sekcja 9.1 koło progresji Kwintowej

koło progresji kwintowej (\(\left.\ text{I} \ right.\)- \(\left.\ text{IV} \ right.\)- \(\left.\text{vii}^{\circ} {} \ right.\)- \(\left.\ text{iii} \ right.\)- \(\left.\ text{vi} \ right.\)- \(\left.\ text{ii} \ right.\)- \(\left.\ text{V}\right.\)- \(\left.\ text{I} \ right.\)) był prekursorem epoki baroku w muzyce. Wiele przykładów tego postępu znajdziesz w muzyce Bacha, Händla i Vivaldiego, szczególnie w moll (\(\left.\ text{I} \ right.\)- \(\left.\ text{iv} \ right.\)- \(\left.\ text{VII} \ right.\)- \(\left.\ text{III} \ right.\)- \(\left.\ text{VI} \ right.\)- \(\left.\text{ii}^{\circ} {} \ right.\)- \(\left.\ text{V}\right.\)- \(\left.\ text{I} \ right.\ )) z subtonicznym \(\left.\ text{VII} \ right.\).

ten okrąg (okrąg kwintowy dla progresji harmonicznej) jest inny niż okrąg kwintowy dla sygnatur klawiszowych, ponieważ ten okrąg kwintowy dla progresji harmonicznej zawiera tylko dźwięki diatoniczne. Koło kwintowe dla podpisów kluczy (rysunek 2.3.4) zawierało wszystkie 12 Nut skali chromatycznej.

The circle of fifths (for harmonic progression) is sometimes known as the „circle of descending fifths.”

krąg zstępujących kwint stosowany jest regularnie od epoki baroku.

progresja kręgu kwintowego ma poczucie nieuchronności, ponieważ składa się z sekwencji harmonicznych. Aby zrozumieć sekwencję harmoniczną, najpierw przyjrzymy się sekwencjom melodycznym, ponieważ linia basu jest „melodią” w sekwencji harmonicznej. Zadaj sobie pytanie, co dzieje się po tym melodyjnym pomyśle:

dlatego sekwencja jest ideą muzyczną powtarzaną na innym poziomie tonalnym.

sekwencje mogą być krótkie lub długie. Na przykład, spójrz na ten znajomy pomysł i zauważ, jak wszystkie cztery takty są sekwencjonowane o krok w następujących czterech taktach.

teraz spójrz jeszcze raz na linię basu w „Love You Like A Love Song” i zauważ, jak można myśleć o dwudźwiękowym pomyśle traktowanym jako sekwencja malejąca.

czasami usłyszymy okrąg kwintowy, w którym niektóre akordy nie znajdują się w pozycji głównej, jak w przykładach Händla i Mozarta. W tych dwóch przykładach słyszymy sekwencję korzeni, mimo że nie są one wyraźnie przedstawione w basie.

do idei sekwencji harmonicznej wrócimy w dalszej części tego rozdziału.