projekt badania: jest to retrospektywny przegląd stwierdzeń obserwacyjnych z 4-miesięcznym projektem badania przed i po leczeniu i analizą wzorców wykorzystania medycznego, behawioralnego i farmaceutycznego dla wszystkich poziomów usług.

metody: Przeanalizowaliśmy dane dotyczące roszczeń z próby 648 klientów Cigna, wykorzystując analizy wariancji do oceny różnic przed i po leczeniu między grupami (buprenorfina z indukcją, buprenorfina bez indukcji i bez buprenorfiny) i ogólnej regresji liniowej w celu porównania skorygowanych współczynników kosztów.

wyniki: indukcja i nieindukcja leczenia buprenorfiną wiązały się ze znaczącym zmniejszeniem wykorzystania buprenorfiny w warunkach szpitalnych (zmniejszenie liczby hospitalizacji o 81,8% w porównaniu z zmniejszeniem liczby hospitalizacji o 43,1% w grupie bez leczenia; P <.05) i niższe całkowite koszty medyczne, behawioralne, ambulatoryjne i apteczne (stosunek kosztów, 0,52:1; p <.001). Nastąpiła zmiana kosztów i wykorzystania z ambulatoryjnych na ambulatoryjne, a my zaobserwowaliśmy zmianę w roszczeniach aptecznych z medycznych na behawioralne usługi zdrowotne; zaobserwowaliśmy stosunek kosztów 1,58: 1 dla całej apteki (p <.05) i 2.26: 1 dla farmacji niepsychootropowej (P <.0001).

wnioski: Nasze wyniki potwierdzają stosowanie buprenorfiny z indukcją i bez indukcji w celu zmniejszenia wykorzystania szpitali i znacznie obniżenia całkowitych kosztów medycznych,behawioralnych i aptek.

Am J Pharm korzyści. 2018; 10 (1) e1-e6

według danych United States Substance Abuse and Mental Health Services Administration oraz najnowszych badań, ponad 4,3 mln Amerykanów w 2014 r.stosowało bezmedyczne leki przeciwbólowe na receptę. 1,2 uzależnienie od opioidów jest rosnącą epidemią, która ma wpływ na ludzi ze wszystkich środowisk społeczno-ekonomicznych i grup wiekowych.3 recydywa jest wysoka, a programy leczenia, w tym możliwości farmakoterapii, zostały ograniczone.

wprowadzenie buprenorfiny4,5 zaoferowało stosunkowo szybki, bezpieczny i skuteczny sposób detoksykacji osób uzależnionych od opioidów w warunkach biurowych.4 standardowy protokół indukcji zwykle trwa 3 dni i jest szczegółowo opisany w wytycznych klinicznych dotyczących stosowania buprenorfiny w leczeniu uzależnienia od opioidów.6 ostatnie badania w populacjach o niskich dochodach wykazały zwiększoną liczbę skierowań ambulatoryjnych i mniejszą liczbę hospitalizacji / wizyt na oddziałach ratunkowych po indukcji buprenorfiny, stabilizacji 7,8 i powiązaniu z leczeniem ambulatoryjnym u pacjentów uzależnionych od opioidów (zażywających narkotyki w iniekcjach i nieinjekcjach). Istnieje duże zapotrzebowanie na badania kosztów i wykorzystania wśród populacji komercyjnych planu korzyści.

naszym celem było ustalenie, na podstawie oceny zdrowia behawioralnego i oświadczeń medycznych, czy stosowanie indukcji buprenorfiny (z naloksonem lub bez naloksonu, wcześniej określanego jako buprenorfina, o ile wyraźnie nie zaznaczono inaczej) było związane z poprawą wyników klinicznych i kosztowych u osób uzależnionych od opioidów o zasięgu komercyjnym w porównaniu z buprenorfiną bez indukcji i w porównaniu z brakiem stosowania buprenorfiny.

metody

źródło danych i grupy porównawcze

kwalifikujące się Zastrzeżenia do tego retrospektywnego badania obserwacyjnego zostały zaczerpnięte z organizacji utrzymania zdrowia (HMO), punktu obsługi (pos) i preferowanej organizacji dostawcy produktów Cigna. Przeanalizowaliśmy 69,495 behawioralne Oświadczenia administracyjne zdrowia dla 8503 uzależnionych od opioidów klientów Cigna 18 lat i starszych, z podwójną kwalifikacją do świadczeń zdrowotnych medycznych i behawioralnych. Osoby zostały uwzględnione, jeśli miały podstawową, wtórną lub trzeciorzędną diagnozę uzależnienia od opioidów w dniu służby między 1 października 2006 r.a 31 grudnia 2007 r., co zostało udokumentowane w behawioralnym oświadczeniu zdrowotnym, w tym diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych, wydanie 4, kody diagnostyczne 304,0-304,03 i 304,7-304,73 (odnosząc się do wszystkich diagnoz uzależnienia od opioidów).

w celu porównania zidentyfikowano trzy grupy: grupę leczoną indukcyjnie, grupę leczoną bez indukcji i grupę bez leczenia. Grupę indukcyjną rozpoczynano od buprenorfiny w fazie indukcji i kontynuowano leczenie podtrzymujące (lub tak długo, jak trwało leczenie). Grupa nieindukcyjna otrzymała buprenorfinę, jak widać w oświadczeniach aptecznych, ale nie w celu indukcji; zamiast tego grupa ta otrzymała ją w ramach detoksykacji lub podczas hospitalizacji (tj. bez indukcji lub domniemanej konserwacji). Grupa bez leczenia była w rzeczywistości ” bez leczenia buprenorfiną.”Ta grupa miała leczenie jak zwykle (tj. stacjonarne lub ambulatoryjne, detoksykacja, rehabilitacja), ale w żadnym momencie nie otrzymywała buprenorfiny. Kryteria włączenia do grupy indukcyjnej obejmowały diagnozę uzależnienia od opioidów, system kodowania procedur medycznych H0033 (zdefiniowany jako” doustne podawanie leków, bezpośrednia obserwacja”) oraz lekarza prowadzącego. Osoby te zostały uznane za poddane indukcji, niezależnie od tego, czy korzystały ze wszystkich 3 autoryzowanych sesji indukcyjnych. Oświadczenia zostały następnie skrzyżowane z oświadczeniami farmaceutycznymi w celu zapewnienia, że buprenorfina została zastosowana jako część indukcji. Grupę nieindukcyjną zidentyfikowano jako osoby, które otrzymały usługi lekarskie i buprenorfinę w odstępie czasu trwania badania, ale bez Oświadczenia H0033. Do grupy bez leczenia zaliczano pacjentów, u których nie stwierdzono leczenia ani stwierdzeń aptecznych związanych z rozpoznaniem uzależnienia od opioidów w okresie badania.

pierwszymi numerami kodowymi leków generycznych wykorzystywanymi do identyfikacji recept analizowanych w tym badaniu były 18973 i 18974 (HCl buprenorfiny i HCL naloksonu) oraz 64672 i 64673 (HCL buprenorfiny). Dziewięćdziesiąt trzy procent recept w grupach leczonych w okresie wyjściowym zawierało buprenorfinę i nalokson, 7,15% zawierało samą buprenorfinę, a 92,5% recept w grupach leczonych w okresie kontrolnym zawierało buprenorfinę i nalokson (Suboxone), w porównaniu z 7,5% zawierało samą buprenorfinę (Subutex). Grupy leków nie były analizowane oddzielnie.

Wykluczono dwadzieścia trzy zapisy, ponieważ nie było odpowiednich oświadczeń aptecznych dotyczących buprenorfiny; byli albo niekwalifikowani do apteki programu świadczeń (N = 8), ich rejestracja świadczeń medycznych została przerwana, lub zamieszkali w Kalifornii, gdzie dostawcy przedkładają dane tylko do spotkania, a nie rzeczywiste roszczenia, do Cigna (N = 9).

kody serwisowe dotyczące roszczeń ambulatoryjnych grupy indukcyjnej wskazywały na terapię grupową, indywidualną i rodzinną; niespecyficzne wizyty biurowe (takie jak ambulatoryjne); i programowy intensywny poziom opieki ambulatoryjnej. Zgłoszone wnioski zostały przypisane do 1 z 3 kategorii korzyści: detoksykacja, uzależnienie chemiczne i zdrowie psychiczne niezwiązane z substancjami. Aby dopasować grupy do złożonych wniosków, w analizie uwzględniono tylko wnioski dotyczące tego rodzaju usług w odniesieniu do grupy nieindukcyjnej i grupy bez leczenia. Zmniejszyło to liczbę zapisów zawartych w próbce analitycznej o 61,7% w grupie nieindukcyjnej i o 94,9% w grupie bez leczenia.

spośród 8503 początkowo zidentyfikowanych osób uzależnionych od opioidów, 648 spełniło ostateczne kryteria włączenia do badania. Ostateczna grupa badana składała się z 48 osób poddanych leczeniu indukcyjnemu, 241 poddanych nieindukcji i 359 w grupie bez leczenia.

4-miesięczne okresy wyjściowe i okres obserwacji opierały się na dacie najwcześniejszej procedury H0033 dla grupy indukcyjnej (Data indeksu) oraz na najwcześniejszej wizycie ambulatoryjnej związanej z opioidami dla grup nieindukcyjnych i nieleczonych.

wyniki

średnia wieku, płeć, wiek i liczba unikalnych diagnoz wyjściowych zostały porównane w poszczególnych grupach. Diagnozy wyjściowe podzielono wyłącznie na leki niepsychootropowe (bez buprenorfiny) i psychotropowe.

wyniki kliniczne obejmowały zmiany w odsetkach hospitalizacji medycznych i behawioralnych oraz w szpitalnych usługach detoksykacyjnych od okresu wyjściowego do okresu obserwacji. Czteromiesięczne koszty początkowe i następcze oraz usługi w zakresie zdrowia medycznego i behawioralnego ambulatoryjnie, szpitalnie, niepsychotropowo i psychotropowo zostały obliczone i zgłoszone odpowiednio jako per-customer/member per-month lub utilization-per-1000. Roszczenia z zerowymi kwotami kosztów zostały utrzymane, ale w celu złagodzenia skutków odstających, całkowite koszty zostały ograniczone do $50,000 (co odpowiada „katastrofalne wydatki”) w oparciu o pełne 4 miesięcy każdego okresu.

analizy statystyczne

testy jednorodności między grupami przeprowadzono z wykorzystaniem testów χ2. Testy t Studenta, rozkłady χ2 i analizy wariancji zostały wykorzystane do porównania danych demograficznych i wyników klinicznych na średnią liczbę diagnoz między i między grupami.

procentowa zmiana z okresu indeksu na okres postindex dla detoksykacji szpitalnej i hospitalizacji medycznej lub behawioralnej (poziomy opieki szpitalnej w przypadku choroby psychicznej lub nadużywania substancji, inne niż jednostki detoksykacji) została porównana za pomocą testu na różnicę w proporcjach, z alfa = 0,05. Pierwotna, wtórna lub trzeciorzędowa Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, dziewiąta rewizja, kody modyfikacji klinicznych 337.0-337.9, 338.4, 339.00-339.89, 346.00-346.93, 350.1, 353, 354.1-354.9, 355.0-355.9, 356.0-356.9, 357.1-357.7, 531.3, 617.0-617.9, 625.5, 696, 710, 711.8, 714.0-714.33, 715.00-715.09, 715.3-715.9, 720.0-720.9, 721.0-721.90, 723.4, i 725-729, 99.

Analiza różnic między grupami została wykorzystana do zbadania zmiany całkowitych kosztów i wykorzystania opieki zdrowotnej od stanu wyjściowego do 4-miesięcznej obserwacji. Do porównania skorygowanych wskaźników kosztów wykorzystano regresję liniową ogólną. Odnotowano również nieskorygowane wskaźniki i rzeczywiste koszty. Chociaż większość wyników została dostosowana do wieku, płci, interakcji między wiekiem i płcią oraz rodzaju planu świadczeń, koszty leczenia szpitalnego i wyniki wykorzystania były nieskorygowane z powodu ograniczonej liczby usług kontynuacyjnych.

wyniki

charakterystyka próbki

wskaźnik występowania uzależnienia od opioidów wynosił 0.271% (8503/3 ,137,173); nie stwierdzono istotnych różnic płciowych pomiędzy grupami, chociaż w grupie nieleczonej różnica wynosiła 8 punktów procentowych w porównaniu z grupą nieindukcyjną (43,7% V.35,3%; p <.05). W grupie, w której nie stosowano leczenia, odsetek osób w wieku ≥50 lat był istotnie wyższy (16,7%; P <.05). Grupa indukcyjna miała znacznie wyższy odsetek (89,6%) produktów HMO i POS (P <.05) w porównaniu z grupą bez leczenia (73,3%; P <.05) i z grupą nieindukcyjną (68,5%; p <.01). Liczba wyjściowych rozpoznań bólu współistniejącego była istotnie różna pomiędzy grupami indukcyjnymi i nieindukcyjnymi (37,5% v 32,0%; p <.05), ale nie było istotnej różnicy między grupą indukcyjną a grupą, która nie była leczona (37, 5% vs 21, 6%) (patrz Tabela 1).

więcej klientów Cigna miało diagnozy medyczne w grupie bez leczenia (5,37%) w porównaniu z grupą nieindukcyjną (4,12%) przyjmującą leki psychotropowe (P<.(P <).05). Pacjenci w grupie bez leczenia mieli wyższe wskaźniki obu leków (5,31 vs 3,85; p <.01) i diagnozy zdrowia psychicznego (0,96 vs 0,65; P <.01). Grupa nieleczona miała więcej diagnoz zdrowia psychicznego i uzależnień na osobę w porównaniu z grupą nieindukcyjną (1,69 vs 1,35; p <.05).

wykorzystanie w szpitalach i koszty

zaobserwowaliśmy 100% zmniejszenie korzystania z usług detoksykacyjnych na osobę i liczby korzystających z usług detoksykacyjnych w grupie indukcyjnej w ciągu 4 miesięcy po indukcji, w porównaniu ze zmniejszeniem o 48,2% (P<.05; usługi) i 50.0% (P <.05; osób) w korzystaniu z usług detoksykacji na osobę. Podobne znaczące relacje istniały dla tych samych grup podczas porównywania hospitalizacji behawioralnych. W grupie indukcyjnej odnotowano znaczne zmniejszenie hospitalizacji behawioralnej o 81,8% i 90,0% osób korzystających z tych usług w porównaniu z odpowiednio 43,1% i 41,9% w grupie bez leczenia (P <.05 i P <.05; Tabela 2). W tych samych wskaźnikach pomiędzy grupą indukcyjną a grupą nieindukcyjną odnotowano również znaczne zmniejszenie (P <.05), ale nie w porównaniu z grupą bez leczenia.

w grupie indukcyjnej wystąpiło zmniejszenie o 81,8% liczby pacjentów przed leczeniem i po leczeniu oraz o 80,8% zmniejszenie liczby pacjentów korzystających ze szpitali medycznych. W grupie nieindukcyjnej stwierdzono zmniejszenie liczby hospitalizacji o 7,6% (p <.001) oraz zmniejszenie o 33,3% liczby osób korzystających z tych usług (P = .05). W grupie bez leczenia, w porównaniu z grupą indukcyjną, liczba przyjęć do szpitali behawioralnych spadła o 25,3% (P <.001), a liczba korzystających z tych usług spadła o 36,6% (P <.05). Odnotowano większą redukcję hospitalizacji medycznych (-7,6% vs -25,3%; p <.05) w grupie nieindukcyjnej w porównaniu z grupą bez leczenia, ale nie było różnicy w liczbie osób korzystających z tych usług szpitalnych. Wyniki wskazują na korelację między korzystaniem z usług indukcyjnych a zmniejszonym wykorzystaniem usług szpitalnych.

wykorzystanie ambulatoryjne i porównanie kosztów

w porównaniu z grupą bez leczenia, Grupa indukcyjna miała znacznie mniej całkowitych kosztów szpitalnych i ambulatoryjnych (stosunek kosztów, 0,52:1; P<.001), a także niższe koszty całkowitego zdrowia behawioralnego (zdrowie psychiczne/nadużywanie substancji) (stosunek kosztów, 0,48:1; p <.05).

całkowity koszt leczenia ambulatoryjnego w grupie indukcyjnej zmniejszył się o 19,3% w porównaniu z 23.7% wzrost w grupie bez leczenia. Wykazano znaczne zmniejszenie kosztów leczenia w warunkach ambulatoryjnych pomiędzy grupą indukcyjną (-59,4%) w porównaniu z grupą bez leczenia (+24,2%) (stosunek kosztów, 0,54:1 ; P <.05). Koszty ambulatoryjne w zakresie zdrowia behawioralnego były wyższe w grupie indukcyjnej, zgodnie z oczekiwaniami, ale nie były znacząco wyższe.

Grupa indukcyjna uczestniczyła w znacznie większej liczbie ambulatoryjnych sesji zdrowia behawioralnego w porównaniu z grupą nieindukcyjną (współczynnik częstości, 1,36:1; p <.05) lub z grupą bez leczenia (współczynnik częstości, 1,43:1; p <.05). Wizyty lekarskie w przychodniach zmniejszyły się o 44,1% w grupie indukcyjnej w porównaniu ze wzrostem o 1,7% w grupie bez leczenia (współczynnik częstości, 0,71:1; P <.05). Rodzaj leczenia nie miał znaczącego wpływu na zdarzenia w oddziałach ratunkowych i związane z nimi koszty.

wykorzystanie w aptece i porównanie kosztów

całkowite i medyczne (niepsychotropowe) recepty były istotnie wyższe w grupie indukcji w porównaniu z grupą, w której nie stosowano leczenia (współczynniki odpowiednio 1, 43:1 i 1, 68:1; p<.001). Nie było różnicy w liczbie recept pomiędzy grupami indukcyjnymi i nieindukcyjnymi. Zmiana całkowitych i niepsychotropowych kosztów aptecznych znacząco wzrosła w okresie po leczeniu w grupie indukcyjnej (+97,2% dla całkowitego i +102,4% dla niepsychotropowego) w porównaniu z grupą, w której nie stosowano leczenia (odpowiednio+1,1% i -17,7% dla niepsychotropowego); stosunek kosztów wynosił 1,58:1 dla całkowitego leczenia aptecznego (p <.05) i 2.26: 1 dla farmacji niepsychootropowej (P <.0001).

dyskusja

spośród 47 055 zgonów z przedawkowania narkotyków w USA w 2014 r. 28 647 (60,9%) dotyczyło opioidu.9 Ustawa o kompleksowym uzależnieniu i odzyskiwaniu z 2016 r. 10 została podpisana w celu rozwiązania epidemii opioidów w części za pośrednictwem programu demonstracyjnego leczenia wspomaganego lekami i interwencji.11 nasze wyniki w zakresie wykorzystania zmieniają się z ambulatoryjnego na ambulatoryjny i obniżają koszty, zwiększając przydatność kliniczną buprenorfiny w porównaniu z metadonem, w tym zmniejszoną śmiertelność, przestępczość i koszty osobiste 12-16 i koncentrując się na krótkoterminowej (do 1 roku obserwacji).

zaobserwowaliśmy znaczne zmniejszenie wykorzystania i kosztów, a także zachorowalności na choroby medyczne i behawioralne na korzyść indukcji buprenorfiny. Mniejsza, ale nadal znacząca korzyść stwierdzono również dla buprenorfiny bez indukcji. Korzystanie z usług indukcyjnych wiązało się z obniżeniem kosztów i wykorzystaniem detoksykacji szpitalnej oraz medycznych i behawioralnych usług zdrowotnych. Podczas gdy spodziewano się zmniejszenia detoksykacji szpitalnej u osób korzystających z usług buprenorfiny, 5 nie spodziewano się znacznego zmniejszenia wykorzystania zarówno medycznych, jak i behawioralnych usług szpitalnych oraz niższych ogólnych kosztów w krótkim odstępie czasowym dla tego badania, biorąc pod uwagę wyższy stopień zachorowalności na zdrowie medyczne i behawioralne w grupie bez leczenia. Wpływ indukcji może być spowodowany wyższym stopniem usług skoncentrowanych na pacjencie i wspierających, które towarzyszą stosowaniu leku, ułatwiając bardziej zindywidualizowany plan leczenia, bliższą relację lekarz-pacjent i system wsparcia.

jedną z mocnych stron tego badania było to, że porównaliśmy wykorzystanie i uwzględniliśmy całkowite koszty w obszarach szpitalnych, ambulatoryjnych, farmacji, zdrowia behawioralnego i opieki medycznej. Pozwoliło nam to zaobserwować wpływ buprenorfiny na całkowite koszty na wszystkich poziomach usług i pokazać jeszcze większy wpływ niż inne badania, które były ograniczone do konkretnych poziomów. Na przykład Kaur i wsp. ocenili wpływ stosowania buprenorfiny na wykorzystanie apteki i wyniki kosztowe w grupie zależnej od opioidów na receptę. Obniżony koszt recepty opioidowej, który stwierdzono w ciągu pierwszych 6 miesięcy, został zneutralizowany przez zwiększony koszt buprenorfiny,a redukcja została całkowicie utracona po roku.11

nasze ustalenia są godne uwagi, ponieważ oceniają skuteczność buprenorfiny w zmniejszaniu zużycia i kosztów dla zdrowia behawioralnego lub dla usług szpitalnych. Barnett stwierdził podobną stratę kosztów i korzyści po 6 miesiącach w porównaniu buprenorfiny z metadonem w populacji weteranów.13 zgodnie z Kaur i współpracownikami zaobserwowaliśmy eskalację kosztów apteki; podobnie jak Barnett, jednak stwierdziliśmy, że wszelkie przesunięcia kosztów w górę zostały znacznie zrównoważone przez zmniejszenie ogólnych usług, w tym Korzystanie z usług szpitalnych, które nie zostały ocenione przez Barnetta. W kontekście innych ostatnich wyników badań potwierdzających przydatność buprenorfiny w poprawie kosztów i wyników, w tym ustaleń z badania na szczycie oraz przez Rugera i wsp.i Schackmana i wsp., 5,19-22, nasze ustalenia zdecydowanie popierają objęcie buprenorfiny pakietami świadczeń.

Ograniczenia

nasze dane nie zawierały powodów, dla których lekarze zdecydowali się umieścić danego klienta w grupie indukcyjnej, a nie indukcyjnej. Informacje o oświadczeniach dotyczących recept na metadon nie były dostępne, ponieważ metadon jest podawany przez państwowe kliniki i zazwyczaj nie jest objęty komercyjnymi planami świadczeń. Nie dokonano przeglądu w celu ustalenia, czy klientowi przepisano inne leki, takie jak nalokson. Nasze badanie było ograniczone przez ograniczenia dotyczące kwalifikowalności i elementów danych wypłacanych z tytułu roszczeń, projekt retrospektywny i obserwacyjny, ograniczenia dotyczące raportowania i stosunkowo krótkoterminowe wyniki. Uogólnienie zostało zmniejszone przez fakt, że uznaliśmy, że stosowanie usług jest wskaźnikiem skuteczności klinicznej, ponieważ abstynencji nie można bezpośrednio ocenić. Fakt, że nasza grupa bez leczenia miała znacznie wyższe choroby współistniejące i większe stosowanie recept, dodatkowo ogranicza te wnioski. W przyszłych badaniach należy zbadać trwałość tych wyników w dłuższych okresach. Chociaż dane z naszych badań pochodzą z 2007 r., nasze analizy odnoszą się do utrzymywania się i pilności nasilającej się epidemii,która zaostrzyła się dopiero w ostatnich latach, 1 i dostarczają dowodów na ważny krok, jaki mogą podjąć plany ochrony zdrowia w celu zmniejszenia kosztów oraz poprawy zdrowia i bezpieczeństwa.

wnioski

u osób, które otrzymały indukcję lub nieindukcję buprenorfiny, w porównaniu z grupą bez leczenia, zaobserwowano znaczne obniżenie kosztów i wykorzystanie ambulatoryjnych i ambulatoryjnych usług medycznych. Efekt był najbardziej wyraźny w grupie indukcyjnej. Wydaje się, że korzyść wynika w dużej mierze z ograniczenia stosowania wyższych poziomów detoksykacji opieki, zdrowia behawioralnego i przyjęć medycznych oraz połączonych usług ambulatoryjnych.

to badanie zostało sfinansowane przez Cigna Health and Life Insurance Company

podziękowanie: autorzy dziękują Stuart Lustig, MD, za pomoc techniczną w pisaniu.

informacje finansowe: wszyscy autorzy byli zatrudnieni przez Cigna Health and Life Insurance Company lub inny oddział Cigna w czasie, gdy praca była prowadzona.

korespondencja Adresowa do: Julie B. Kessel, MD

c / o Liana D. Castel, PhD

Towarzystwo Ubezpieczeń Zdrowotnych i na życie Cigna

900-06002

tel.: 410-972-7776

Fax: 919-714-0566

[email protected]

1. Imtiaz S, Shield KD, Fischer B, Rehm J. Subst Abuse Treat Prev Policy. 2014:9:43. doi: 10.1186/1747-597X-9-43.

2. Han B, Compton WM, Jones CM, Cai R. Nonmedical prescription opioid use and use disorders among adults aged 18 through 64 years in the United States, 2003-2013. JAMA. 2015; 314(14):1468-1478. doi: 10.1001 / jama.2015.11859.

3. National Institute on Drug Abuse (NIDA). Nadużywanie heroiny i uzależnienie. U. S. Department of Health and Human Services, National Institutes of Health, National Institute on Drug Abuse 2000: research report series; NIH publication Number 00-4165. (2000).

4. Manlandro JJ Jr. za pomocą buprenorfiny do ambulatoryjnej detoksykacji opioidów. J Am Osteopata Assoc. 2007; 107(9 Suppl 5): ES11-ES16.

5. Wakhlu S. Buprenorphine: a review. J Opioid Manag. 2009;5(1):59-64.

6. Centrum Leczenia Uzależnień (CSAT) wytyczne kliniczne dotyczące stosowania buprenorfiny w leczeniu uzależnienia od opioidów. Treatment Improvement Protocol (TIP) Series 40. DHHS Publication No. (SMA) 04-3939. Rockville, MD: Substance Abuse and Mental Health Services Administration; 2004.

7. Cushman PA, Liebschutz JM, Anderson BJ, Moreau MR, Stein MD. Inicjacja buprenorfiny i połączenie z buprenorfiną w warunkach ambulatoryjnych nie zmniejszają częstości podawania opiatów w iniekcjach po hospitalizacji. J Subst Abuse Treat. 2016; 68(x):68-73. doi: 10-1016 / j.jsat.2016.06.003.

8. Lo-Ciganic WH, Gellad WF, Gordon AJ, et al. Związek między trajektoriami leczenia buprenorfiną a oddziałem ratunkowym i wykorzystaniem w pacjencie. Uzależnienie. 2016;111(5):892-902. 10.1111 / dodaj13270.

9. Rudd RA, Seth P, David F, Scholl L. wzrost liczby zgonów związanych z przedawkowaniem narkotyków i opioidów-Stany Zjednoczone, 2010-2015. MMWR Morb Mortal Wkly Rep.2016;65(5051):1445-1452. doi: 10.15585 / mmwr.mm655051e1.

10. 2016, s 524, 114th Congress, 2nd Sess (2016). https://www.govtrack.us/congress/bills/114/s524/text.

11. Gladden RM, Martinez P, Seth P. Fentanyl law enforcements and increases in synthetic opioid-involved overdose Death – 27 states, 2013-2014. MMWR Morb Mortal Wkly Rep. 2016;65(33):837-843. doi: 10.15585 / mmwr.mm6533a2.

12. Connock M, Juarez-Garcia a, Jowet s, et al. Methadone and buprenorphine for the management of opioid dependence: a systematic review and economic evaluation. Zdrowie Technol Ocenić. 2007; 11(9):1-171,iii—iv.

13. Bell J, Shanahan m, Mutch C, et al. Randomizowane badanie skuteczności i opłacalności obserwowanego w porównaniu z nieobserwowanym podawaniem buprenorfiny-naloksonu w uzależnieniu od heroiny. Uzależnienie. 2007;102(12):1899-1907.

14. Barnett PG, Zaric GS, Brandeau ML. Opłacalność terapii podtrzymującej buprenorfinę w uzależnieniu od opiatów w Stanach Zjednoczonych. Uzależnienie. 2001;96(9):1267-1278.

15. Doran CM, Shanahan m, Mattick RP, Ali R, White J, Bell J. buprenorfine versus methadone maintenance: a cost-effectiveness analysis. Alkohol Uzależniony Od Narkotyków. 2003;71(3):295-302.

16. Harris AH, Gospodarevskaya E, Ritter AJ. Randomizowane badanie efektywności kosztowej buprenorfiny jako alternatywy dla leczenia podtrzymującego metadonem uzależnienia od heroiny w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej. Farmakoekonomika. 2005;23(1):77-91.

17. Kaur AD, McQueen a, Jan S. opioid drug utilization and cost outcomes associated with the use of buprenorfine-naloxone in patients with a history of prescription opioid use. J Manag Care Pharm. 2008;14(2):186-194.

18. Barnett PG. Porównanie kosztów i wykorzystania u pacjentów

buprenorfiny i metadonu. Uzależnienie. 2009;104(6):982-992. doi: 10.1111 / j.1360-0443.2009.02539.x.

19. Maremmani I, Gerra G. schematy oparte na Buprenorfinie i

metadon do leczenia uzależnienia od opioidów: wybór odpowiedniego leku do leczenia. Jestem Uzależniony. 2010;19(6):557-568. doi: 10.1111 / j. 1521-0391. 2010. 00086.x.

20. Pinto H, Maskrey V, Swift L, Rumball D, Wagle A, Holland R. the SUMMIT trial: a field comparison of buprenorfine versus methadone maintenance treatment. J Subst Abuse Treat. 2010;39(4):340-352. doi: 10.1016 / j.jsat.2010.07.009.

21. Ruger JP, Chawarski M, Mazlan m, ng n, Schottenfeld R. Cost-effectiveness of buprenorfine and naltreksone treatments for heroin dependence in Malaysia. PLOS 1. 2010:7(12): e50673.

22. Schackman BR, Leff JA, Polsky D, Moore BA, Fiellin DA. Opłacalność długoterminowego ambulatoryjnego leczenia uzależnienia od opioidów w podstawowej opiece zdrowotnej buprenorfina-nalokson. J Gen Intern Med. 2012;27(6):669-676. doi: 10.1007 / s11606-011-1962-8.