ze swojej strony, Dr Redlich robi tyle samo, aby złagodzić to, co uważa za przesadzone interpretacje poprzednich biografów, co robi, aby dodać własne spostrzeżenia psychiatryczne. Chociaż jego własny trening jest psychoanalityczny, Dr Redlich mówi, że ma wątpliwości co do tego, jak wiele psychoanaliza może przyczynić się do zrozumienia Hitlera: po prostu nie ma wystarczającej ilości dostępnych danych. „Uważam, że te psychoanalityczne traktaty są zbyt uproszczone” „Obwiniać kompleks Edypa lub kompleks kastracji za problemy Hitlera . to są pojęcia uniwersalne i potrzebujesz czegoś bardziej szczegółowego.”

jednak w przeciwieństwie do niektórych historyków, którzy nie ufają jakiemukolwiek zastosowaniu teorii psychologicznej do postaci historycznych, Dr Redlich uważa, że nie można odpowiednio ocenić działań Hitlera bez uwzględnienia nie tylko faktów historycznych, ale także rzeczywistości psychologicznej przywódcy Nazistowskiego.”Na przykład Hitler wierzył, że jego ojciec był pół-Żydem i zmarł na syfilis. Te przekonania, jak twierdzi autor, mogły wpłynąć na zachowanie nazistowskiego przywódcy, niezależnie od tego, czy były prawdziwe, czy nie. (Nie ma wyraźnych dowodów, pisze dr Redlich, na poparcie obu twierdzeń.)

Dr Redlich teoretyzuje, że Hitler mógł sądzić, że jego fizyczne nieprawidłowości-spodziectwo i rozszczep kręgosłupa-były oznakami, że odziedziczył kiłę po ojcu. Jego wściekłość na to mogła podsycać jego antysemityzm i obsesję na punkcie syfilisu jako „choroby żydowskiej”, temat, o którym pisał przez 10 stron w ” Mein Kampf.”

jednym z najbardziej zagadkowych aspektów dzieciństwa Hitlera jest to, że śledczy byli w stanie znaleźć tam niewiele, co zapowiadałoby dorosłego, jakim się stanie. Nie torturował zwierząt (choć istnieje jedna, często powtarzana, historia o Koziołku billy ’ ego), a z mało znanego, wydawał się dość normalnym dzieckiem, choć seksualnie nieśmiałym w okresie dojrzewania. „Psychohistorycy zakładają, że dziecko miało kłopotliwe, Głębokie konflikty (w tym ambiwalentne uczucia dotyczące matki i ojca)”, pisze dr Redlich. „Jestem bardziej pod wrażeniem faktu, że brakuje przydatnych danych na temat nawyków żywieniowych, zaburzeń snu i treningu w toalecie.”

wskaźniki osobliwości Hitlera w późniejszej dorosłości są oczywiście obfite, od jego zahamowania seksualnego (być może nigdy nie odbył stosunku seksualnego z Evą Braun, pisze dr Redlich) do jego fobii choroby, wybuchowych wściekłości, urojeń i przekonania, że umrze we wczesnym wieku (zmarł w wieku 56 lat). W swojej książce Dr. Redlich przegląda listę objawów psychiatrycznych — paranoja, narcyzm, lęk, depresja, hipochondria, by wymienić tylko kilka — i znajduje dowody na każdy z nich. Dowód na to, że Hitler był jawnie autodestrukcyjny lub seksualnie Perwersyjny, jest rzadszy i mniej przekonujący-twierdzi autor.

jednak Dr Redlich stwierdza, że dołączenie formalnej diagnozy psychiatrycznej do nazistowskiego przywódcy nie jest zbyt użyteczne. Stosując takie diagnozy, pisze, często czuje ” jakbym był w tanim sklepie odzieżowym: nic nie pasuje, a wszystko pasuje.”Ostatecznie psychiatra przedstawia Hitlera jako człowieka, który był czymś więcej niż sumą swojej patologii, całkowicie odpowiedzialny za swoje czyny.

niektórzy twierdzą, że każda próba wyjaśnienia Hitlera jest błędna, ponieważ zrozumienie nieuchronnie rodzi wymówkę. Dr Redlich nie zgadza się: „starałem się postawić na tyle, na ile mogłem, w sytuacji Hitlera, badać go jako psychiatrę, badać pacjenta medycyny sądowej, rozumieć, co go kręci” – powiedział. „Empatia to nie to samo, co współczucie.”W rzeczywistości niewiele jest możliwości, aby próbując zgłębić działania Hitlera, ten konkretny autor mógł mu również wybaczyć. Dr Redlich, lat 88, sam jest Austriakiem żydowskiego pochodzenia, który przed wojną szkolił się w Wiedniu, a w 1938 roku uciekł z nazistami do Stanów Zjednoczonych. „Ta książka, „powiedział,” jest w pewnym sensie moją odpowiedzią na Hitlera.”