terza rima jest wierszem pochodzenia włoskiego, złożonym z tercetów wplecionych w złożony schemat rymów.

Zasady formy terza Rima

końcówka drugiej linijki w jednym tercecie dostarcza rymu dla pierwszej i trzeciej linijki w kolejnym tercecie. Tak więc schemat rymów (ABA, bcb, cdc, ded) kontynuuje się aż do ostatniej strofy lub linii.

Terza rima jest zwykle pisana w wierszu jambicznym, a w języku angielskim, najczęściej w pentametrze jambicznym. Jeśli wybrana jest inna długość linii, np. tetrametr, linie powinny być tej samej długości. Nie ma ograniczeń co do liczby wierszy, które może posiadać wiersz skomponowany w terza rima.

Historia formy Terza Rima

terza Rima została wymyślona przez włoskiego poetę Dantego Alighieri pod koniec XIII wieku, aby uformować jego trzyczęściowy poemat epicki, Boska Komedia. Dante zdecydował się zakończyć każde canto Boskiej Komedii pojedynczą linijką, która dopełnia schemat rymów słowem końcowym drugiej linijki poprzedniego tercetu.

prawdopodobnie powstała z tercetów znalezionych w wersach trubadurów prowansalskich, którzy byli wielce podziwiani przez Dantego, trójdzielna strofa prawdopodobnie symbolizuje Trójcę Świętą. Pierwsi entuzjaści terza rima, w tym włoscy poeci Boccaccio i Petrarka, byli szczególnie zainteresowani jednoczącymi efektami formy

czternastowieczny angielski poeta Geoffrey Chaucer wprowadził terza rimę do Anglii swoim wierszem „Complaints to his Lady”, podczas gdy Thomas Wyatt jest uznawany za popularyzatora jej stosowania w języku angielskim poprzez swoje tłumaczenia i oryginalne dzieła. Później angielscy poeci romantyczni eksperymentowali z tą formą, m.in. Lord Byron i Percy Bysshe Shelley, których ” Oda do zachodniego wiatru „jest przykładem tzw.” sonetu terza rima”, w którym ostatnia strofa występuje w formie dwuwierszowej. Inteligentna mieszanka technik poetyckich, wiersz jest cyklem pięciu sonetów terza rima.

dwudziestowieczne przykłady terza rima występują w dwóch różnych formach: poeci, którzy pisali w tej formie oraz uczeni i poeci, którzy przetłumaczyli Dantego. Ci, którzy pisali w terza rima, zwykle stosują bliskie i skośne rymy, ponieważ Język angielski, choć syntaktycznie dość wszechstronny, jest ubogi w rymy. „Jachty „Williama Carlosa Williamsa i” zaznajomieni z nocą ” Roberta Frosta to dwa przykłady. Nowsze utwory napisane w terza rima to „the Sow” Sylvii Plath i tytułowa „Terza Rima” Adrienne Rich.

o ile przekładów Dantego jest prawie tyle samo, co kantosów w jego dziele, o tyle pytanie o to, jak odtworzyć skomplikowany schemat rymowania terza rima—a mianowicie reprodukcję bogatych możliwości rymowania oferowanych przez język włoski—było głównym problemem dla tłumaczy. John Ciardi postanowił nie przejmować się swoim przekładem wiernym oddaniem schematu rymów terza rima; uważał, że taki gest byłby ” katastrofą.”Robert Pinsky wybrał inne podejście w swoim tłumaczeniu Inferno, stosując terza rima, która rymowała się, gdy to możliwe, i używała bliskich i skośnych rymów w miejscach, w których rym może wydawać się wymuszony, tworząc to, co nazwał „prawdopodobną terza Rima w czytelnym angielskim.”

Czytaj więcej wierszy w terza rima