne ścieżki. We wszystkich przypadkach Akson wchodzi do zwoju przykręgowego na poziomie jego początkowego nerwu rdzeniowego. Następnie Synapsa w tym zwoju może wznieść się do wyższego lub zejść do gorszego zwoju przyramiennego i synapsy tam, lub może zejść do zwoju przedkręgowego i synapsy tam z komórką postsynaptyczną.

komórka postsynaptyczna następnie unerwia docelowy efektor końcowy (tj. gruczoł, mięsień gładki itp.). Ponieważ zwoje paravertebral i przedkręgowe są stosunkowo blisko rdzenia kręgowego, neurony presynaptyczne są na ogół znacznie krótsze niż ich postsynaptyczne odpowiedniki, które muszą rozciągać się w całym ciele, aby dotrzeć do celu.

godnym uwagi wyjątkiem od wyżej wymienionych dróg jest unerwienie współczulne rdzenia nadnerczowego (nadnerczowego). W tym przypadku neurony presynaptyczne przechodzą przez zwoje paravertebral, dalej przez zwoje przedkręgowe, a następnie synapsy bezpośrednio z tkanką nadnerczową. Tkanka ta składa się z komórek, które mają cechy podobne do pseudo-neuronu, ponieważ po aktywacji przez neuron presynaptyczny uwalniają swój neuroprzekaźnik (epinefrynę) bezpośrednio do krwiobiegu.

w współczulnym układzie nerwowym i innych elementach obwodowego układu nerwowego synapsy te powstają w miejscach zwanych zwojami. Komórka, która wysyła swoje włókno, nazywana jest komórką preganglioniczną, podczas gdy komórka, której włókno opuszcza zwoje, nazywana jest komórką postganglioniczną. Jak wspomniano wcześniej, komórki preganglioniczne współczulnego układu nerwowego znajdują się między pierwszym segmentem klatki piersiowej i trzecim segmentem lędźwiowym rdzenia kręgowego. Komórki postganglioniczne mają swoje ciała komórkowe w zwojach i wysyłają swoje aksony do narządów docelowych lub gruczołów.

zwoje obejmują nie tylko pnie współczulne, ale także zwoje szyjne (górne, środkowe i dolne), które wysyłają współczulne włókna nerwowe do narządów głowy i klatki piersiowej, oraz zwoje celiakii i krezki, które wysyłają współczulne włókna do jelit.

przekazywanie informacji

współczulny układ nerwowy – informacje przekazywane przez niego oddziałują na różne narządy.

wiadomości podróżują przez współczulny układ nerwowy w przepływie dwukierunkowym. Wiadomości efferentne mogą jednocześnie wywoływać zmiany w różnych częściach ciała. Na przykład współczulny układ nerwowy może przyspieszyć tętno; poszerzyć oskrzela; zmniejszyć ruchliwość (ruch) jelita grubego; zwężać naczynia krwionośne; zwiększyć perystaltykę przełyku; powodować rozszerzenie źrenic, piloerection (gęsia skórka) i pocenie się (pocenie się); i podnieść ciśnienie krwi. Jednym z wyjątków są pewne naczynia krwionośne, takie jak te w tętnicach mózgowych i wieńcowych, które rozszerzają się (zamiast zwężać) ze wzrostem napięcia współczulnego. Wynika to z proporcjonalnego wzrostu obecności receptorów adrenergicznych β2, a nie receptorów α1. receptory β2 promują rozszerzanie naczyń zamiast zwężania, jak receptory α1. Alternatywnym wyjaśnieniem jest to, że podstawowym (i bezpośrednim) efektem stymulacji współczulnej na tętnice wieńcowe jest zwężenie naczyń, a następnie wtórne rozszerzenie naczyń spowodowane uwalnianiem metabolitów rozszerzających naczynia krwionośne z powodu sympatyktycznie zwiększonej inotropii serca i częstości akcji serca. To wtórne rozszerzenie naczyń spowodowane pierwotnym zwężeniem naczyń nazywa się funkcjonalną sympatykolizą, której ogólnym efektem na tętnice wieńcowe jest rozszerzenie.

Synapsa docelowa neuronu postganglionowego jest pośredniczona przez receptory adrenergiczne i jest aktywowana przez noradrenalinę (noradrenalinę) lub epinefrynę (adrenalinę).