wszystkie dzieci mogą doświadczać bardzo stresujących sytuacji, które wpływają na sposób myślenia i odczuwania. Najczęściej dzieci wracają do zdrowia dobrze i szybko. Czasami jednak dzieci, które doświadczają sytuacji dużego stresu— na przykład w przypadku traumy, śmierci lub możliwej śmierci członka rodziny lub bliskiego przyjaciela lub przemocy-zostaną dotknięte w dłuższej perspektywie. Dziecko może doznać tej traumy bezpośrednio lub może być świadkiem czegoś, co dzieje się z kimś innym. Kiedy dziecko ma długotrwałe objawy (trwające dłużej niż miesiąc) z powodu tego stresu, które powodują, że czuje się źle lub zakłóca jego relacje i działania, może otrzymać diagnozę zespołu stresu pourazowego (PTSD).

przykłady objawów zespołu stresu pourazowego są następujące:

• ożywić sytuację w kółko, z myślą lub w grze.
• mieć koszmary i problemy ze snem.
• czuć się bardzo źle, gdy coś przypomina sytuację.
• brak pozytywnych emocji.
• ciągle i intensywnie czuć strach lub smutek.
• drażliwość i napady wściekłości.
• ciągle szukać możliwych zagrożeń; łatwo się bać.
• wykazywać bezradność, beznadziejność lub oderwanie.
• zaprzeczać, że sytuacja się wydarzyła, albo nie okazywać uczuć.
• unikaj miejsc lub osób związanych z sytuacją.

przykłady sytuacji, które mogą powodować zespół stresu pourazowego, obejmują:

• przemoc fizyczna, seksualna lub emocjonalna.
• być ofiarą lub świadkiem przemocy lub przestępstwa.
• poważna choroba lub śmierć krewnego lub bliskiego przyjaciela.
• klęski żywiołowe lub antropogeniczne.
• poważne wypadki samochodowe.

leczenie zespołu stresu pourazowego

pierwszym krokiem leczenia jest rozmowa z lekarzem w celu oceny. Aby postawić diagnozę zespołu stresu pourazowego, określone zdarzenie musiało wywołać objawy. Ponieważ sytuacja była niepokojąca, dzieci mogą nie chcieć rozmawiać o tym wydarzeniu, więc kontakt z dziećmi i ich rodzinami może wymagać wysoko wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia. Po postawieniu diagnozy pierwszym krokiem jest sprawienie, by dziecko poczuło się bezpiecznie, wspierając rodziców, przyjaciół i szkołę oraz, w miarę możliwości, zmniejszając ryzyko wystąpienia innej traumatycznej sytuacji. Psychoterapia, w której dziecko może mówić, rysować, bawić się lub pisać o stresującym wydarzeniu, może być przeprowadzana z dzieckiem indywidualnie, z rodziną lub w grupie. Terapia behawioralna, w szczególności terapia poznawczo-behawioralna, pomaga dzieciom nauczyć się zmieniać myśli i uczucia, zmieniając zachowanie w pierwszej kolejności, aby zmniejszyć strach lub niepokój. Leki można również stosować w celu zmniejszenia objawów.

szukaj pomocy w znalezieniu leczenia

Szukaj psychiatrów dla dzieci i młodzieży ikona zewnętrzna, narzędzie wyszukiwania Amerykańskiej Akademii psychiatrii dzieci i młodzieży (aacap).