od ponad wieku geomorfolodzy szukali mechanistycznego wyjaśnienia powstawania cyrków alpejskich, basenów w kształcie teatru na głowach dolin i wyrzeźbionych na flankach gór, takich jak Matterhorn. Przyjmuje się, że lodowce w cyrkach przeczesują ich łóżka i osuszają ich czołówki, ale dowody na ograniczenie modeli są nieuchwytne. Poniżej przedstawiam pomiary terenowe i analizy numeryczne małego alpejskiego lodowca cyrkowego, które pogłębiają nasze zrozumienie powstawania cyrków. Mój teren polowy, lodowiec West Washmawapta, znajduje się wewnątrz cyrku wykutego w górze Helmet, i ma około 1 km długości i 1 km szerokości, z maksymalną głębokością ~185 m. lodowiec i otaczające go ściany przypominają rozkładany fotel, ze stromymi odcinkami głowy i palców połączonymi płaską centralną przestrzenią. Wykazuję, że dominujący widok lodowców cyrkowych – w których masa lodu obraca się sztywno nad łukowatym złożem – nie ma zastosowania. Zamiast tego lodowiec zachowuje się podobnie do większych umiarkowanych systemów Lodowcowych, z naprężeniami podstawowymi, które mają tendencję do 105 Pa wszędzie. Podział między deformacją wewnętrzną a poślizgiem podstawowym jest funkcją przestrzennej zmienności strumienia lodu i geometrii basenu. Podstawowe stawki ślizgowe są minimalne pod środkiem lodowca, w najgłębszej części misy cyrkowej. Wzdłuż północnego brzegu i powyżej strony stossowej riegla, jednak ponad 50% prędkości powierzchniowej stanowi poślizg podstawowy. „Klasyczna” forma cyrku występująca na górze Helmet jest utrzymywana przez erozję DNA lodowca i transport przez lodowiec luźnych gruzu ze ściany czołowej. Korzystając z podejścia do budżetu osadów, pokazujemy, że w ciągu ostatnich kilku stuleci krąg wydłużał się i pogłębiał z mniej więcej równymi szybkościami rzędu 1 mm/rok. W 2007 r.zmierzyliśmy strumień osadów proglacjalnych pomiędzy 70 a 1840 ton rocznie na wylocie basenu, z czego jedna trzecia opuściła krąg na dwa dni przed sezonem topnienia. Korzystając z kombinacji pomiarów zdalnie wykrywanych i na miejscu, szacuję, że subaerial headward cofnięcie się ściany czołowej nastąpiło w ~1,3 mm / rok (0,2-5 mm / rok). Proponuję, aby charakterystyczne dla przedgórza strome zbocza skalne, sprzyjające opadom skalnym i lawinom śnieżnym, powstały w wyniku pęknięć skalnych i wyrwania polodowcowego w bergschrund. Zestaw pomiarów środowiskowych wykonanych w bergschrund przez prawie dwa lata pokazuje, że temperatura poniżej zera, a nie wahania dobowe powyżej i poniżej zera, są normą. Używam pomiarów temperatury, w połączeniu z numerycznym opisem pękania skał przez segregację lodu, aby pokazać, że bergschrund jest sprzyjającym środowiskiem do rozbicia skał. Tylko w obrębie bergschrund peryglacjalne wietrzenie i osuwisko lodowcowe mogą przyczynić się do osłabienia ściany czołowej i tym samym odegrać kluczową rolę w rozwoju cyrku.