„Reklama. 793. W tym roku nad krainą Northumbrii nadeszły straszne Ostrzeżenia, przerażające ludzi najbardziej żałośnie: były to ogromne prześcieradła światła pędzące w powietrzu, trąby powietrzne i ogniste smoki latające przez firmament. Wkrótce potem, szóstego dnia przed Idy styczniowymi, w tym samym roku, wstrząsające najazdy pogan spowodowały godne pożałowania spustoszenie w Kościele Bożym Na Świętej wyspie, przez gwałty i rzeź.”Wpis na rok 793 w Kronice anglosaskiej.

793 jest używany głównie jako punkt wyjścia do historii „wikingów” w brytyjskich szkołach i uczelniach; chociaż nie był to pierwszy raz, gdy najeźdźcy z mórz wylądowali w Wielkiej Brytanii, była to ich najważniejsza wizyta w VIII wieku.

sześć lat przed najazdem Lindisfarne ’ a zapis Kroniki anglosaskiej za rok 787. że ” w tym roku król Bertric wziął za żonę Edburgę, córkę Offy. Za jego dni przybyły pierwsze trzy okręty z północy z ziemi zbójców. I jechał z nim król, i poprowadził ich do miasta królewskiego; bo nie wiedział, co to jest, i tam był zabity. Były to pierwsze okręty Duńczyków, które poszukiwały ziemi narodu angielskiego.”

niezaprzeczalnie barbarzyński i dziki w swoim wykonaniu nigdy nie zawodzi w porywaniu wyobraźni. Tak więc 793 zapewniło doskonałe dramatyczne wejście w fascynującą historię imperiów Wikingów, a zwłaszcza ich rolę w historii Wielkiej Brytanii. Szczególnie dla dzieci w wieku szkolnym myśl o tak nagłym i brutalnym ataku jest fascynująca, zwłaszcza gdy przychodzą zobaczyć klasztor i wyobrażają sobie, jak potężny wpływ miał ten nalot na tak odległą i spokojną społeczność. Żądni krwi wojownicy Wyrywający chrześcijan i niosący więźniów na ich okrutnie wyglądające statki podczas śmiałych nalotów to „najlepsze kawałki” na lekcjach historii w szkole – im więcej krwi, tym lepiej się wydaje. Nalot 793 na Lindisfarne nie powinien jednak ograniczać się do programów szkolnych i traktować jako kolejny temat rewizji lub punkt odniesienia, o którym należy zapomnieć, gdy tylko egzaminy się skończą. Być może był to straszny dzień dla Lindisfarne 'a, ale mimo to bardzo ważny, a także stanowi doskonały wstęp do fascynującego narodu i jego „okresu” w historii Europy.
najazd na Lindisfarne miał miejsce w czasie, gdy według Kroniki anglosaskiej nie mogło być gorzej. Można by zapytać, dlaczego wszystko było tak paskudne w Northumbrii pod koniec VIII wieku? Wyjaśnieniem wydawało się po prostu, że Northumbrianie sprowadzili to na siebie. Jednym z mistrzów tego szczególnego punktu widzenia był uczony Alcuin-w liście do biskupa Lindisfarne Higbalda, który niedługo po ataku pisze:

„albo To jest początek większego ucisku, albo grzechy mieszkańców wywołały to na nich. Naprawdę nie stało się to przypadkiem, ale jest to znak, że ktoś zasłużył na to. Ale teraz, wy, którzy zostaliście, stańcie mężnie, walczcie dzielnie, brońcie obozu Bożego.”

Alkuin (735-804) jest w dużej mierze powoływany jako źródło na koniec VIII wieku. Został wybrany jako doradca cesarza Karola Wielkiego i zaproszony do pełnienia funkcji dyrektora jego szkoły pałacowej, zyskując reputację jednego z głównych uczonych Europy. Alkuin był doskonale przygotowany do obserwacji rozwoju późnego VIII wieku i był współczesnym źródłem dla wczesnych stadiów ” epoki wikingów.”

można by pomyśleć, że była to ostatnia rzecz, jaką ktokolwiek chciałby usłyszeć, a na pewno ostatnia rzecz, którą każdy krewny został zabity lub wzięty w ataku, chciałby rozważyć – ale nie był to złośliwy list i nie był to cyniczny przegląd ani ćwiczenie w propagandzie VIII wieku. (Należy jednak zauważyć, że Alkuin był daleko od Northumbrii, kiedy wysłał ten list.)
logika tego myślenia polegała na tym, że aby coś tak złego stało się prawdopodobnie najświętszym miejscem w VIII-wiecznej Brytanii, lokalna społeczność musiała zrobić coś bardzo złego, aby wywołać gniew Boga. Szybki rzut oka na wpisy Kroniki anglosaskiej z lat poprzedzających 793 jest katalogiem serii bardzo niechrześcijańskich zachowań. Można było wybaczyć myśl, że zabłądzili na kartach Ryszarda III, a może Makbeta; uzurpatorzy, morderstwa i zabójstwa polityczne były na porządku dziennym, nawet fryzury i poczucie mody stały się lekkomyślne i bezbożne najwyraźniej.

„rozważ uważnie, bracia, i badaj pilnie, bo być może to nieuchwytne i nie słyszane o złu było zasługiwane przez jakąś niesłychaną złą praktykę… Rozważ sukienkę, sposób noszenia włosów, luksusowe zwyczaje książąt i ludzi.”Alkuin do biskupa Higbalda z Lindisfarne (780-803)

do 793 roku wystarczyło. Z pewnością dla Alkuina (który był jednak trochę kwadratowy) to, co stało się dalej, nie powinno być tak straszną niespodzianką. W 793 roku wydawało się, że dyscyplina wymierzona przez Boga ma nowe oblicze, w rzeczywistości mówi nowym językiem i preferuje nową formę transportu, a wszystko to przestraszyło żyjących Anglosasów.
Ci wikingowi najeźdźcy bardzo dobrze pasowali do każdego w VIII wieku, rzucając się na piekielną i krwawą bandę ludzi – podobno sprowadzając karę Boga na głowy krnąbrnych chrześcijan. Chciałbym jednak pokornie przedstawić w tym miejscu anegdotę o niektórych popularnych wierzeniach, które otaczają najeźdźców z 793 i ich Wikingów.
żaden raider nie byłby tego dnia widziany, aby miał śliczną parę rogów po obu stronach hełmu; również ci raiders nie byliby zdeterminowani, aby zniszczyć absolutnie wszystko i każdego, kogo mogliby znaleźć; i z pewnością nie było ani czasu, ani ochoty na bazgranie frazy „a furore Normanorum, libera nos Domine” (z furii ludzi północy, Boże wybaw nas.)
Po pierwsze, rogi na hełmie są całkowicie i całkowicie bezużyteczne w walce. Nie oferują one żadnej ochrony i jakikolwiek wpływ na nich jar hełm głowy poważnie i najlepsze, że mogą oczekiwać od tego byłoby cricked szyi. Dodaj do tego sprawę takielunku i dużego kwadratowego żagla statku wypełnionego wojownikami i być może niewolnikami, a prawie na pewno zostaniesz wplątany w coś lub masz czyjeś oko!
należy również zająć się wizerunkiem bezmyślnego barbarzyńcy. Nie powinno być próby zaprzeczenia, że najeźdźcy zadali straszną rzeź i obrażenia wielu ludziom i że z pewnością było wiele zgonów na Lindisfarne tego dnia. Byłoby jednak niedokładne sugerowanie, że łupieżcom tym brakowało innego celu niż całkowite zniszczenie Lindisfarne i wszystkich mieszkańców. Jedna z interpretacji czasu tego nalotu może sugerować, że był to bardziej zorganizowany romans niż szczęśliwy atak. Żeglowanie po Morzu Północnym i dotarcie do Lindisfarne po raz pierwszy w połowie stycznia jest nieco trudne do uwierzenia. Możliwe, że wystartowały z dalszej północy wzdłuż wybrzeża. Po zebraniu informacji, które mogą O Lindisfarne mogli następnie zaplanować bardziej elokwentny atak. Możliwe jest również, że wiedzieli o bogactwie Lindisfarne, wielkości tamtejszej społeczności i naturze tej wspólnoty – klasztory były popularnymi celami, ponieważ rzadko były dobrze bronione przez swoje położenie lub za pomocą innych środków i często posiadały przedmioty o wielkiej wartości, zwykle w ramach ceremonii religijnej.

Idy stycznia to 11 stycznia według kalendarza rzymskiego i o tej porze roku warunki pogodowe i poziom światła nie użyczyłyby się obcej morskiej grupie raidingowej.

Ten scenariusz wskazywałby zatem, że w sposobie przeprowadzenia nalotu był porządek i powód. Ponadto dosłowne wykrwawienie Lindisfarne na sucho w pierwszej kolejności zapobiegłoby przyszłym szansom na zbieranie większej ilości grabieży lub niewolników podczas wizyty powrotnej. Lindisfarne pokazał, że wikingowie mają talent do przestępczości zorganizowanej. Byli daleko od bezmyślnych dzikusów, za którymi czasami są przedstawiani, a załoga, która dotarła do Lindisfarne w 793 roku, była tylko początkiem czegoś znacznie większego i pokazała tylko ułamek ich potencjału.
wikingowie z Norwegii i Danii przybywali w większej liczbie przez morze po 793 roku, ale wątpię, że nawet przy wzroście częstotliwości wpływ najazdu Wikingów został osłabiony lub kiedykolwiek stał się akceptowalnym zjawiskiem. Anglosasi obawiali się wikingów, ale nie ma dowodów na to, że strach ten był popularnie wyrażany hasłem ” a furore normanorum, libera nos domine.”Można to uznać za przypadek sfałszowania dowodów; możemy założyć, że Anglosasi byli przerażeni tymi najeźdźcami i ta fraza brzmi dokładnie tak, jak to mówili w tym czasie. Pokornie sugeruję, aby za wszelką cenę unikać tego stylu domniemanej lub szacowanej historii, zwłaszcza gdy jest ona wyrażona jako faktyczny dowód.
zachęcanie tych, którzy są zainteresowani historią, aby myśleli za siebie i stosowali teorie i możliwości z własnych pomysłów jest niezbędne do korzystania z wszelkich badań historycznych lub badań. Zatem założenie, że podczas najazdu w 793 r.członkowie społeczności Lindisfarne mieli czas i sposobność, a nawet skłonność do mruknięcia tego łacińskiego zwrotu, jest założeniem opartym na małych dowodach lub ich braku. Byłoby to również zbyt zbliżone do jeszcze bardziej wyprodukowanych mitów o Wikingach, jak dla mnie.
AD 793 warto wtedy pamiętać. To był zły dzień dla Lindisfarne i Northumbrii, ale to był dobry dzień, aby być Viking raider. Służy również jako dobry start do historii wikingów. Zachęcam każdego, kto ma okazję, aby pójść i stanąć przy klasztorze na Lindisfarne i wyobrazić sobie, jak byłoby tam w 793 – dla strony domowej (społeczność Lindisfarne) i dla odwiedzających (wikingowie). Aby dowiedzieć się więcej o Wikingach, ich pochodzeniu, ich wpływie, o tym, jak żeglowali tu i gdzie indziej, na pewno zacznę od wspaniałej książki zatytułowanej „Viking Empires”, zbiorowej pracy profesorów Frederika Pedersena, Angelo Forte i Richarda Orama.
na koniec proszę o zapomnienie wszelkich nieszczęśliwych wspomnień o lekcjach historii w szkole z rąk mdłych i nieskazitelnych nauczycieli. Unikaj pozbawionych skrupułów i pośpiesznie produkowanych „zrekonstruowanych” programów historycznych, które mogą obfitować w telewizji – chyba że oglądasz je wyłącznie dla wartości rozrywkowych. Historia ma o wiele więcej do zaoferowania. Istnieją setki bardzo dobrych książek o historii wikingów, fantastyczne muzea, mnóstwo kursów na uniwersytetach i uczelniach, a co najważniejsze Twoje dzieci lub wnuki. Jeśli chcesz uczyć się od kogoś, kto jest zainspirowany, podekscytowany i ma bardzo dobrą podstawową wiedzę na temat historii wikingów-wyciągnij swojego syna, wnuka lub siostrzeńca z dala od telewizora lub Xboxa – zanim osiągną wiek około 11 lat – i zapytaj ich, jak Wikingowie się tu dostali, gdzie osiedlili się i dla dodatkowego efektu, jak poszli do wysyłania swoich więźniów.

Nick Attwood MA