nie jest już publikowany. Dziękujemy wszystkim, którzy czytali nasze prace przez lata. Archiwa pozostaną dostępne tutaj; aby uzyskać nowe historie, udaj się do Vox.com, gdzie nasi pracownicy zajmują się kulturą konsumencką towarów firmy Vox. Możesz również zobaczyć, co robimy, rejestrując się tutaj.

następnym razem, gdy będziesz roztargniony wybierając kolory lakieru, wybierając wzór do kolejnego arcydzieła zdobienia paznokci lub próbując niezręcznie czytać wiadomości tekstowe w trakcie manicure, pamiętaj: jesteś w dobrym towarzystwie. Paznokcie od bardzo dawna są nieodłączną częścią reżimów kosmetycznych wielu kobiet i nie wygląda na to, że w najbliższym czasie się to zmieni.

różne kultury od dawna używają bejc, proszków i kremów do odbarwiania i wzmacniania paznokci. W rzeczywistości istnieją dowody na to, że ludzie mogli pielęgnować paznokcie od tysiącleci-być może już 5000 p. n. e., ale XX-wieczny wynalazek ultra-łatwopalnego związku nitrocelulozy — również stosowanego w folii celuloidowej — zmienił grę w Lakier do paznokci, ustawiając scenę dla dzisiejszego, pozornie nieskończonego wachlarza opcji manicure.

dokładne pochodzenie lakieru do paznokci jest niejasne, ale wiemy, że ludzie farbują swoje paznokcie od wieków. Pozłacane paznokcie i przyciemniane henną opuszki palców znaleziono na starożytnych egipskich mumiach-zauważa Suzanne E. Shapiro, autor paznokci: Historia nowoczesnego Manicure. Ale często powtarzające się przekonanie, że starożytne królowe, takie jak Kleopatra i Nefertiti, farbowały paznokcie w różnych odcieniach czerwieni, aby podkreślić ich moc-lub że „zwykłe” egipskie kobiety zostały skazane na śmierć za odważne noszenie wszystkiego poza pastelami na opuszkach palców — są mało prawdopodobne. „Chciałbym powiedzieć coś o tych dwóch królowych, ale nie mogłem znaleźć niczego, co mogłoby to potwierdzić, nawet rozmawiając z egiptologami w Muzeum Met”, mówi Shapiro przez e-mail.

paznokcie farbowane henną były powszechne w częściach Półwyspu Arabskiego, Południowej Azji i północnej Afryki, jednak w zwyczajach chińskich i koreańskich kobiety zabarwiały paznokcie na Czerwono domowym tonikiem z ałunu i zmiażdżonych kwiatów balsamu. Szkarłatne paznokcie zostały również wspomniane w średniowiecznym poemacie irlandzkim, Shapiro discovered.

szlachcice i-kobiety z dynastii Yuan zakładały długie, ozdobnie zdobione pazuropodobne ochraniacze paznokci-noszone w parach po dwie na rękę — aby chronić długie paznokcie pod spodem. Zarówno gwoździe, jak i wyszukane osłony ochronne były znakiem ich władzy i bogactwa, pisze Shapiro — sposób na prześledzenie faktu, że nie musieli kiwnąć palcem, jeśli chodzi o pracę fizyczną.

dla kobiet epoki wiktoriańskiej nacisk na czystość moralną i cnotę przełożył się na czyste, proste paznokcie. „Pod koniec XIX i na początku XX wieku kobieta wykazywała się dobrze wychowanym wyrafinowaniem, dbając o swoje miękkie, naturalnie wyglądające dłonie”, pisze Shapiro w Nails. Jak wspomina Shapiro w swojej książce, XVIII-wieczna angielska lista cech oznaczających doskonałe kobiece piękno wymienia „białą rękę nieco długą i pulchną” i ” paznokcie Z Masy Perłowej stały się Owalne.”

oczywiście standardy kosmetyczne się zmieniają, a w drugiej połowie XIX wieku kobiety — zwłaszcza mieszkające w mieście-miały więcej środków na higieniczne rytuały, takie jak, No cóż, stylizacja paznokci. Dzisiejsza koncepcja manicure jako usługi sięga króla Francji Ludwika Filipa, który, jak pisze Shapiro, regularnie pielęgnował paznokcie przez człowieka o imieniu Monsieur Sitts.

salony Manicure po raz pierwszy zaczęły pojawiać się w Paryżu w latach 70. i chociaż oferowane wtedy usługi nie były zbyt kompleksowe, niż dzisiejsze ekstrawaganckie oferty salonów paznokci, typowa scena salonu nie różniła się tak bardzo od teraz: „Kobiety (i niektórzy mężczyźni) czytają i oczekują na zwrot przy jednym ze stołów, przystawiają miskę oraz narzędzia do pielęgnacji i zabiegów”, opisuje Shapiro za pośrednictwem poczty elektronicznej.

wkrótce trend podskoczył do stawu i w 1878 roku początkująca przedsiębiorca Mary E. Cobb otworzyła pierwszy amerykański salon paznokci na West 23rd Street w Nowym Jorku. „Mary Cobb jest jedną z moich ulubionych postaci w historii pielęgnacji paznokci”, zachwyca Shapiro, zauważając, że Cobb był ” zaciekle niezależny … kobieta, która rozwiodła się z mężem podiatrycznym / kosmetycznym i rozpoczęła własny salon i działalność produktową.”Cobb, który studiował pielęgnację paznokci w Paryżu, podobno zapłacił 1,25 dolara za prosty manicure(lakieru do paznokci jeszcze formalnie nie było). Jej biznes się rozkręcił, czyniąc Cobb legendą damsko-przedsiębiorczą. Oprócz otwarcia różnych salonów, sprzedawała własną linię produktów, w tym miksturę o nazwie Cosmetic Cherri-Lip „aby odcień paznokci, ust i policzków z” różowym rumieńcem wiernym naturze”, pisze Shapiro. Cobb samodzielnie ustawił scenę dla ponad 1000 salonów paznokci, które obecnie znajdują się w Nowym Jorku (wiele z nich zostało uznanych za etycznie wątpliwe).

początek XX wieku zapoczątkował nowe możliwości dla amerykańskich kobiet (głównie białych pewnej klasy). Nic dziwnego, że te damskie Schematy kosmetyczne rozszerzyły się, aby pasowały do siebie. W Nails, Shapiro zauważa, że w 1910 roku sufrażystki zostały zauważone w makijażu podczas marszu o prawo do głosowania; opowiadały się za „kobiecą autonomią i wolnością wyglądu jednocześnie”, pisze. Początkujący przemysł kosmetyczny uruchomił również jedne z najbogatszych samozwańczych kobiet na świecie, w tym Madame C. J. Walker (afroamerykańska córka byłych niewolników), Helena Rubinstein i Elizabeth Arden (która, jako nienawidząca lakierów do paznokci, nie założyła własnej linii szkliwa do paznokci aż do końca lat 30.

podczas ryczących lat dwudziestych, flappers zaczął radośnie upending typowych kobiecych konwencji stylu. Pokazując skórę, obcinając włosy, pijąc i paląc do głębi, dziewczyny z lat 20. były bardziej autoekspresyjne niż kiedykolwiek. Wraz z wprowadzeniem przez Cutex kolorowego lakieru do paznokci w 1924 roku, kobiety zaczęły również używać koloru paznokci jako sposobu wyrażania siebie — chociaż po raz pierwszy zostały zdegradowane do używania samego różu. „W rzeczywistości jest to nowoczesna technologia lakierowania samochodów, która została wykorzystana do stworzenia w XX wieku”, mówi Susan Stewart, autorka nadchodzącego Painted Faces: a Colorful History of Cosmetics. W rzeczywistości lakier nitrocelulozowy był częściej używany jako lakier samochodowy, a także jako Suzanne E. Shapiro pisze, że niektóre kobiety próbowały używać tego materiału na swoich paznokciach jeszcze przed masowym wprowadzeniem różowej emalii do paznokci przez Cutex.

sprawy nabrały pikanterii w 1929 roku, kiedy Ameryka doświadczyła świtu czerwonego lakieru do paznokci — „Wielkiego Wybuchu nowoczesnego manicure”, jak to ujął Shapiro. „Kobiety eksperymentowały z czystym różowym kolorem paznokci przez lata 20-te”, mówi. Ale latem 1929 roku prasa o modzie zauważyła, że europejscy socjaliści zaczęli polerować paznokcie głęboką czerwoną emalią, a kolor nabrał rozpędu w latach 30. Po premierze Revlon w 1932 roku z pierwszym lakierem o długim noszeniu w wybranych odcieniach czerwieni i różu, kobiety zaczęły być bardziej kreatywne z manicure; pomyśl o edgy red half-moon Joan Crawford.

od tych pierwszych dni Amerykańskie paznokcie kobiet jeździły nieustannie zmieniającą się karuzelą trendów. Od pojawienia się zdobień paznokci w kochających dyskotekach latach 70. do afroamerykańskich celebracji kobiet i popularyzacji akryli; od Chanel Vamp po naklejki, cyrkonie, małe skorpiony (!jednym z najfajniejszych aspektów ewolucji trendów paznokciowych jest ich naturalne dopasowanie do zmieniających się ról kobiet w całej kulturze. „Związek między modą na paznokcie a zmieniającymi się wartościami kobiet jest dość niezwykły”, zgadza się Shapiro. Na przykład w stosunkowo stabilnych latach 50. mówi, że „idealnie pomalowane czerwone i koralowe paznokcie były aspektem hiperfeminicznego, prawie konformistycznego poczucia piękna”, podczas gdy zaniżone Francuskie manicure stały się rzeczą wśród kobiet kariery w latach 80., a wraz z pojawieniem się hip-hopu „długie i wyszukane mody na paznokcie pozwoliły kobietom definiować Styl na własnych warunkach.”

a Shapiro szybko zauważa, że nie wypada nikogo bagatelizować znaczenia tych stosunkowo niedrogich, małych luksusów. Podczas pracy nad swoją książką, Shapiro mówi, że ” fascynuje ją to, jak zaciekle kobiety broniły swojej miłości do lakieru do paznokci, nawet w czasach wojny i konfliktów.”

rytuały kosmetyczne, takie jak manicure, są głęboko osobiste i samorządne; są związane z naszą indywidualną historią, korzeniami i kulturami, a także z naszymi unikalnymi gustami. Ale paznokcie po prostu może być jednym z aspektów kobiecego piękna, że większość cis białych mężczyzn mają niewielkie zainteresowanie lub powiedzieć w. „Po dowiedzeniu się o tak wielu odważnych kobiecych przedsiębiorcach w pielęgnacji paznokci i wybitnych osobowościach, które naprawdę kochały paznokcie”, mówi Shapiro, ” stało się jeszcze bardziej oczywiste, że nasze przywiązanie do manicure nie jest zależne od manipulacji ze strony mężczyzn.”