w ciągu stulecia Wielkiej Unii było już 8000 zakonników założonych w wielu krajach, zaangażowanych w różne dzieła, jako pastorzy, kaznodzieje, wychowawcy, uczeni, teolodzy i misjonarze – wszyscy dla głoszenia Ewangelii, a także inni zaangażowani jako cieśle, rolnicy, żebracy i piekarze, dla wewnętrznych potrzeb wspólnot. Wszyscy wyznawali jeden i ten sam sposób życia, zgodnie z ideałami i wartościami, na których św. Augustyn nakazał swoją wizję wspólnoty religijnej. Na początku naszej historii grupy zakonnic żeńskich były również łączone z zakonem, a wielu świeckich mężczyzn i kobiet dzieliło duchowość Zakonu i zwyczaje liturgiczne jako członkowie Augustiańskich bractw świeckich.

w okresach wielkiego wysiłku misyjnego w Kościele augustianie zaliczani byli do grona zakonników różnych zakonów i zgromadzeń, którzy wyruszali w obce rejony, aby szerzyć przesłanie Ewangelii i kłaść podwaliny życia zakonnego. Wyruszyli w podróż po Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Afryce, Japonii, Persji, Indiach i Chinach. Augustianie byli jednymi z ojców założycieli pierwszego Uniwersytetu Nowego Świata i byli pierwszymi ewangelizatorami Wysp Filipińskich.