opis

mięsień buccinator (M. buccinator) jest płaski, położony w obrębie policzka i rozłożony równolegle do Wielkiej osi jamy ustnej, z której zamyka jamę bocznie. Część znajdująca się między masą a mięśniem orbitalnym jamy ustnej stanowi anatomiczną podstawę „torebki policzkowej” (Regio buccalis).

konformacja:mięsień buczynowy ma dwie części. Bardziej stałą częścią jest część trzonowa (Pars molaris) wykonana z włókien podłużnych i rozłożona od bulwy szczękowej i Ramusa żuchwy do obszaru komis mięśnia orbitalnego jamy ustnej. Pojedyncza u mężczyzn, u większości ssaków ta część jest podwojona na swojej powierzchni, rostralnie do masywu, przez część policzkową (Pars buccalis), której włókna są rozłożone z jednej szczęki na drugą. Ta część policzkowa przedstawia Podłużny grzbiet mniej lub bardziej zaznaczony w zależności od gatunku, co nadaje jej kształt penniform. Jest bardziej rozwinięty u kopytnych niż u mięsożernych, u których zajmuje niewiele miejsca za kątem pyska, ale jest wydłużony w grubości dwóch warg. Mięsień buczynowy jest znacznie cieńszy i słabszy u mięsożernych niż u roślinożernych.

Wstawki: część trzonowa powstaje: a) na guzowatości szczęki i na granicy pęcherzykowej szczęki, w odniesieniu do zębów trzonowych; b) na włóknistej blaszce rozłożonej od skrzydłowego haka do rostralnej granicy gałęzi żuchwy: powięź buccopharyngea (powięź buccopharyngea), która daje przyczepność z drugiej strony do części mięśnia skrzydłowego; c) po stronie bocznej granicy pęcherzykowej żuchwy, w odniesieniu do ostatnich zębów trzonowych, i na sąsiedniej części granicy rostralnej Ramusa tej Kości. Część trzonowa zakończona jest kilkoma małymi wiązkami ścięgnistymi, które łączą się z orbitalną częścią jamy ustnej lub przyczepiają się do głębokiej powierzchni skóry w okolicy komis.

belki części policzkowej pojawiają się na jej podłużnym raphe lub na powierzchni części trzonowej i przechodzą do pęcherzykowej granicy szczęki i żuchwy, w odniesieniu do zębów przedtrzonowych, a także do bocznej strony międzyżebrowej granicy tych kości, u gatunków, u których istnieje taka przestrzeń międzyzębowa. U mięsożernych są one wydłużone w każdej wardze, w długim i cienkim mięsistym pasku, który podwaja głęboką powierzchnię orbity.

funkcje: mięsień buczynowy ciągnie się po kątach ust. Ale jego ważniejszą funkcją jest opróżnienie części policzkowej przedsionka jamy ustnej substancji, które mogą być w niej osadzone. Odpycha pod łukami molowymi cząstki pokarmowe, które uciekają podczas żucia.

definicja ta zawiera tekst z książki „Anatomie comparée des mammifère domestiques” – wydanie 5-Robert Barone-Vigot