Kiedy Ernest Hemingway obudził się wczesnym rankiem w niedzielę, 2 lipca 1961 roku, było jasne i jasne, z wczesnym światłem słonecznym dappling wykładziną podłogę salonu Hemingways nowego domu na wzgórzach Ketchum, Idaho.

nowoczesny drewniany dom został zaplanowany jako coś w rodzaju schronienia przed wstrząsami i niebezpieczeństwem Kuby, które zmusiły Ernesta i Mary do ucieczki z ukochanej Finki. Był ich domem od zakończenia II Wojny Światowej, a Ernesta od 1939 roku. Pożegnania z personelem i wieloma kotami musiały być szokujące i pełne łez.

Ernest nie zastąpił swojego oddanego starego psa (jego stałego towarzysza na Kubie), który został okrutnie zabity przez reżim Batisty kilka lat wcześniej. Być może planował kupić innego psa: może dobrego strzelca? Potem, gdy już osiedlił się w swoim nowym domu i poczuł się wystarczająco dobrze, mogli razem polować? Nie miało być.

kiedy opuścili Kubę, Hemingway nie był zdrowym człowiekiem, cierpiącym na poważne problemy z wątrobą, depresję i wyczerpanie, bez wątpienia zaostrzone szaleństwem lata 1959 roku, kiedy śledził walki byków w Hiszpanii, aby opublikować wyczerpującą serię artykułów w czasopismach, które ostatecznie zmieniły się w niebezpieczne Lato; dodatkowo był zdesperowany, aby zakończyć swój pamiętnik z Paryża, ruchliwą ucztę. Pogrążał się również w otchłani i rozpaczy demencji. Samobójstwo też było bardzo na jego głowie.

podczas postoju na małym lotnisku, podczas ostatniej podróży do Ketchum, Ernest szukał broni ręcznej w wieszaku lotniska i schowkach na rękawiczki zaparkowanych samochodów. Następnie, widząc mały samolot kołujący w jego kierunku, podszedł prosto w kierunku pędzącego śmigła: samolot zatrzymał się w samą porę. Ernest Hemingway był zagubioną duszą.

w grudniu 1960 roku, przed podróżą do Ketchum, coraz bardziej zdezorientowany i niespokojny Hemingway przeszedł wielokrotne zabiegi porażenia prądem w Mayo Clinic: zabiegi, które po prostu sprawiły, że był jeszcze bardziej przygnębiony i niespokojny, przekonując go, że FBI i CIA go śledzą, a nawet sprawdzają jego konto bankowe.

ale po leczeniu wstrząsowym Hemingway zachowywał się w taki sposób, aby przekonać lekarzy, że jest gotowy do wypisania. Mary była na skraju rozum i desperacko próbowała go przenieść do Instytutu psychiatrycznego w Hartford w stanie Connecticut. Klinika się nie zgodzi. Hemingway po prostu przekonał lekarzy w Mayo, że nie jest już samobójcą i na tyle dobrze, by udać się na Ketchum i zasłużony odpoczynek.

Mary nie miała wyboru i zadzwoniła do starego przyjaciela, George ’ a Browna, pytając, czy przyleci do kliniki i zawiezie ich do Idaho. Zgodził się. Pokonanie dystansu zajęło im pięć dni, osiągając Ketchum 30 czerwca 1961 roku.

Pewnego razu wszystko wydawało się zrelaksowane, a w sobotni wieczór, gdy Ernest czyścił zęby, Mary zaczęła śpiewać starą włoską piosenkę, Tutti Mi Chiamano Bionda. Hemingway się przyłączył. Objęli się z Maryją idącą spać w dużej sypialni z przodu. Hemingway, w niebieskiej piżamie, poszedł spać w mniejszym pokoju, włączył lampkę nocną i poczytał.

w ten jasny, wczesny niedzielny poranek Ernest Hemingway nie zauważył, że słońce tworzy wzory na podłodze w salonie, zamiast tego poszedł prosto do kuchni, gdzie klucze do małego magazynu broni w piwnicy wisiały nad zlewem. Następnie po cichu wszedł do piwnicy, otworzył magazynek i wybrał dubeltówkę szefa, której używał od lat, chwycił kilka pocisków, zamknął i zamknął drzwi magazynu i wrócił na górę. Następnie przeszedł przez salon, który stawał się coraz bardziej słoneczny, do małego holu wejściowego (około pięciu stóp na siedem) ze ścianami wyłożonymi dębowymi panelami i podłogą wyłożoną kafelkami.

bez wahania Hemingway wpakował dwa pociski w szefa, a następnie „…ostrożnie obniżył kolbę pistoletu do podłogi, pochylił się do przodu…” i z lufami pistoletu w ustach wcisnął spust.

Mary Hemingway opisuje słysząc „…dźwięk kilku szuflad walących w szuflady…”, który ją obudził. Kiedy zeszła na dół zobaczyła zgniecioną stertę szlafroka i krwi, ze strzelbą „…leżącą w zdezintegrowanym ciele.”

Ernest Hemingway zmarł zaledwie dziewiętnaście dni przed swoimi 62 urodzinami.

z serdecznymi podziękowaniami dla Carlosa Bakera