przypuśćmy, że w jednym czasie 1 na milion cząstek ma wystarczającą energię, aby była równa lub przekraczała energię aktywacji . Gdybyśmy mieli 100 milionów cząstek, 100 z nich zareagowałoby. Jeśli mielibyśmy 200 milionów cząstek w tej samej objętości, 200 z nich zareagowałoby teraz. Szybkość reakcji podwoiła się przez podwojenie stężenia.

przypadki, w których zmiana stężenia nie wpływa na szybkość reakcji

na pierwszy rzut oka wydaje się to bardzo zaskakujące!

gdzie katalizator działa tak szybko, jak to możliwe

Załóżmy, że używasz małej ilości stałego katalizatora w reakcji i wystarczająco wysokiego stężenia reagenta w roztworze, tak że powierzchnia katalizatora była całkowicie zaśmiecona reagującymi cząstkami.

zwiększenie stężenia roztworu jeszcze bardziej nie może mieć żadnego efektu, ponieważ katalizator pracuje już z maksymalną wydajnością.

w niektórych reakcjach wieloetapowych

jest to efekt ważniejszy z punktu widzenia poziomu A’. Załóżmy, że masz reakcję, która dzieje się w serii małych kroków. Kroki te mogą mieć bardzo różne stawki-niektóre szybkie, niektóre powolne.

na przykład, załóżmy, że dwa reagenty a i B reagują razem w tych dwóch etapach:

ogólna szybkość reakcji będzie regulowana przez to, jak szybko a dzieli się, aby utworzyć X i Y. jest to opisane jako etap determinujący szybkość reakcji.

jeśli zwiększysz koncentrację A, zwiększysz szanse na ten krok z powodów, które omówiliśmy powyżej.

jeśli zwiększysz stężenie B, to niewątpliwie przyspieszy drugi krok, ale to prawie nie ma różnicy w ogólnej szybkości. Możesz sobie wyobrazić, że drugi krok dzieje się tak szybko, że gdy tylko X zostanie utworzony, natychmiast zostanie rzucony przez B. Ta druga reakcja już „czeka” na pierwszą.