u płodu żeńskiego kanały mezonefryczne (Wolffian) zaczynają się rozwijać w 20-30 dniu ciąży. Kanały Müllerowskie rozwijają się z kanałów paramesonephric, rosnąc ogonowo z każdej strony. Do 35 dnia po zapłodnieniu dolna część kanałów zmienia kierunek i rośnie w kierunku linii środkowej, gdzie spotykają się i łączą się ze sobą, a następnie ponownie rosną ogonowo. Do 65 dnia kończą fuzję, a ich przyśrodkowe ściany stopniowo znikają, tworząc pojedynczą wydrążoną rurkę (ryc. 4). Kanały mezonephric (Wolffian) degenerują się i pozostają jako układ szczątkowy u samic . Czasami resztki wydzielają płyn i powodują rozszerzenie otaczających komórek, stając się torbielą kanału Gartnera, najczęściej w okresie dojrzewania i późnym. Klasycznie torbiele są pojedyncze, jednostronne, o średnicy poniżej 2 cm i znajdują się w podśluzówce przednio-bocznej ściany pochwy proksymalnej trzeciej części pochwy .

Rysunek 4: układ płciowy u 10-tygodniowego płodu.
(resztki przewodu Wolffa powodują torbiele przewodu Gartnera.)

torbiele kanałowe Gartnera są na ogół bezobjawowe i najczęściej diagnozowane po rutynowym badaniu ginekologicznym. Pacjenci mogą skarżyć się na tag skóry, dyzuria, ciśnienie, swędzenie, dyspareunia, ból miednicy, lub masa wystająca z pochwy, gdy można rozważyć chirurgiczne wycięcie . Jeśli wystarczająco duże, aby spowodować powikłania położnicze, takie jak niedrożność wylotu, torbiel może być odprowadzane w celu ułatwienia dostawy. Resztki przewodu mezonephric zwykle nie stanowią żadnego dylematu klinicznego. Jeśli jednak wyściółka komórkowa pozostaje aktywna, może to prowadzić do zmian torbielowych, które mogą powodować ból lub skręcenie przydatka.

rezonans magnetyczny jest przydatny do odróżnienia torbieli przewodu Gartnera od innych czynników patologicznych i struktur, elementy komórkowe mogą być badane i zwykle składają się z nie-mucyny wydzielającej niski kolumnowy lub sześcienny nabłonek. Może to jednak nie być konieczne w praktyce klinicznej. Diagnostyka różnicowa może obejmować torbiel gruczołu Bartholina lub ropień, wypadnięcie cewki moczowej, wypadnięcie macicy, torbiel inkluzji ściany pochwy, endometrioza, mięśniak lejkowaty, mięsak botryoides, masa złośliwa, torbiel gruczołu Skeine, lub ropień i moczowód. Przemiana złośliwa jest wyjątkowo rzadka . Pacjenci mogą być odprowadzane z obserwacji ginekologicznych.

chociaż są zwykle izolowane, torbiele kanałowe Gartnera mogą być również związane z nieprawidłowościami układu moczowego metanefrycznego lub częścią zespołu Herlyna-Wernera-Wunderlicha związanego z agenezą nerek, dysplazją ipsilateralną nerek i wypryskiem krzyżowym. Ponieważ pączek moczowodu rozwija się również z przewodu Wolffa, nie jest zaskakujące, że torbiele przewodu Gartnera były związane z zaburzeniami moczowodu i nerek, w tym wrodzoną dysgenezą ipsilateralną nerek lub agenezą, skrzyżowanym zrośniętym ektopią nerek i moczowodami pozamacicznymi . Ponadto opisano związane z nimi anomalie żeńskich dróg rodnych, w tym strukturalne anomalie macicy, takie jak niedrożność przewodu śluzowego ipsilateral, macica Dwuręczna i macica didelphys i uchyłkowatość jajowodów .

torbiele giant Gartnera zlokalizowane w przestrzeni paravaginalnej mogą być błędnie diagnozowane jako masy miednicy lub torbiele szerokiego więzadła i wynikają z ektopowej komunikacji z moczowodem lub szyjką macicy . Istnieją doniesienia o diagnozowaniu torbieli kanałowej Gartnera podczas badania ultrasonograficznego przezbrzusznego i przezodbrzusznego 3-wymiarowe badanie endowaginalne i endoanalne może być diagnostyczne w wątpliwych przypadkach . Ultrasonograficzne zobrazowanie struktur torbieli w obrębie szyjki macicy nie jest rzadkością, a te zwykle są uważane za torbiele nabotian (retencja), zgłaszane w zakresie od 6 do 20 mm średnicy i zlokalizowane ekscentrycznie do kanału szyjki macicy. Torbiele kanałowe Gartnera mogą występować w bliskim sąsiedztwie szyjki macicy lub ekscentrycznie do kanału szyjki macicy. Mogą one stanowić wyzwanie diagnostyczne w ultrasonograficznym podejściu przezbrzusznym, zwłaszcza w odniesieniu do małych, izolowanych torbieli. Dzięki ultrasonografii przezpochwowej przetwornik jest umieszczony w bezpośredniej bliskości torbieli i szyjki macicy, umożliwiając dokładną diagnozę i wyraźne rozróżnienie między kanałem Gartnera a torbielami nabothian. Podobnie, ultrasonografia przezodbytnicza może być przydatna w ocenie choroby pochwy i diagnostyce torbieli przewodu Gartnera. Niemniej jednak ultrasonografia przezpochwowa wydaje się bardziej bezpośrednim sposobem obrazowania zmian pochwy i szyjki macicy. Znaczenie kliniczne w różnicowaniu między torbieli przewodu Gartnera i torbieli inkluzji szyjki macicy jest ważne, ponieważ te pierwsze mogą być związane z anomaliami moczowodów, nerek i strukturalnych żeńskich narządów płciowych, z których niektóre mogą wymagać leczenia chirurgicznego. Ulepszone obrazowanie ultrasonograficzne i klarowność torbieli kanału Gartnera można uzyskać za pomocą przezpochwowego USG w porównaniu z podejściem przezbrzusznym . Poniżej płytki dźwigacza, lokalizowanie najlepiej wykonać rezonansem magnetycznym. Nawroty torbieli olbrzymich mają tendencję do multilokulacji, gdy są one najlepiej zarządzane przez nadzór okołojądrowy, schleroterapię i marsupializację do jamy otrzewnej.

diagnostyka różnicowa struktur torbieli zlokalizowanych w górnej pochwie i szyjce macicy obejmuje torbiele nabothiana, torbiele przewodu Gartnera i, rzadko, specyficzne niedrożne anomalie przewodu Müllera (Zwykle macica didelphys z niedrożną hemivaginą) . Te ostatnie nie są prawdziwymi zmianami torbielowymi i zwykle zawierają zawartość echogeniczną (zablokowane resztki miesiączkowe), a pacjenci z tymi zmianami często mają cykliczne objawy (pierwotne bolesne miesiączkowanie), podczas gdy pacjenci z torbielami nabothian lub torbielami Gartnera są zwykle bezobjawowe. U niemowląt z torbielami miednicy wzdęcie pochwy z normalnym roztworem soli fizjologicznej może potwierdzić, że masa leży w ścianie pochwy. Adenoza pochwy należy wziąć pod uwagę, jeśli w przeszłości doszło do narażenia przedporodowego na syntetyczne hormony. Jeśli błona śluzowa plamy normalnie z roztworem Lugola, można wykluczyć rozpoznanie adenozy. Mucyna zawierająca paramesonephric torbiele przewodu mają wydzielniczą wyściółkę nabłonka przypominającą endocervix lub jajowód, co sugeruje pochodzenie Müllerian i występują w dowolnym miejscu pochwy. Po zabiegach chirurgicznych, takich jak nacięcie krocza, kolporrhaphy lub uraz, w tym poród, włączenie torbiele pochwy może wynikać z błony śluzowej uwięzionej w obszarze podśluzówkowym. Zawierają one keratynę i płaskonabłonkowy gruzu i wykazują reakcję ciała obcego i zapalenie otaczające torbiel. Mogą stać się objawowe, jak torbiele powiększyć. Endometrioza pochwy może rozwinąć się w miejscu poprzedniej operacji lub jako implanty pierwotne. Endometriotyczne implanty tylnej ślepej ślepej i może ostatecznie erozji lub rosną do błony śluzowej pochwy i czuć guzkowy w tylnej pochwy fornix. Na kolposkopii, implanty te mogą pojawić się ciemnoniebieski lub brązowy lub nawet biały, jeśli związane z zwłóknieniem. W biopsji można uzyskać materiał w kolorze czekolady reprezentujący Stary krwotok i zwłóknienie gęste. Badanie histologiczne pokaże gruczoły endometrium i stroma .