w celu określenia znaczenia stężenia tyreoglobuliny (TG) w surowicy pod względem obecności lub braku raka tarczycy, oceniliśmy dostępne dane dotyczące TG w surowicy w trakcie i po zakończeniu leczenia T4 u 180 pacjentów ze zróżnicowanym rakiem tarczycy, którzy byli obserwowani do 18 roku życia. Obecność raka została ustalona przez skany radiojodynowe, rentgenowskie i badania kliniczne. Z tej analizy wykluczono 32 pacjentów z wykrywalnymi autoprzeciwciałami TG w surowicy. TG oznaczano metodą RIA z czułością 1 ng / mL. Pacjentów, którzy mieli wszystkie stadia raka, ale nie mieli dowodów na aktywną chorobę po leczeniu, pogrupowano według leczenia operacyjnego i ablacyjnego 131I. U pacjentów po częściowej wycięciu tarczycy z ablacją lub bez, obecność Tg nie wskazywała na obecność raka, ponieważ poziomy często przekraczały 5 ng/mL lub 10 ng/mL. Obecność resztek prawidłowej tkanki tarczycy zmniejsza wartość diagnostyczną testu TG w surowicy. U pacjentów poddanych całkowitej lub całkowitej tyroidektomii (NTT) i ablacji 131I, U 3 z 55 (5,5%) pacjentów Tg było większe niż 5 ng/mL, a u 1 z 55 (1,8%) pacjentów TG było większe niż 10 ng/mL podczas leczenia, podczas gdy u 13 z 57 (22,8%) pacjentów TG było większe niż 5 ng/mL, a u 6 z 57 (10,5%) pacjentów TG było większe niż 10 ng/mL. W tej grupie pacjentów poziom Tg poniżej 10 ng/mL podczas terapii supresyjnej wskazywał na brak widocznego guza u 54 Z 55 (98.2%) pacjentów. Podczas gdy czułość testu była zwiększona przez wycofanie hormonu, „fałszywie dodatnie” zwiększały się zwłaszcza przy niższych (3-6 ng/mL) poziomach odcięcia. Brak wartości odcięcia prawidłowo skategoryzował wszystkich pacjentów. Dane te sugerują, że nawet u pacjentów poddanych ablacji 131I i całkowitej tyroidektomii i uważanych za wyleczonych, mogą istnieć małe ogniska tkanki tarczycy, które są niewykrywalne przez standardowe skany 2 mCi 131I i wytwarzają pewną Tg. Jednak te komórki resztkowe nie wydają się powodować niekorzystne rokowanie u większości pacjentów. U pacjentów z nawracającą lub utrzymującą się chorobą, podczas leczenia T4 stężenie Tg wahało się od 2 do 21 000 ng/mL, a U 5 z 11 pacjentów stężenie TG było mniejsze niż 5 ng/mL. Po zakończeniu leczenia stężenie Tg wahało się od 6 do 10 700 ng/mL,a U 3 z 13 pacjentów stężenie TG było mniejsze niż 10 ng/mL. U 4 pacjentów stężenie Tg było mniejsze niż 10 ng/mL podczas leczenia, ale większe niż 10 ng / mL po zakończeniu leczenia.(Streszczenie okrojone na 400 słów)