Ellsworth Kelly
Ellsworth Kelly, (ur. 31 maja 1923 w Newburgh, Nowy Jork, USA—zm. 27 grudnia 2015 w Spencertown, Nowy Jork), amerykański malarz, rzeźbiarz i grafik, który był czołowym przedstawicielem stylu hard-edge, w którym abstrakcyjne kontury są ostro i precyzyjnie zdefiniowane. Choć często kojarzony z minimalizmem, Kelly poprzedził ruch o dekadę.
zanim służył w armii podczas ii Wojny Światowej, Kelly studiował sztukę techniczną (jedyny rodzaj szkolenia artystycznego, który jego rodzice zgodzili się sfinansować) przez rok (1941-42) w Pratt Institute na Brooklynie. Po powrocie ze służby Kelly studiował w School Of The Museum of Fine Arts w Bostonie (1946-48), a następnie wyjechał za granicę do Paryża, aby studiować w École des Beaux-Arts (1948-49). Podczas pobytu w Paryżu nawiązał kontakt z wieloma artystami-m.in. z Jeanem Arpem, Constantinem Brancusim, Joanem Miró i Alexandrem Calderem—którzy mieli wpływ na jego rozwijający się styl. W tym czasie interesował się sztuką bizantyjską i renesansową oraz architekturą romańską, a także praktyką automatycznego rysowania w ruchu surrealistycznym, który opierał się na spontaniczności i przypadku. Wykorzystywał tę metodę jako inspirację przy tworzeniu wczesnych prac abstrakcyjnych, takich jak Colors for a Large Wall I seria Spectrum Colors Arranged by Chance (obie z 1951), szachownice z kolorowymi, czarnymi i białymi kwadratami ułożonymi w losowej kolejności. Kelly miał swój pierwszy jednoosobowy występ w Paryżu w 1951 roku. Powrócił do Stanów Zjednoczonych w 1954 i mieszkał wśród innych artystów, w tym Agnes Martin, Jack Youngerman, Robert Indiana, Lenore Tawney i James Rosenquist.
Checkerboard Film Foundation (Partner wydawnictwa Britannica)Zobacz wszystkie filmy do tego artykułu
świat sztuki w Nowym Jorku w 1954 roku był zdominowany przez Ekspresjonizm abstrakcyjny. Podobnie jak ekspresjoniści abstrakcyjni, Kelly czasami pracował na bardzo dużą skalę. Odrywał się jednak od tego ruchu, odrzucając malarskość, czy też wykazując jakikolwiek ślad ręki malarza na swoich obrazach. Zamiast tego jego obrazy są zazwyczaj płaskie i składają się z sąsiednich geometrycznych paneli o gładkich, niezakłóconych kolorach (np. Niebieski Zielony Czerwony ). Wolnostojące rzeźby Kelly ’ ego, które zaczął tworzyć pod koniec lat 50., są, podobnie jak jego obrazy, geometrycznymi obiektami o odważnych jednolitych kolorach i są wykonane z materiałów przemysłowych, takich jak stal i aluminium (np. Brama). Swoją pierwszą wystawę indywidualną miał w Stanach Zjednoczonych w Betty Parsons Gallery w 1956 roku, a następnie regularnie brał udział w wielu wystawach zbiorowych (np. „Young America 1957”, Whitney Museum of American Art, Nowy Jork; „Sixteen Americans”, Museum of Modern Art, Nowy Jork). W latach 60.Kelly zaczął również stosować swoje podejście do koloru, formy i linii w grafice.
wraz ze wzrostem reputacji Kelly otrzymał wiele zamówień na rzeźby na dużą skalę, takie jak dla Transportation Building w Filadelfii (1957) i New York State Pavilion NA New York World ’ s Fair (1964). Kiedy w 1970 roku przeprowadził się do Nowego Jorku, Kelly zaczął tworzyć rzeźby plenerowe na dużą skalę i dzieła sztuki publicznej, które pojawiają się w kolekcjach muzealnych na całym świecie oraz w przestrzeni publicznej w takich miastach jak Chicago (Krzywa XXII, zwana również I Will ) i Berlin (Berlin Totem ).
prace Kelly ’ ego były przedmiotem licznych wystaw indywidualnych i zdobyły wiele wyróżnień. Niektóre z jego wystaw to retrospektywy w Museum of Modern Art (1973), Whitney Museum of American Art (1982) i Solomon R. Guggenheim Museum (1996). W 1974 został wybrany do National Institute (obecnie Academy) of Arts and Letters i otrzymał Nagrodę malarską od Art Institute of Chicago. Ponadto został wybrany do francuskiej Legii Honorowej (1993). Jest laureatem nagrody Praemium Imperiale w dziedzinie malarstwa (2000) i Narodowego medalu Sztuki (2012). W 2015 roku Blanton Museum of Art w Austin w Teksasie zaakceptowało projekt Kelly ’ ego dla wolnostojącego kamiennego budynku z kolorowymi szklanymi oknami i innymi elementami wnętrza zaprojektowanymi przez artystę. Budynek, nazwany Austin, został zbudowany pośmiertnie i otwarty dla publiczności w 2018 roku. Opisany jako” świecka kaplica „przez 30-letniego partnera Kelly’ ego, Jacka Sheara, budynek jest jedynym tego typu dziełem Kelly.