cel: ponieważ maksymalna siła zmienia się w zależności od masy ciała, Międzynarodowa Federacja Trójboju Siłowego (IPF) przyjęła metodę dostosowania zdarzeń trójboju siłowego (wyciskanie na ławce, BP; squat, SQ; martwy ciąg, DL i całkowity Wyciąg (suma BP, DL i SQ), TOT) przez masę ciała. Metoda ta, formuła Wilksa, mnoży swój podnośnik przez indeks oparty na masie ciała, dzięki czemu podnośniki o różnych rozmiarach mogą być porównywane na tym samym zdarzeniu. Formuła Wilksa nie jest jednak oparta na opublikowanych danych i nie została jeszcze poddana krytycznej ocenie. Celem tego śledztwa było potwierdzenie formuły Wilksa.

metody: zostało to przeprowadzone przez 1) badanie odchylenia pozostałości w celu sprawdzenia, czy skorygowany wynik w rzeczywistości nie prowadzi do systematycznego odchylenia w oparciu o masę ciała i 2) poprzez zastosowanie bardziej teoretycznie obsługiwanego modelu allometrycznego do tych samych danych i porównanie dopasowania z podejściem Wilksa. Uczestnicy byli aktualnymi rekordzistami świata mężczyzn i kobiet, a także dwoma najlepszymi zawodnikami na każdej imprezie w mistrzostwach świata w 1996 i 1997 (w sumie 30 mężczyzn i 27 kobiet na każdą kolejkę).

Wyniki: Wyniki analizy danych dotyczących wzoru Wilksa wskazują, że: 1) nie ma odchylenia dla mężczyzn lub kobiet BP i TOT; 2) istnieje korzystne odchylenie w stosunku do podnośników Klasy średniej w SQ kobiet bez odchylenia dla mężczyzn SQ; i 3) istnieje liniowy niekorzystny odchylenie w stosunku do cięższych mężczyzn i kobiet W DL. Ponadto podejście allometryczne wskazywało na odchylenie od lekkich i ciężkich mężczyzn i kobiet, które można uznać za dopuszczalne, biorąc pod uwagę, że w najlżejszych i najcięższych klasach wagowych występuje o połowę mniej osób podnośnikowych niż w średnich klasach wagowych.

wniosek: stosowany obecnie (tylko BP i TOT), wzór Wilksa wydaje się być poprawną metodą dostosowywania wyników trójboju siłowego według masy ciała.