Ziemia jest oceanicznym światem z około 70 procentami jej powierzchni pokrytej wodą. Ponadto uważa się, że ilość wody równa kilku oceanom wielkości Ziemi jest zawarta w głębokim wnętrzu planety. Jednak pochodzenie tej wody pozostaje zagadką. Specjalna grupa meteorytów zwana chondrytami enstatytowymi wykazuje bliskie podobieństwo do składu izotopowego Ziemi, dlatego też przypuszcza się, że reprezentują główne budulce Ziemi. Tradycyjnie jednak chondryty enstatytowe były uważane za zbyt suche, aby znacząco przyczynić się do budżetu wody na Ziemi. Dlatego uważano, że woda ziemska została dostarczona później przez lotne komety i asteroidy, pierwotnie utworzone w zewnętrznym Układzie Słonecznym, uderzając w ziemię. Ale co, jeśli zawartość wodoru w chondrytach enstatytowych, a tym samym ich potencjał wodotwórczy, został zaniżony?

ostatnie badania prowadzone przez Laurette Piani z Centre de Recherches Pétrographiques et Géochimiques (Université de Lorraine, Francja) i współpracowników przeanalizowały 13 dziewiczych chondrytów enstatytu w celu określenia ich obfitości wodoru i kompozycji izotopowych. Odkryli, że chociaż chondryty enstatytowe zawierają mniej wodoru niż chondryty zwykłe i węglowe, bardziej lotne materiały meteorytowe powstają gdzie indziej w Układzie Słonecznym, zawierają jednak wystarczająco dużo, aby uwzględnić ziemski budżet wodny. Ponadto skład izotopowy wodoru i azotu w tych meteorytach jest podobny do składu skał lądowych, co sugeruje, że meteoryty enstatytu mogą być głównymi źródłami wody na Ziemi. Wyniki te potwierdzają proste wyjaśnienie, że Ziemia przybrała na sile z materiałów bogatych w wodór, a nie bardziej skomplikowane scenariusze, które wymagają migracji olbrzymich planet, aby rozproszyć wystarczającą ilość ciał do wewnętrznego układu słonecznego, aby dostarczyć substancje lotne na Ziemię po jej utworzeniu. Czytaj więcej