amerykański golfista

Babe Didrikson Zaharias była jedną z najbardziej wszechstronnych i utalentowanych sportowców wszech czasów; było kilka dyscyplin, których nie uprawiała, a ona celowała we wszystkich tych, których próbowała. Zaharias, złoty medalista olimpijski i rekordzista świata w Lekkoatletyce, był także All-American w koszykówce i rywalizował w tenisie, baseballu, kręgle, a przede wszystkim w golfie, rządząc na zawodowym torze golfowym pod koniec lat 40.i na początku lat 50. Zaharias, chłopczyca od dzieciństwa, również kwestionowała stereotypy płciowe swoich czasów, odmawiając działania w tradycyjnie” kobiecych ” trybach i udowadniając, że kobiety mogą i powinny szeroko rywalizować w sporcie zarezerwowanym wcześniej dla mężczyzn.

Mildred Ella Didrikson, znana jako „Babe” Didrikson, a później jako Babe Didrikson Zaharias, urodziła się w 1911 roku w Port Arthur w Teksasie, jako córka Norweskich imigrantów Ole Didriksen i Hannah Marie Olsen Didricksen. Była szóstym z siedmiorga dzieci. Jej matka była narciarką i łyżwiarką, a ojciec pracował jako stolarz okrętowy i stolarz.

Port Arthur został w dużej mierze zdewastowany, gdy huragan uderzył w ten obszar w 1914 roku, zabijając 275 osób, a rodzina przeniosła się 17 mil w głąb lądu na szorstki Południowy koniec Beaumont w Teksasie, aby rozpocząć nowy początek, gdy Zaharias miał cztery lata.

rodzina nie była zamożna, a Zaharias, która zmieniła pisownię swojego nazwiska z Didriksen na Didrikson, aby ludzie wiedzieli, że jest norweską, a nie szwedzką (sufiks „-sen” jest bardziej powszechny wśród Szwedów; Norwegowie preferują „- son”), pracowała na pół etatu, gdy była jeszcze w szkole; jedna z jej prac polegała na szyciu worków gunny, zarabiając grosz za worek.

„być największym sportowcem, jaki kiedykolwiek żył”

młoda Mildred, często nazywana przez rodzinę „dzieckiem”, była aktywna, silna i konkurencyjna, a od najmłodszych lat interesowała się sportem, grając i zwykle pokonując swoich starszych braci i chłopców z sąsiedztwa. Nauczyła się biegać ścigając się z tramwajami. W

Sandlot ball games była potężnym hitterem i silnym miotaczem. Miała krótkie włosy i ubrane w męskie ubrania. W swojej autobiografii „This Life I’ ve Led „napisała:” grałam z chłopcami, a nie z dziewczynami. Wolałem baseball, piłkę nożną, wyścigi stóp i skoki z chłopcami, do hop-scotch, walety i lalki, które były jedynymi rzeczami, które dziewczyny robiły.”Kiedy zdobyła pięć home runów w jednym meczu baseballowym, jej bracia nazwali ją „Babe” na cześć słynnego sluggera Babe Ruth ; zachowywała ten pseudonim do końca życia. Wcześnie napisała, że jej ambicją jest ” być najlepszym sportowcem, jaki kiedykolwiek żył.”Ojciec zahariasa zachęcił ją do zainteresowania się lekkoatletyką i zrobił jej sztangę z miotły i dwóch ciężkich flatironów.

chociaż w szkole radziła sobie słabo, zdając tylko wystarczająco dużo przedmiotów, aby utrzymać się w kwalifikacjach do gry w drużynach sportowych, Zaharias nadrobiła to swoimi osiągnięciami na boisku sportowym. Była najlepiej punktującą zawodniczką w drużynie koszykówki dziewcząt w Beaumont Senior High School zarówno w wieku juniorskim, jak i seniorskim, a podczas swojej kadencji w drużynie nigdy nie przegrały meczu. Jej oczywisty talent przyciągnął uwagę Melvorne J. McCombs, który trenował Golden Cyclones, żeńską drużynę koszykówki sponsorowaną przez pracodawcę Casualty Company Z Dallas w Teksasie; oprócz sponsorowania drużyn, firma promowała ideę, że sportowcy są bardziej wydajnymi pracownikami. Zaharias, który oprócz atletycznych zdolności był wykwalifikowanym maszynistą i stenografem, podpisał kontrakt z firmą jako sekretarz w 1930 roku. Ponieważ płacono jej 75 dolarów miesięcznie za usługi sekretarskie, oficjalnie nadal była sportowcem „amatorskim”, co było ważnym wyróżnieniem w tym czasie; sportowcy, którzy zarabiali na swoim sporcie, zostali wykluczeni z wielu zawodów, w tym Igrzysk Olimpijskich. Jednak głównym celem Zahariasa była gra w koszykówkę, baseball, nurkowanie, tenis i lekkoatletyka. Wkrótce została gwiazdą sportu. Drużyna koszykarska firmy zdobyła mistrzostwo kraju w 1930, 1931 i 1932 roku, a Zaharias przez wszystkie trzy lata była reprezentantką National Women 's Amateur Athletic Union (AAU) All-American forward Dla Women’ s National Basketball League. Często zdobywała trzydzieści lub więcej punktów, mimo że w tamtym czasie była uważana za godną szacunku dla całej drużyny, która zdobyła dwadzieścia. W drużynie softballowej była power-hitterem, ze średnią uderzeń ponad .400. W Lekkoatletyce często ćwiczyła swoje umiejętności przez cały dzień; kiedy wyrównała rekord kobiecego skoku wzwyż, wynoszący 5 stóp i 3 cale, jej trener kupił jej czekoladowy napój. W życiu i legendzie Babe Didrikson Zaharias, Susan Cayleff opisała Zahariasa w tamtych latach: „nie widzimy młodego sportowca dążącego wyłącznie do stałego doskonalenia lub osobistych sukcesów. Widzimy kobietę z pożerającym głodem atakującą-i zdeterminowaną do podbicia-rekordy świata.”

w 1931 roku na national AAU track meet, które było spotkaniem kwalifikacyjnym do Igrzysk Olimpijskich w 1932 roku, Zaharias rywalizował w ośmiu z dziesięciu imprez, zdobywając złote medale w pięciu i remisując o złoto w szóstym. Ustanowiła rekordy świata w rzucie oszczepem (139 stóp, 3 cale), biegu na 80 metrów przez płotki (11,9 sekundy), skoku wzwyż (5 stóp, 5 cali, remis po raz pierwszy z Jeanem Shileyem) i rzucie dyskiem (272 stopy, 2 cale). Na mistrzostwach AAU w 1932 roku Zaharias rywalizowała jako drużyna jednoosobowa i indywidualnie zdobyła drużynowe mistrzostwo z 30 punktami, natomiast na drugim miejscu Illinois Women ’ s Athletic Club, w którym uczestniczyło 22 zawodniczek, zgromadziła tylko 22 punkty. Występ zahariasa był najbardziej niesamowitym wyczynem każdego sportowca, mężczyzny lub kobiety, w historii lekkoatletyki.

bije rekordy i zdobywa złoto na Igrzyskach Olimpijskich w 1932 roku

nic dziwnego, że Zaharias była faworytką do zwycięstwa na Igrzyskach Olimpijskich w 1932 roku w Los Angeles. Mimo że kobiety mogły wówczas startować tylko w trzech konkurencjach olimpijskich, ponieważ uznano je za zbyt słabe, by startować w większej liczbie, pobiła cztery rekordy świata. Zwyciężyła w rzucie oszczepem na odległość 143 stóp i 4 cali oraz wygrała bieg na 80 metrów przez płotki, dwukrotnie bijąc podczas zawodów rekord świata; jej najlepszy czas wynosił 11,7 sekundy. Zaharias również wykonała rekord świata w skoku wzwyż, ale ponieważ zamiast prowadzić nogami przekroczyła poprzeczkę, skok został zdyskwalifikowany przez dwóch z trzech sędziów na zawody. (Zasada ta nie jest już stosowana, a obecni skoczkowie prowadzą głowami; Zahariasowi przypisano później zajęcie pierwszego miejsca w imprezie i ustanowienie rekordu świata w skoku.) W doniesieniach prasowych tego czasu była nazywana „żelazną kobietą”, „niesamowitą Amazonką” i „Whatta Gal Didrikson.”O dziwo, w tym roku sportowcy płci męskiej ustanowili tylko rekordy olimpijskie, pozostawiając rekordy świata nietknięte; z drugiej strony Zaharias pobił zarówno rekordy olimpijskie, jak i światowe w swoich imprezach.

Chronologia

1911	urodzony w Port Arthur w Teksasie
1915	przenosi się z rodziną do Beaumont w Teksasie
1929	gwiazdy w siatkówce, tenisie, baseballu, koszykówce i pływaniu w Beaumont High School
1930
1930	dołącza do zespołu Golden Cyclones track team w Dallas
1930	wygrywa dwa pierwsze spotkania w National Women ’ s Amateur Athletic Union (AAU), w rzucie oszczepem i baseballem; zdobywa drugie miejsce w skoku w dal
1930-32	wybrana do all-American Women ’ s basketball player; doprowadził cyklony do mistrzostwa kraju w 1931
1931	wygrywa krajowe AAU meet; bierze udział w ośmiu imprezach i zdobywa złote medale w sześciu; ustanawia rekordy świata w skoku wzwyż, rzucie oszczepem na 80 metrów, rzucie oszczepem i rzucie bejsbolem
1932	pojedynczo wygrywa Texas AAU meet
1935	wygrywa Texas Women ’ s Amateur Championship w golfie
1938	poślubia profesjonalnego zapaśnika George ’ a zahariasa
1940	wygrywa turnieje golfowe Texas and Western open
1946-47	wygrywa 17 turniejów golfowych; staje się pierwszą kobietą, która wygrała British Women ’ s Amateur championship
1948	wygrywa All-American Open, Mistrzostwa Świata i U. S. Women ’ s Open
1950	wraz z 12 innymi kobietami Zaharias zakłada Stowarzyszenie golfistów damskich
1950	spotyka się z towarzyszką Betty Dodd w Amatorski turniej golfowy
1953	zdiagnozowano raka jelita grubego i poddano operacji usunięcia guza; wygrywa nagrodę Ben Hogan Comeback of the Year
1953	Babe Zaharias Open została założona na jej cześć w Beaumont w Teksasie; wygrała pierwsze wydarzenie
1954	wygrywa pięć turniejów, w tym w USA Women ’ s Open
1956	zmarł w Galveston w Teksasie

chociaż talent sportowy Zahariasa nie mógł być była często oburzona przez innych sportowców, którzy czuli, że jest agresywna, apodyktyczna i przechwalająca się, i że zrobi wszystko, aby wygrać. Według Larry 'ego Schwartza w ESPN.com, Jackie Joyner-Kersee, fenomen lekkoatletyczny w latach 90., odzwierciedlał te cechy:” to nie było tak, że była zarozumiała lub agresywna. Mówiła prawdę . I niektórzy ludzie prawdopodobnie nie lubili tego w tym czasie, bo to było od kobiety.”

Zaharias, utalentowana samoorganizatorka, często zmieniała datę urodzenia, sprawiając, że wydaje się młodsza niż była. To oszustwo miało sprawić, że będzie wyglądać jeszcze bardziej jak gwiazda—niż już była-na przykład w zgłoszeniu do Igrzysk Olimpijskich w 1932 roku napisała, że urodziła się w 1914 roku. Jak zauważyła Susan E. Cayleff w Babe: Życie i Legenda o Babe Didrikson Zaharias: „jeśli dwudziestolatek triumfujący na Igrzyskach Olimpijskich w 1932 roku był zwiastunem, to osiemnastolatek – albo jeszcze lepiej siedemnastolatek – może być czczony!”Jej nagrobek i świadectwo chrztu potwierdzają wcześniejszą datę z 1911 roku.

na początku lat 30.Zaharias zaczął również grać w golfa. W swoim jedenastym meczu, w 1932 roku, oddała piłkę 260 jardów od pierwszego tee i zagrała w drugim secie dziewięciu dołków z wynikiem 43. Swój pierwszy turniej rozpoczęła w 1934 roku i wygrała rundę kwalifikacyjną z wynikiem 77. Na Texas State Women ’ s Championship w kwietniu 1935 r. trafiła na 31 dołek par-5 i wygrała turniej w dwumeczu. W 1935 roku zarabiała 15 000 dolarów rocznie na reklamach i meczach golfowych.

Gender Backlash

pomimo jej sukcesu, lub z tego powodu, sprzeciw wobec niej spuchł w prasie i w powszechnej opinii, podsycany przez jej odmowę dopasowania się do typowych stereotypów kobiecości. Według Williama O. Johnsona i Nancy P. Williamson w Whatta Gal: Historia Babe Didrikson, była ” postrzegana przez wielu dziennikarzy i członków społeczeństwa jako dziwaczka … aberracja … żywa postawa wobec wszystkiego, co kobiece.”Zaharias sama wyrażała pogardę dla tradycyjnie” kobiecych „ubrań i manieryzmów, a według pisarza w biografii gejów i lesbijek, powiedziała kiedyś dziennikarzowi, że” nie nosiła pasów, biustonoszy i tym podobnych, ponieważ nie była mięczakiem.””

wspólna Męska odpowiedź na nią została podsumowana przez Joe Williamsa, współczesnego reportera New York World-Telegram. Według Larry ’ ego Schwartza z ESPN.com, Williams skomentował, ” byłoby o wiele lepiej, gdyby ona i jej podobni zostali w domu, upiększyli się i czekali, aż zadzwoni telefon.”

Schwartz zauważył również, że współczesny dziennikarz sportowy Paul Gallico, który przegrał mecz golfowy z Zahariasem i Grantland Rice w 1932 roku, nazwał Zahariasa „muscle moll” w jednym z artykułów Vanity Fair i skomentował w innym artykule Vanity Fair, że nie jest ani mężczyzną, ani kobietą, i napisał z lekceważeniem, że jest lesbijką. Według Cayleffa nie było niczym niezwykłym, że została zaczepiona w szatni przez inne kobiety, które żądały wiedzieć, czy jest mężczyzną, czy kobietą.

oprócz swojego androgynicznego stylu osobistego, Zaharias przeciwstawiła się stereotypom dotyczącym płci, że kobiety muszą być zależne finansowo od mężczyzn, pozostając samotną, utrzymując się i zarabiając dużo pieniędzy poprzez aprobaty, akrobacje i pozory. Sama umowa z pracodawcą płaciła jej trzy razy tyle, ile zarobił przeciętny Amerykanin jej czasu i sześć razy tyle, ile zarobiła Przeciętna Amerykanka.

nagrody i osiągnięcia

1930-32	All-American Basketball Player
1931	złote medale w skoku w dal, rzucie baseballowym i 80-metrowym przez płotki, krajowe AAU spotykają
1932	zwycięzca, Texas AAU spotykają
1932	ogólny zwycięzca, krajowe AAU spotykają się w Evanston, Illinois; bierze udział w ośmiu imprezach i zdobywa złote medale w sześciu; ustanawia rekordy świata w skoku wzwyż, biegu na 80 metrów przez płotki, rzucie oszczepem i rzucie bejsbolem
1932	Associated Press Kobieta Sportowiec Roku
1932	złoty medal w rzucie oszczepem; złoty medal w biegu na 80 metrów przez płotki; srebrny medal w skoku wzwyż, 1932 igrzyska olimpijskie w Los Angeles
1945	USA Kobiet amator
1945-46	Associated Press Kobieta Sportowiec Roku
1946	zwycięstwa kobiet Trans-Mississippi amator
1947	zwycięstwa kobiet amatorów północy i południa
1947	Associated Press kobieta Sportowiec Roku
„1”> 1947	zwycięstwa British Women ’ s Amateur Championship
1948	wygrywa All-American Open, Mistrzostwa Świata i U. S. Women ’ s Open
1948-51	Zwycięzca LPGA Tour
1950	wygrywa U. S. Women ’ s Open
1950	Associated Press Kobieta sportowiec pół wieku
1951	wygrywa All-American Open, Mistrzostwa Świata, Ponte Verda Open, Tampa open, Fresno open i Texas open
1951	LPGA Hall of Fame
1953	wygrane pierwsze zawody Babe Zaharias Opentd
1954	Associated Press kobietą sportowcem roku
1954	wygrywa U. S. Women 's Open and Tam O’ Shanter All-American
1954	Vare Trophy
1954	Texas Sports Hall of Fame
1974	World Golf Hall of Fame
1976	National Women ’ s Hall of Fame
1″> 1980	Kobieca Fundacja sportowa Hall of Fame
2000	Sports Illustrated Female Athlete of the 20th Century
2001	National Women ’ s Baseball Hall of Fame

z czasem Zaharias zmęczyła się obroną swojego osobistego stylu i wyborów przed dziennikarzami i ciekawskimi fanami, i zrobiła pewne ustępstwa na rzecz zgodności, nosząc więcej falbaniastych ubrań niż miała w przeszłości, mówiąc dziennikarzom, że szuka męża, a od czasu do czasu mówiąc, że być może udział kobiet w sporcie powinien być ograniczony. Według pisarza w biografii gejów i lesbijek, wymyślała również dla prasy historie o dawnych chłopakach, a Nietypowo radziła kobietom sportowcom: „daj się hartować, grając w gry dla chłopców, ale nie bądź twardy.”Promotorka golfa Bertha Bowen zachęciła ją do nowego „kobiecego” stylu i zabrała do Neiman-Marcus, aby kupić nowe ubrania, nauczyła ją makijażu, a nawet—ale tylko raz i tylko pod presją Texas Women ’ s Golf Association—namówiła ją do gry w golfa, nosząc pas.

jak zauważył Cayleff, Zaharias nie zaadoptował tej fałszywej osoby bez bólu: „udane wstąpienie Babe do kobiecości jest okrzyknięte jako godne pochwały osiągnięcie, a nie burzliwe, wymyślne i ograniczające samo-formowanie się, które naprawdę było … żniwo pobrane na poczucie własnej wartości, indywidualność i różnicę jest ignorowane.”

kilku obserwatorom udało się odrzucić popularne pojęcia kobiecości i docenić talent Zahariasa. Według Schwartza, dziennikarz sportowy Grantland Rice napisał: „ona jest ponad wszelką wiarę, dopóki w końcu nie zobaczysz jej występu. Wtedy w końcu rozumiesz, że patrzysz na najbardziej bezbłędną sekcję harmonii mięśni, pełnej koordynacji psychicznej i fizycznej, jaką świat sportu kiedykolwiek widział.”

poznaje George ’ a Zahariasa

w 1935 roku Zaharias straciła status amatora w US Golf Association (USGA), ponieważ przyjęła pieniądze na poparcie samochodów i rywalizowała zawodowo w innych sportach. Przez następne kilka lat dużo podróżowała, grając w golfa wystawowego. Weszła również na tor wodewilu z różnymi aktami, w szczególności Babe Didrikson All-American basketball team (w którym była jedyną kobietą), która podróżowała po kraju grając przeciwko lokalnym drużynom, i drużyna baseballowa House of David, która zrobiła to samo; gracze House of David byli znani ze swoich długich brody, a tak jak w przypadku drużyny koszykarskiej, była jedyną kobietą wśród nich. Zaharias mógł z łatwością rzucić piłkę z głębokiego boiska na płytę główną; w meczu pokazowym z The House of David, pokonała słynnego jankeskiego hittera Joe DiMaggio trzema rzutami szybkiej piłki. Dzięki tym wszystkim czynnościom, Zaharias był w stanie zarabiać kilka tysięcy dolarów miesięcznie podczas Wielkiego Kryzysu, kiedy wielu ludzi w ogóle nie miało pracy.

w 1938 roku poznała George ’ a Zahariasa, profesjonalnego wrestlera znanego jako „Płaczący Grek z Cripple Creek” na Los Angeles Open. Pobrali się 23 grudnia 1938 i nie mieli dzieci. Według Cayleffa ich małżeństwo nie opierało się na miłości od pierwszego wejrzenia, jak twierdzili, ale miało pewien element kalkulacji. Zahariasz pisał, że przesadna męskość ” korzystnie kontrastowała z próbą kobiecości Babe. Byli to artyści sportowi klasy robotniczej, którzy odzwierciedlali główną wrażliwość: indywidualizm, wolę sukcesu i materializm. Obaj wykonawcy odnaleźli się. Było ich więcej niż trochę.”

od 1938 do 1950 roku Zaharias, z Georgem jako swoim menedżerem, podróżował po torze golfowym; w czasie ii Wojny Światowej organizowała wystawy golfowe w celu zebrania pieniędzy na obligacje wojenne i zgodziła się na trzymanie się z dala od profesjonalnej lekkoatletyki przez trzy lata, aby przywrócić amatorską pozycję w USGA.

związana biografia: golfistka Betty Dodd

Betty Dodd, która w ostatnich latach życia stała się towarzyszką i pielęgniarką Zahariasa, sama była znakomitą golfistką, wygrywając turnieje LPGA i ostatecznie zostając nauczycielką golfa.

Dodd, którego ojciec był pułkownikiem armii w Fort Sam Houston w San Antonio w Teksasie, ukończył Incarnate Word High School w San Antonio i uczęszczał do San Antonio College przed dołączeniem do LPGA Tour. Była pierwszą kobietą profesjonalną golfistką, która zdobyła kontrakt. Dodd wygrał Lawton Open w dniach 19-21 października 1956, a Colonial Open w dniach 16-18 sierpnia 1957. Zajęła drugie miejsce w Sarasota Open w 1956; w Havana Open i Babe Zaharias Open w 1957 oraz w Titleholders Championship w 1958.

Po odejściu z LPGA w 1960 roku Dodd został nauczycielem golfa w Fort Sam Houston. W 1980 roku otrzymała nagrodę LPGA Teaching Professional of the Year.

spuścizna Dodda jako nauczyciela została zapamiętana przez wielu jej uczniów, którzy wymienili ją jako główny czynnik ich sukcesu w sporcie. W 1997 roku, kiedy druga zawodniczka LPGA Tour Wendy Ward ustanowiła rekord wszech czasów turnieju LPGA wynoszący 21 poniżej par na 54 dołki, powiedziała, że zasługa jej nieżyjącej nauczycielki, Betty Dodd.

na cześć osiągnięć dydaktycznych Dodda, San Antonio Junior Golfers Association stworzyło Betty Dodd Award w 1998 roku. Nagroda jest przyznawana co roku osobom, które dołożyły wszelkich starań, aby pomóc młodszym golfistom poprawić swoje życie sportowe i osobiste.

George Zaharias zachęcił ją do próby przywrócenia jej statusu amatora, a w styczniu 1943 roku jej się to udało. Jako nowo przywrócona Amatorka mogła startować w największych turniejach golfowych, ale najpierw musiała ćwiczyć. Całą swoją znaczną energię poświęciła golfowi, jeżdżąc tysiącem piłek dziennie, biorąc lekcje przez cztery lub pięć godzin i grając, aż jej ręce krwawiły. Ta ciężka praca opłaciła się: w latach 1946-1947 wygrała siedemnaście z osiemnastu turniejów golfowych, a w 1947 roku Zaharias została pierwszą Amerykanką, która wygrała prestiżowe British Ladies’ Amateur Championship, które odbyło się w Gullane w Szkocji. W sierpniu tego samego roku postanowiła powrócić do statusu profesjonalnego i wstąpiła do professional golf circuit, w którym panowała przez następne sześć lat. Grała z gwiazdami, w tym Katharine Hepburn i Cary Grant, a także z uznanymi sportowcami epoki. Podpisała także dożywotni kontrakt z Wilson Sporting Goods na reprezentowanie ich sprzętu.

w 1950 roku Zaharias i dwanaście innych kobiet, w tym słynne golfistki Louise Suggs i Patty Berg, współtworzyły Ladies Professional Golf Association. Znaleźli sponsorów korporacyjnych w celu organizowania bardziej profesjonalnych turniejów i oferowania większych nagród pieniężnych dla zwycięzców. Zaharias szybko stała się gwiazdą LPGA, wygrywając więcej turniejów i biorąc do domu więcej nagród niż jakikolwiek inny golfista; jej sukces przyniósł rozgłos i wiarygodność młodej organizacji.

w 1950 roku Zaharias i jej mąż kupili Tampa Golf and Country Club i przenieśli się do tamtejszego dużego klubu. Jednak rzadko się widywali, ponieważ często podróżował i rzadko był w domu. W tym samym roku Zaharias poznał młodą golfistkę Betty Dodd. Dodd zamieszkała z Zahariasem i jej mężem, mieszkając z nimi aż do śmierci Zahariasa. Chociaż ani Zaharias, ani Dodd nigdy otwarcie nie przyznali, że mieli związek lesbijski, według pisarza w biografii gejów i lesbijek „powszechnie wiadomo, że byli głównymi partnerami”, a oboje mieli silną więź emocjonalną. Dodd później powiedział Johnsonowi i Williamsonowi: „miałem taki podziw dla tej wspaniałej osoby. Nigdy nie chciałem być z dala od niej, nawet gdy umierała na raka. Kochałem ją. Zrobiłbym dla niej wszystko.”

pod koniec sezonu golfowego w 1952 roku, Zaharias czuł się bardzo zmęczony i ostatecznie udał się do lekarza, aby dowiedzieć się, dlaczego. W kwietniu 1953 zdiagnozowano u niej raka jelita grubego i chociaż lekarze ostrzegali ją, że może już nigdy nie wystartować, udowodniła, że się mylili. W swojej autobiografii napisała: „całe życie rywalizowałam o zwycięstwo. Zdałem sobie sprawę, że na swój sposób ten rak był najtrudniejszą konkurencją, z jaką miałem do czynienia.”Ostatecznie przeszła operację raka jelita grubego. W tym czasie Dodd stał się jej pełnoetatowym opiekunem i powiedział Johnsonowi i Williamsonowi ,że George Zaharias ” nie mógł sobie na to pozwolić. Bo nie zrobiłby nic dla Babe… potrzebował mnie.”

sześć miesięcy po operacji wróciła do rywalizacji, zajmując szóste miejsce w Stanach Zjednoczonych w 1953 roku. W 1954 zremisowała jako zwyciężczyni U. S. Women ’ s Open, pomimo tego, że musiała grać, nosząc worek kolostomijny. Za swój występ zdobyła nagrodę Ben Hogan Comeback Award za ten rok. W tym samym roku założyła Fundusz Babe Zaharias na rzecz ośrodków i klinik leczenia raka.

„Chciałem tylko zobaczyć pole golfowe jeszcze raz”

w 1955 roku jednak rak powrócił, a kobieta, która wygrała tak wiele innych zawodów, w końcu przegrała walkę ze swoim najtwardszym wrogiem. Jednak na krótko przed śmiercią pokazała swoją głęboką miłość do golfa podczas wizyty u przyjaciół w Fort Worth w Teksasie. Pewnej nocy poprosiła przyjaciół, aby zawieźli ją do Colonial Country Club. W klubie szła sama w ciemności do jednej z zieleni, gdzie pochyliła się, pobiegła rękami po ziemi i pocałowała trawę. „Po prostu chciałem zobaczyć pole golfowe jeszcze raz”, powiedziała, zgodnie z artykułem Dona Wade ’ a na stronie Golf Society.

Zaharias zmarł kilka miesięcy później, 27 września 1956 roku, w wieku 45 lat. Prezydent Dwight Eisenhower, poruszony jej śmiercią, rozpoczął tego dnia konferencję prasową z hołdem dla jej osiągnięć. Została pochowana w Beaumont w Teksasie.; epitafium na jej nagrobku na cmentarzu Forest Lawn brzmi „Babe Didrikson Zaharias, 1911-1956, World’ s Greatest Woman Athlete.”

życie Zahariasa zostało przedstawione w nakręconym dla telewizji filmie na kanale CBS w 1975 roku. W rolach głównych Susan Clark jako Zaharias i Alex Karras jako George Zaharias, Film wyreżyserował Buzz Kulik.

Babe Zaharias umiera; sportowiec miał raka

Pani Mildred (Babe) Didrikson Zaharias, znana sportowiec, zmarła dziś rano na raka w szpitalu Johna Sealy. Miała 42 lata.

Pani Zaharias była leczona od 1953 roku, kiedy to odkryto chorobę nowotworową po wygraniu turnieju golfowego. Turniej został nazwany na jej cześć-The Babe Zaharias Open of Beaumont, Tex., gdzie była wychowywana.

Pani Zaharias od kilku miesięcy dzielnie walczyła z rakiem. Prawie do końca była pewna, że wyzdrowieje. Jej ostatnie tygodnie były stosunkowo wolne od bólu, chociaż nowotwór był ogólny. Tutejsi lekarze przeprowadzili kordotomię-zerwanie pewnych nerwów – aby uwolnić ją od Bólu.

na jutrzejsze popołudnie w Kościele luterańskim w Beaumont odbędzie się pogrzeb.

źródło: New York Times, 28 września 1956.

Zaharias pozostawiła po sobie trwałą spuściznę w sporcie, wynikającą z jej życiowego wyzwania wobec stereotypów dotyczących ról i umiejętności kobiet. Miała lukratywną karierę w obszarach tradycyjnie otwartych tylko dla mężczyzn i nie zgadzała się z pomysłami na „damskie” ubrania, manieryzmy i mowę. W czasie, gdy, jak napisał Nick Seitz w Golf Digest, „oczekiwano, że młode kobiety będą w domu, dbając o swoje maniery i piecyk”, dążyła do własnych celów i ideałów sportowych osiągnięć. Jako członek założyciel LPGA, położyła podwaliny pod golf dla kobiet, aby stać się szanowanym i satysfakcjonującym zawodem. Stała się wzorem dla aktywnej, wysportowanej kobiety przez dziesięciolecia, udowadniając, że kobiety mogą grać ciężko i grać, aby wygrać. Jak zauważył Larry Schwartz w ESPN.com kiedy dziennikarz zapytał Zahariasza, czy jest coś, czego nie grała, odpowiedziała sucho: „tak. Dolls.”

SELECTED WRITINGS by ZAHARIAS:

Championship Golf, A. S. Barnes, 1948. This Life I ’ ve Led: My Autobiography, A. S. Barnes, 1955.

dalsze informacje

Książki

Cayleff, Susan, Babe: the Life and Legend of Babe Didrikson Zaharias, Champaign, IL: University of Illinois Press, 1995.

Gay and Lesbian Biography, Detroit: St. James Press, 1997.

Great Women in Sports, Detroit: Visible Ink Press, 1996.

Johnson, William O., And Nancy P. Williamson, „Whatta-Gal”: The Babe Didrikson Story, Boston: Little, Brown and Co., 1975.

czasopisma

Dure, Jane. „Female Athlete of the Century,” Texas Monthly, (December, 1999).

Lemon, Del. „Unsung Heroes of Texas Golf,” Texas Monthly, (December, 2000): S28.

Mickey, Lisa D. „In The Beginning: Unfazed by a Failed Attempt to Sustain a Tour in the’ 40s, Some Brave Women Hit the Road and Pursued a Dream, ” Golf World, (November 24, 2000): 12.

Seitz, Nick. „The Babe: Golf’ s Greatest Athlete, ” Golf Digest, (sierpień, 2000).

Inne

Babe Didrikson Zaharias Foundation, http://www.babedidriksonzaharias.org/ (23 września 2002).

„Babe Didrikson”, Biografie szklanych sufitów, http://wwwtheglassceiling.com/biographies/bio38.htm (25 września 2002).

” Betty Dodd Award,”San Antonio Junior Golfers’ Association,http://www.sajga.net/ (1 października 2002).

„pierwszy bajeczny sportowiec”, http://espn.go.com/ (1 października 2002).

Profesjonalne Stowarzyszenie golfa damskiego, http://www.lpga.com/ (1 października 2002).

„Didrikson była kobietą wyprzedzającą swoje czasy”, http://espn.go.com/ (25 września 2002).

„wspaniała chłopczyca”,http://www.espn.go.com/ (25 września 2002).

Wade, Don, co za Laska!, „Golf Society of the U. S., http://www.golfsociety.com/ (1 października 2002).

skecz Kelly Winters