Traktat Pinckneya, oficjalnie nazywany Traktatem z San Lorenzo, został podpisany przez Stany Zjednoczone i Hiszpanię 27 października 1795 roku, aby zakończyć spór między oboma krajami o osadnictwo lądowe i handel rzeką Missisipi. Umowa została wynegocjowana przez amerykańskiego męża stanu Thomasa Pinckneya (1750-1828), ówczesnego specjalnego komisarza Stanów Zjednoczonych w Hiszpanii. Traktat przewidywał, że Hiszpania uzna 31. równoleżnik (północna granica dzisiejszej Florydy) za południową granicę Stanów Zjednoczonych, że Hiszpania pozwoli amerykańskim towarom lądować w Nowym Orleanie bez podatku na okres trzech lat (z opcją przedłużenia) i że oba kraje będą mogły swobodnie korzystać z rzeki Missisipi.

Traktat Pinckneya stanowił znaczące korzyści dla Stanów Zjednoczonych podczas administracji pierwszego prezydenta George ’ a Washingtona (1789-1797); pomiędzy oboma krajami, które powstały po zwycięstwie Stanów Zjednoczonych w rewolucji amerykańskiej (1775-1783), rozstrzygnięto nierozstrzygnięte kwestie. Spory te miały swoje korzenie we francuskich ustępstwach nad Terytorium Luizjany w 1762 i 1763 roku. W tym czasie rzeka Missisipi stała się zachodnią granicą kolonii brytyjskich na wschodzie i posiadłości hiszpańskich na Zachodzie. Kiedy Stany Zjednoczone uzyskały niepodległość (1783), rzeka Missisipi stała się zachodnią granicą nowego państwa. Traktat Paryski (1783) przyznał Stanom Zjednoczonym prawa transportowe wzdłuż Missisipi; jednak Hiszpania, która nie była stroną traktatu, odmówiła później Amerykanom prawa do korzystania ze szlaku wodnego. Ponadto, w czasie Rewolucji Amerykańskiej, Hiszpania rościła sobie prawo do podboju terytorium wzdłuż Zatoki Meksykańskiej i wzdłuż wschodniego brzegu Missisipi, w dzisiejszych stanach Alabama, Missisipi i Tennessee.

gdy amerykańscy osadnicy przenieśli się na ziemie hiszpańskie, znaleźli się w konflikcie z Indianami amerykańskimi, którzy zostali podżegani przez Hiszpanów. Tymczasem Hiszpanie próbowali zdobyć zaufanie frontierów na Zachodzie, którzy byli coraz bardziej niezadowoleni z rządu federalnego USA. Ostatecznie Hiszpania otworzyła Mississippi dla amerykańskich handlowców w zamian za 15-procentową prowizję. W ten sposób administracja Waszyngtonu wywierała nacisk na stłumienie rebelianckich frontów, rozstrzygnięcie sporów granicznych i wynegocjowanie swobodnego korzystania z Missisipi. Pinckney został wysłany do Madrytu w 1794 roku.

zanim Pinckney przybył negocjować z Hiszpanią w imieniu Stanów Zjednoczonych, w 1795 roku, dyplomatyczne przypływy odwróciły się na jego korzyść. Wojska hiszpańskie były tak osłabione, że Pinckney nie był zmuszony do ustępstw w zamian za te, które Hiszpania dała Stanom Zjednoczonym. Traktat był znaczącym zwycięstwem nowej republiki i w znacznym stopniu przyczynił się do ugody na zachodzie.

Zobacz też: Alabama, rewolucja amerykańska, Luizjana, Missisipi, Tennessee, George Washington