alfa-1 można wykryć za pomocą prostego badania krwi wykazującego poziomy antytrypsyny alfa-1 w surowicy (AAT). Jeśli poziomy w surowicy są niskie (zwykle mniej niż 50% normalnych poziomów), lekarz może zlecić inne testy w celu ustalenia fenotypu i/lub genotypu. Ponadto w wielu laboratoriach dodatkowe testy są przeprowadzane automatycznie, jeśli stężenie we krwi jest niższe niż 50% normalnego poziomu. Szczegółowe testy różnych rodzajów chorób alfa-1 omówiono w sekcjach dotyczących chorób wątroby, płuc i skóry.

istnieją dwie różne metody, za pomocą których można wyrazić wyniki badań krwi alfa-1, co może powodować pewne zamieszanie u pacjentów. Wiele dostępnych na rynku standardów ma nienormalnie wysoki zakres (1,5-3,0 g / l). Wyrażenie jako procent normalnego poziomu jest przydatne, ponieważ jest niezależne od jednostek miary i może być zastosowane do dowolnego normalnego zakresu. Poniżej znajduje się przybliżone podejście do zakresów/poziomów oraz sposób, w jaki oba systemy interpretacji korelują ze sobą. Aby przeliczyć ze skali w miligramach na decylitr na skalę w gramach na litr, podziel przez 100.

).

większość wariantów liczby Pi jest związana z normalną ilością T. normalne średnie stężenie wynosi 1,32 g/l, jak określono w porównaniu z oczyszczonym białkiem. Pacjenci z MM typu Pi zwykle mają stężenie w osoczu 80-120% tej średniej. W kategoriach molekularnych normalna średnia wynosi 25 mm. istnieje znaczne nakładanie się poziomu osocza między typami Pi. Zasadniczo dalsze typowanie pi NIE JEST wykonywane, gdy stężenie przekracza 32 mikromole w celu identyfikacji typów pi, które nie są MM, Jak pokazano w powyższej tabeli. (Niektóre laboratoria i instytucje mają nieco inne standardy dla różnych punktów granicznych.)

typowanie Pi jest ważne, ponieważ niski poziom AAT może również wystąpić z przyczyn niegenetycznych, takich jak choroba błony szklistej u niemowląt, Stany ze znaczną utratą białka, niewydolność wątroby oraz w przebiegu mukowiscydozy. Pomiar AAT w osoczu nie zawsze jest wiarygodny w identyfikacji heterozygot. AAT może wykazywać znaczny wzrost (nawet czterokrotnie) szerokiego zakresu chorób zapalnych, raka i chorób wątroby. Ciąża i terapia estrogenowa również powodują niewielki wzrost.

Jak wykonać test alfa-1

test alfa-1: Pomiar poziomu AAT jest pierwszym krokiem. Diagnoza A1AD opiera się na wykryciu niskiego stężenia AAT w osoczu, po którym następuje albo (jeśli jest niska) obserwacja niedoboru wariantu białka AAT przez typowanie inhibitora proteazy (pi), albo genotypowanie lub wykrywanie mutacji w obu kopiach genu SERPINA1 zawierającego kod AAT. PI * z jest najczęstszym allelem niedoboru. Dziewięćdziesiąt pięć procent przypadków A1AD wynika z obecności dwóch alleli Z (PIZZ).

fenotypowanie lub genotypowanie jest zwykle wykonywane tylko wtedy, gdy wstępnie zmierzony AAT wynosi 1,5 g /l lub mniej (lub poniżej średniej normalnego laboratorium testowego) lub gdy pacjent jest krewnym pierwszego stopnia / małżonkiem osoby ze znanym niedoborem AAT. Po wysłaniu osobnego żądania typowania pi musi ono zawierać poprzedni wynik lub nazwisko i pokrewieństwo danej osoby, aby fenotypowanie było kontynuowane.

genetyka alfa-1

Gen alfa-1 (A1AD) znajduje się pod koniec 14.chromosomu. Na poziomie genetycznym A1AD można znacznie uprościć jako błąd ortograficzny na tym pasku DNA. Ten „błąd ortograficzny” może być przenoszony z rodzica na dziecko.

genetyka

jak wspomniano, alfa-1 jest genetycznie przenoszoną chorobą. Jest to coś, z czym człowiek się rodzi i nic nie może zrobić. Istnieją również różne ciężkości choroby, w zależności od tego, co jest przenoszone z rodziców na dzieci. Waha się od normalnego do bardzo zepsutego. Mm jest normalne, ZZ jest poważnie uszkodzony, a reszta (MZ, MS, SS, SZ itp.) Kiedy dziecko odziedziczy jeden normalny gen i jeden wadliwy gen, taki jak MZ lub MS, każdy gen wytworzy swoje specyficzne białko, które można zidentyfikować we krwi (kodominacja). Aby odziedziczyć pełnoprawny A1AD (Zwykle ZZ), osoba musi odziedziczyć dwa wadliwe geny ZZ, po jednym od każdego rodzica.każdy rodzic ma dwa geny dla A1AD, ale może przekazać tylko jeden dziecku. W ten sposób dziecko otrzyma dwa geny z potencjalnej czwórki: jeden od matki i jeden od ojca. Jeśli oboje rodzice mają dwa normalne geny (geny M), wszystkie ich dzieci powinny również mieć dwa geny M. Jeśli oboje rodzice mają dwa wadliwe geny (geny Z), nieuniknione jest, że wszystkie ich dzieci będą miały dwa geny Z. Podobnie: jeśli jeden rodzic jest typem ZZ, a drugi jest typem MM, muszą koniecznie produkować wszystkie dzieci typu MZ (poziom średniozaawansowany). W przypadku tych genotypów nie ma innych możliwości.

inne zmiany w składzie genetycznym występują, gdy rodzice nie są homozygotami, to znaczy ani typem MM, ani typem ZZ. Wynik może być następujący:
* jeśli oboje rodzice są typem MZ, prawdopodobieństwo, że dziecko będzie miało Typ ZZ, wynosi od jednego do czterech lub 25%, prawdopodobieństwo, że dziecko będzie miało Typ MM, wynosi od jednego do dwóch, a prawdopodobieństwo, że dziecko będzie miało typ MZ.
• Jeśli jeden rodzic jest typem MM, a drugi jest typem MZ, prawdopodobieństwo, że dziecko będzie miało Typ MM, wynosi 50%, a prawdopodobieństwo, że dziecko będzie miało 50%.
• Jeśli jeden rodzic jest typem MZ, a drugi jest typem ZZ, istnieje 50% prawdopodobieństwo, że dziecko będzie miało typ MZ, a 50% prawdopodobieństwo, że dziecko będzie miało Typ ZZ.

chociaż dziedziczenie dwóch genów ZZ oznacza, że dana osoba może być predysponowana do rozwoju alfa-1, nie jest to tylko kwestia przyczyny i skutku. Zdiagnozowano osoby z ZZ, u których nigdy nie rozwinęła się choroba kliniczna. Uważa się, że ludzie, którzy dziedziczą tylko jeden wadliwy gen, są narażeni na niskie ryzyko rozwoju choroby związanej z alfa1, szczególnie jeśli nie palą. Ludzie, którzy nie dziedziczą wadliwych genów, z pewnością nie są narażeni na rozwój alfa-1 lub powiązanych chorób

zauważ, że istnieją rzadkie geny z niedoborem (Pi-Null), które nie wytwarzają antytrypsyny alfa-1, która zmienia konwencjonalny wzór dziedziczenia, tak że rodzic nie może wyglądać jak „prawdziwy” rodzic.

problemy etyczne

testowanie czy nie testowanie, oto jest dylemat. Zwolennicy testowania wierzą, że wiedza jest siłą i że dzięki wiedzy można dokonywać właściwych wyborów. Wczesna diagnoza może prowadzić do wcześniejszego i lepszego leczenia, wyeliminować niepewność, promować dostosowanie stylu życia, co może zminimalizować, a nawet zapobiec wystąpieniu choroby, i umożliwia planowanie na przyszłość. Obawy związane z testowaniem dotyczą kwestii związanych z prywatnością oraz tego, czy dana osoba zostanie oznaczona jako „Chora” i czy będzie dyskryminowana pod względem ubezpieczenia i/lub zatrudnienia. istnieje wiele czynników, które należy wziąć pod uwagę: w zależności od wieku danej osoby i konsekwencji dla innych członków rodziny (ponieważ alfa-1 jest chorobą genetyczną), masz prawo do świadomej zgody przed badaniem i potencjalnego psychologicznego wpływu pozytywnej diagnozy na stan, na który obecnie nie ma lekarstwa. Poradnictwo genetyczne może pomóc zainteresowanym osobom podjąć odpowiednią dla nich decyzję.
zastrzeżenie Medyczne
ta strona internetowa ma na celu wspieranie, a nie zastępowanie relacji między tobą a twoim lekarzem. Celem Stichting Alpha-1 Nederland nie jest udzielanie konkretnych porad medycznych, ale dostarczanie holenderskiej społeczności Alpha-1 informacji w celu lepszego zrozumienia ich zdrowia i zdiagnozowanego stanu. Stichting Alpha-1 Nederland nigdy nie zapewni konkretnej porady medycznej, Alpha-1 Nederland zaleca skonsultowanie się z wykwalifikowanym lekarzem w sprawie wszelkich pytań dotyczących osobistej sytuacji medycznej.