wprowadzenie

hinduizm i islam są ściśle powiązane i ukształtowały Indie W kraj, w którym jest dzisiaj. Oba są głęboko zakorzenione w kulturze i społeczeństwie indyjskim, istniejącym na subkontynencie od tysiącleci. Oprócz wspierania wzajemnej akceptacji i zrozumienia w zróżnicowanym i pluralistycznym społeczeństwie, ich konflikt doprowadził również do konfliktu. Brytyjski kolonializm odegrał ogromną rolę w polaryzacji religijnej, a tragiczny podział zapoczątkował większość współczesnych napięć między muzułmanami a hinduistami. Popieranie przez BJP ich hinduistycznych nacjonalistycznych planów jeszcze bardziej nasiliło napięcia w ostatnich latach. W 2019 r.administracja premiera Modiego podjęła takie działania, jak uchylenie artykułu 370 w Kaszmirze, uchwalenie ustawy o zmianie obywatelstwa i egzekwowanie testów na obywatelstwo w Assam.

hinduizm w Indiach

hinduizm jest podstawową religią Indii, praktykowana przez ponad 900 milionów obywateli. Ponieważ hinduizm historycznie składał się z zestawu praktyk i tradycji, bez centralnego organu nadzorującego ich realizację, jego dokładne pochodzenie i czas powstania są niejasne. Jednak historycy zgadzają się, że Hinduizm prawdopodobnie powstał w cywilizacji doliny Indusu około 3 tysiąclecia pne (Smith). Hinduizm nie narzuca wyznawcom konkretnych systemów filozofii czy wierzeń, zamiast tego pozwala na rozkwit różnych tradycji. Ze względu na brak jednego, centralnego przywódcy lub narracji religijnej, hinduizm jest uważany za sposób życia, a nie za zorganizowaną religię. Pomimo zdecentralizowanego charakteru religii i mnogości interpretacji i tradycji, istnieją elementy hinduizmu, które większość wyznawców przestrzega. Koncepcja reinkarnacji i czci wszystkich zwierząt, jak również abstynencja od jedzenia wołowiny, są prawie powszechnie przestrzegane przez Hindusów w Indiach.

często są zmuszeni do wykonywania zadań, takich jak czyszczenie kanalizacji. Kredyt: Czas

system kastowy i jego skutki

jednym z najbardziej wpływowych tworów hinduizmu, który przenikał społeczeństwo indyjskie przez wieki, którego skutki są dostrzegalne dzisiaj, jest system kastowy. Sztywno zorganizowany system kastowy zaaranżował wieki nierówności społecznych, politycznych i ekonomicznych. W systemie hierarchia społeczna oparta na okupacji dyktowała życie. Najwyższa kasta składa się z braminów-głównie uczonych i kapłanów – podczas gdy dalici, którym powierzono brudne prace, takie jak czyszczenie kanałów i przygotowywanie martwych ciał, zajmują najniższą kastę. Chociaż 2000-letni system został formalnie zniesiony w 1947 r., hinduiści niższej kasty nadal cierpią konsekwencje lat represji i braku możliwości. Aby wyrównać szanse społeczno-gospodarcze, rząd nałożył kwoty na zatrudnienie i rekrutację na studia. Obecnie wielu hinduistów z niższej kasty zajmuje ważne stanowiska w rządzie i przemyśle.

Islam w Indiach

Islam, z prawie 200 milionami wyznawców, jest drugą najczęściej praktykowaną religią w Indiach. Chociaż nie pochodzi z subkontynentu indyjskiego, jego rozprzestrzenianie się do Indii było katalizowane przez podboje Islamskie, a także arabskich kupców. Początkowo Islam zyskał największą akceptację wśród społecznych wyrzutków i grup Represjonowanych, którzy z zadowoleniem przyjęli perspektywę równości i wyzwolenia z wszechobecnego systemu kastowego. Jednak Islam nie został przyjęty tak dobrze przez inne grupy hinduistyczne i często spotykał się z gwałtowną wzajemnością. W 712 r.p. n. e. Umajjadowie pokonali zbrojny opór w Sindh, co okazało się decydującym zwycięstwem islamu w regionie. Chociaż przymusowe nawrócenie było powszechne w regionach kontrolowanych przez muzułmanów, niektórzy władcy, tacy jak Muhammad bin Qasim, tolerowali wszystkie religie i obiecywali bezpieczeństwo wszystkim, niezależnie od wiary. Ze względu na złożoną tkankę społeczną utkaną przez system kastowy, nawrócenia Islamskie zdarzały się sporadycznie, a czasami obejmowały całe kasty naraz. Wiara stopniowo rozprzestrzeniała się na całym subkontynencie, a dziś tempo wzrostu populacji muzułmanów jest wyższe niż Hindusów.

historyczne stosunki hindusko-Islamskie

przez tysiąclecia Hindusi i muzułmanie współistniali pokojowo, a Indie były w dużej mierze synkretyczne. New Yorker pisze, ze po wiekach interakcji, aspekty religii i ich odpowiednich kultur zlapaly, nawet w wyniku tworzenia nowych jezyków, takich jak Urdu i Deccani. Muzułmanie suficcy często uważali Hinduskie pisma za niebiańskie i przyjmowali praktyki jogiczne, takie jak rozmazywanie popiołów na ich ciałach. Jednak wraz z wprowadzeniem Brytyjczyków w 1858 r.stosunki w Indiach uległy głębokiej zmianie. Brytyjscy władcy byli zdumieni połączonymi armiami hindusko-muzułmańskimi walczącymi w jedności przeciwko swoim siłom podczas rewolty w 1857 roku. Później ślubowali zapobiec jednolitym wysiłkom na rzecz obalenia rządu, zastępując narodową tożsamość obywateli tożsamością religijną.

ródło: BBC News

Divide and Rule: the British Colonialist Legacy

dzięki polityce divide and rule, Brytyjczycy systematycznie popierali podziały między ludźmi wyznania hinduistycznego i Islamskiego. Wspierali Ligę muzułmańską, grupę islamskich separatystów, którzy domagali się odrębnego państwa muzułmańskiego. W 1905 roku Brytyjczycy podzielili Bengal na zdominowany przez muzułmanów Wschód i hinduizm Zachód. Wicekról Indii, Lord Curzon, wyjaśnił: „Bengal zjednoczony jest potęgą; Bengali podzieleni będą ciągnąć na kilka różnych sposobów.”Zjednoczona Prowincja stanowiła zagrożenie dla brytyjskiej potęgi: Bengalczycy jako pierwsi otrzymali angielską edukację, która wzmocniła intelektualizm, a Bengalczycy stali na czele ruchu niepodległościowego. Dodatkowo ustawa Morley-Minto z 1909 roku stworzyła oddzielne elektoracje dla muzułmańskich wyborców, ku przerażeniu hinduskich wyborców. Taka taktyka doprowadziła do nasilenia wrogości między ludźmi różnych wyznań, jak również do erozji odwiecznej harmonii wspólnotowej.

z Gandhim. Kredyt: Telegraph India

chociaż Brytyjczycy odegrali znaczącą rolę w tworzeniu polaryzacji, wiele silnych indyjskich postaci politycznych i religijnych wezwało do zmian. Muhammad Ali Jinnah, przywódca Ligi Muzułmańskiej, regularnie starł się z Jawaharlalem Nehru i Mahatmą Gandhim z hinduistycznej Partii Kongresowej. Jinnah był żarliwym muzułmańskim nacjonalistą i stał na czele wysiłków na rzecz utworzenia państwa w Pakistanie. Chociaż sam nie był zagorzałym muzułmaninem, uważał się za obrońcę muzułmanów przed władzą hinduską. 16 sierpnia 1946 zorganizował zamieszki na rzecz Pakistanu, w wyniku których wybuchły niepokoje społeczne i tysiące ofiar śmiertelnych. Partia Kongresowa, która początkowo nie akceptowała rozbiorów, później zgodziła się na żądania Jinnah, aby uspokoić Ligę muzułmańską.

rozbiory potęgują napięcia

w środku II wojny światowej, niegdyś silna i bezpieczna kontrola Brytyjska zaczęła się wymykać i konsolidacja ich rządów nie była już ekonomicznie opłacalna. W ciągu 40 dni zaprojektowano pospiesznie narysowaną mapę Azji Południowej, a Brytyjczycy szybko dokonali wyjścia, pozostawiając kraj w poważnie spolaryzowanym i niestabilnym stanie. Po prawie 100 latach panowania brytyjskiego Raj, Indie zostały rozgraniczone na Indie rządzone przez Hindusów i Pakistan rządzony przez muzułmanów. Pośpiesznie zaplanowany podział doprowadził do jednej z najbardziej śmiercionośnych i spornych masowych migracji w historii nowożytnej. W trakcie tego procesu prawie 2 miliony straciło życie, prawie 20 milionów zostało wysiedlonych, a majątek wart miliardy rupii został zniszczony. Zapanował Chaos, szalały grabieże i gwałty. Chociaż rozlew krwi był krótkotrwały, dziedzictwo rozbiorów żyje w obecnych konfliktach i jest jedną z głównych przyczyn sporów hindusko-muzułmańskich dzisiaj.

krajobrazy kaszmiru. Zdjęcie Lesly Derksen na Unsplash

długotrwały konflikt o Kaszmir

w północno-zachodnich Indiach leży Kaszmir, uosobienie sporów hindusko-islamskich i w dużej mierze produkt podziału spowodowanego przez podział. Kaszmir przeżywał wieloreligijną przeszłość: Buddyzm został wprowadzony w III wieku p. n. e., a następnie rządzony przez dynastie hinduistyczne do 1346 roku, kiedy muzułmański Szach z dynastii Mir przejął kontrolę przez następne 5 stuleci. W 1857 roku ziemie te znalazły się pod kontrolą Brytyjczyków. W momencie rozbiorów nie wiadomo było, w jaki sposób ziemia zostanie przydzielona. W tym czasie Kaszmir był zdominowany przez muzułmanów, ale Hinduski Maharaja, Hari Singh, zdecydował się pozostać niezależny. Podpisał umowę o zawieszeniu broni z Pakistanem, ale nie z Indiami, gwarantującą swobodny przepływ komunikacji i handlu między regionami. Kiedy wspierani przez Pakistańczyków powstańcy zajęli region, Singh zaapelował do Indii o pomoc. Indie oświadczyły, że aby otrzymać pomoc, Singh musi przyznać Terytorium Indiom. Ruch ten był mocno kwestionowany przez Pakistan, który domagał się ściślejszych powiązań kulturowych i geograficznych z kaszmirem. Rząd twierdził również, że nabycie gruntów nie było dozwolone, ponieważ nadal przestrzegali umowy o zawieszeniu. W styczniu 1949 r.z pomocą ONZ wytyczono linię zawieszenia broni, co skutkowało powstaniem obecnych granic. W dzisiejszych czasach Północna i zachodnia część należą do Pakistanu, a południowe regiony Dżammu oraz Kaszmir i Ladakh należą do Indii. Pomimo systematycznych wysiłków na rzecz ustanowienia solidnej granicy, pozostaje jednym z najbardziej gwałtownie spornych terytoriów na świecie.

pod koniec lat 80.pojawiły się bojówki mające na celu przeciwdziałanie indyjskiej kontroli. Uzbrojone grupy dżihadystów rozpoczęły ataki na kontrolowany przez Indian Kaszmir, a na początku lat 90. Chociaż rząd indyjski twierdził, że rząd Pakistański aktywnie uzbrajał te organizacje, Pakistan z drugiej strony twierdził, że po prostu udzielał „moralnej i dyplomatycznej” pomocy grupom aktywistów. W 1998 roku Indie przeprowadziły pięć testów pocisków nuklearnych, A Pakistan odparł sześć. W zamachu bombowym dokonanym przez dżihadystów zginęło 38 osób na zgromadzeniu w Srinagarze w 2001 roku. Szczyt ataków nastąpił jednak w 2008 roku, kiedy to wspierani przez Pakistańczyków bandyci przeprowadzili serię zamachów w Bombaju, w wyniku których zginęło ponad 160 osób. Pomimo niedawnych rozmów pokojowych, rząd indyjski od tego czasu obrał twardszą linię wobec Pakistanu.

art. 370: Wycofanie specjalnych przywilejów Kaszmiru

5 sierpnia 2019 r.Indie cofnęły specjalny status, jakim cieszył się Kaszmir przez ostatnie 70 lat, oddając go pod pełną administrację rządu indyjskiego. Wcześniej artykuł 370 indyjskiej konstytucji przyznawał Kaszmirowi wiele specjalnych przywilejów, takich jak prawo do własnej konstytucji i wolność we wszystkich sprawach z wyłączeniem „spraw zagranicznych, obrony i komunikacji.”Dodatkowo, kashmirska państwowość została uchylona, ustanawiając nowe terytorium związkowe kierowane przez wybranego przez BJP gubernatora porucznika. Następnie Indie odcięły komunikację, wymuszając 5-miesięczną awarię Internetu i odcinając usługi telefonii komórkowej. Historycznie Buddyjski Ladakh zostanie oddzielony od Dżammu i Kaszmiru, tworząc nowe terytorium Unii. Ma to na celu doprowadzenie turystyki i rozwoju do surowego i bogatego w zasoby, ale niezabudowanego regionu.

nacjonalizm Hinduski: BJP i nastroje antymuzułmańskie

decyzja o usunięciu specjalnego statusu Kaszmiru spotkała się z ogromną krytyką z zagranicy, ale była świętowana w całych Indiach. Przez dziesięciolecia jedną z najważniejszych platform rządzącej hinduistycznej nacjonalistycznej partii Bharatiya Janata była integracja kaszmiru z Indiami. Decyzję poparła większość Indian i prawie wszystkie partie polityczne, a także partie lewicowe. Rakesh Sinha, prawodawca BJP, wyjaśnił: „slogan” jeden naród, jeden naród ” jest teraz rzeczywistością dla Indian.”Co więcej, indyjski Konsul Generalny w Nowym Jorku bronił wyboru, mówiąc, że jego celem jest „poprawa dobrych rządów i zapewnienie sprawiedliwości społeczno-gospodarczej dla defaworyzowanych grup ludzi w stanie.”Opinia publiczna wobec Kaszmiru jest w przeważającej mierze negatywna, głównie ze względu na wydalenie 400 000 kaszmirskich hinduskich braminów, których obecność w dolinie sięga sześciu wieków wstecz. W mediach społecznościowych popularne stały się hashtagi takie jak #ServeIndiaNotPak, #KashmirForAll i #IndiaAgainstAntiNationals. Podobnie jak decyzja została przyjęta przez indyjską opinię publiczną, międzynarodowe postrzeganie było mieszane. Aktywiści praw człowieka uważali ingerencję BJP w Kaszmir za część większych wysiłków zmierzających do zniszczenia Kultury Kaszmiru i promowania hinduizmu, czyli hinduistycznego nacjonalizmu. Z drugiej strony obce rządy były w dużej mierze obojętne. W obliczu rosnących napięć z Chinami, USA coraz bardziej wspierają Indie, które postrzegają jako ważnego obrońcę przed chińskimi interesami w regionie.

. Kredyt: Outlook Indie

testy na obywatelstwo w Assam

zaledwie kilka tygodni po wygaśnięciu artykułu 370, Indie ponownie wywołały kontrowersje dotyczące wydawania testów na obywatelstwo w stanie Assam w celu znalezienia nielegalnych imigrantów. Assam, który dzieli granicę z Bangladeszem, jest jednym z najbardziej zróżnicowanych etnicznie obszarów Indii. Co trzeci Asamczyk jest muzułmaninem, ale nielegalna imigracja z Bangladeszu zaniepokoiła rząd. NRC, czyli Krajowy Rejestr obywateli, wymienia legalnych obywateli Indii w Assam. Jednak, gdy został niedawno zaktualizowany, 1.9 milionów ludzi zostało opuszczonych, z czego większość stanowili muzułmanie. O ile nie mogli dostarczyć namacalnych dowodów genealogii Indian, zostali zwolnieni jako nieudokumentowani imigranci. Trybunały cudzoziemców, które nadzorują apelacje o obywatelstwo, są powszechnie uważane za fikcję i podziurawione przez korupcję. Dziennikarz Vice News Rohini Mohan odkrył, że ” 78% zamówień zostało dostarczonych bez przesłuchania oskarżonego.”Ponadto wielu z nich nie może przedstawić dokumentów potwierdzających ich obywatelstwo, ponieważ są analfabetami lub brakuje im zorganizowanej dokumentacji. Ogromna liczba bezpaństwowych rodzin stawia pytania, gdzie zostaną przesiedlone. Assam planuje zbudować prawie tuzin obozów jenieckich, aby je pomieścić, ale Bangladesz odmawia przyjęcia imigrantów, chociaż duża liczba to etniczni muzułmanie Bengalscy. Wielu muzułmanów, w wieku 14 lat, popełniło samobójstwo po dowiedzeniu się o ich niekwalifikowaniu do obywatelstwa lub obawie przed wysłaniem do aresztów. Chociaż poszkodowani zostali muzułmańscy mieszkańcy, wielu tubylczych Hindusów z Assam uznało to za korzystne — istnieje powszechne nastroje antyimigranckie, ponieważ uważają, że Bangladeszczycy kradną im pracę i mienie.

CAA: Dalsze kontrowersje związane z obywatelstwem

w grudniu 2019 roku administracja Modi była przedmiotem dalszych kontrowersji wraz z ratyfikacją ustawy o zmianie obywatelstwa, która „używa religii jako kryterium do określenia, czy nielegalni imigranci w Indiach mogą być przyspieszeni w poszukiwaniu obywatelstwa.”Imigranci wszystkich wyznań – od chrześcijaństwa po Zoroastryzm-kwalifikowali się do naturalizacji. Ustawa wyklucza jednak Islam. Rzecznik BJP Raveesh Kumar wyjaśnił: „Ustawa przewiduje przyspieszone rozważenie obywatelstwa Indyjskiego prześladowanym mniejszościom religijnym już w Indiach z niektórych sąsiadujących countries…It dąży do rozwiązania ich obecnych trudności i spełnienia ich podstawowych praw człowieka.- Chociaż niektóre prześladowane mniejszości są chronione, inne grupy, takie jak muzułmanie Rohingya z Mjanmy, zostałyby wykluczone . Ustawa spotkała się z masowym sprzeciwem, a protesty wybuchły w całym kraju, zwłaszcza na północnym wschodzie. W południowym mieście Hyderabad zgromadziło się ponad 100 000 demonstrantów. W odpowiedzi BJP sponsorowało własne rajdy, w tym jeden w mieście Jodhpur. Pomimo protestów stanowisko rządu pozostało stanowcze; prezydent BJP Amit Shah powiedział: „nie cofniemy się nawet o cal.”

Ustawa o zmianie obywatelstwa i wycofanie 370 są uważane za część szerszego celu Indii, aby marginalizować muzułmanów i całkowicie przeplatać hinduską religijną i kulturową tożsamość z Państwem. Modi ma długą historię prób stłumienia siły islamu. New York Times pisze: „odkąd Pan Modi objął urząd w 2014 roku, organy rządowe przepisały książki historyczne, rozcinając sekcje o muzułmańskich władcach i zmieniając oficjalne nazwy miejsc na Hinduskie z muzułmańskiego.”Faizabad stał się Ayodhya; Allahabad stał się Prayagraj; są wysiłki, aby Ahmedabad Karnavati. Liczba linczów przeciwko muzułmanom i osobom podejrzanym o spożycie krów rosła, ale sprawcy rzadko są oskarżani. Chociaż rząd forsował skrajnie prawicowe wierzenia hinduistyczne, Ojcowie Założyciele Indii stanowczo sprzeciwiali się nacjonalizacji religii.

na indyjskich banknotach 50 rupii

świeckie korzenie Indii

Mahatma Gandhi i Jawaharlal Nehru walczyli o indie z powodu sekularyzmu. Chcieli oni, aby Indie zachowały swoje pluralistyczne tradycje, pomimo brytyjskiego imperializmu i Polityki podziałów wprowadzonej w epoce kolonialnej. Zamiast tłumić wierzenia religijne, Gandhi uważał, że ludzie wszystkich wyznań powinni istnieć harmonijnie i żadna religia nie powinna dominować nad inną. W jednym ze swoich przemówień oświadcza: „wierzę w fundamentalną prawdę wszystkich wielkich religii świata. Wierzę, że wszystkie one są dane przez Boga i wierzę, że były one niezbędne dla ludzi, którym te religie zostały objawione. I wierzę, że gdybyśmy tylko mogli wszyscy czytać pisma różnych wyznań z punktu zapatrywania wyznawców tych wyznań, powinniśmy odkryć, że oni byli na samym dole i wszyscy byli pomocni jednej anot-jej.”Nehru, pierwszy premier Indii, podzielił poglądy Gandhiego. Uważał, że aby mogła współistnieć bardzo zróżnicowana populacja Indii, sprawy religijne powinny być oddzielone od spraw dostojnych. Konstytucja Indii opowiada się za wartościami świeckimi, a także: Artykuł 25 stanowi: „wszyscy ludzie są w równym stopniu uprawnieni do wolności sumienia i do swobodnego wyznawania, praktykowania i propagowania religii.”

młodzież: przyszłość Indii?

hinduizm i Islam mają długą historię w Indiach. Napięcia znacznie nasiliły się w wyniku brytyjskiej polityki podziału i rządów, a po rozbiorach wzrosły jeszcze bardziej. W ostatnich latach nastroje społeczne wobec muzułmanów zaostrzyły się, a nieustanne wysiłki BJP mające na celu stworzenie zdominowanego przez Hindusów narodu jeszcze bardziej spolaryzowały naród. Jest to sprzeczne z życzeniami Ojców Założycieli Indii, Nehru i Gandhiego, którzy pragnęli zapanować nad sekularyzmem i harmonią religijną. Przyszłość stosunków religijnych w Indiach jest niejasna, ale można przypuszczać, że leży ona w rękach młodzieży. Żaden kraj nie ma więcej młodzieży niż Indie — połowa jego 1,4 miliarda mieszkańców ma mniej niż 25 lat. Jak pokazali podczas protestów przeciwko ustawie o zmianie obywatelstwa, duża liczba młodych ludzi, niezależnie od wyznania, jest w stanie wspólnie walczyć o sekularyzm. Z drugiej strony, BJP jest zdecydowanie najsilniejszą siłą polityczną w Indiach, a w 2019 r.udział partii w głosowaniu z młodzieżą był wyższy niż udział w głosowaniu ogólnym.

niezależnie od losów stosunków hindusko-islamskich, będzie to głos młodzieży.