Henrik Ibsen urodził się w 1828 roku w Skien na południu Norwegii. Gdy miał piętnaście lat, ojciec wysłał go do małego prowincjonalnego miasteczka Grimstad, aby został uczniem aptekarza. W tym czasie zaczął pisać poezję i uczył się łaciny w ramach przygotowań do studiów. Po sześciu latach w Grimstad przeniósł się do stolicy, Christianii (później przemianowanej na Oslo). Swoją pierwszą sztukę,Catiline, opublikował pod pseudonimem Brynjolf Bjarme, a następnie Pod Kopcem grobowym, pierwszą sztukę Ibsena, która została wyprodukowana.W 1851 roku Ibsen przeniósł się do Bergen w Norwegii, aby zostać asystentem w Norske Teater, co było ważnym doświadczeniem dla jego rozwoju jako adramatyka. Pisał i wystawiał sztuki dla teatru, a także reżyserował, zyskując w ten sposób wgląd we wszystkie aspekty produkcji teatralnej. W 1857 przeniósł się ponownie do Christianii, by zostać dyrektorem artystycznym Teatru norweskiego i ożenił się z Suzannahthoresonem. Niezadowolony z Norweskiej polityki i braku sukcesów jako pisarz, Ibsen przeniósł swoją rodzinę do Włoch w 1864 roku.

w 1865 roku opublikował swoje pierwsze dzieło, Brand. Jak na ironię, ta sztuka była wielkimnorweskim sukcesem i przyniosła mu stypendium państwowe i stabilność finansową. Jego sukces kontynuował PeerGynt, fantastyczny dramat wierszowy, do którego muzykę skomponował Edvard Grieg.

Ibsen przeniósł się z Włoch do Niemiec w 1868 roku i rozpoczął pracę nad swoim pierwszym współczesnym dramatem realistycznym filary społeczeństwa, po raz pierwszy opublikowanym i wystawionym w 1877 roku. A Doll ’ S House (1879), wraz z Ghosts (1881) i The Wild Duck (1884). Pod koniec swojej kariery Ibsen zwrócił się do bardziej introspekcyjnych dramatów, takich jak Hedda Gabler (1890) i mistrz Budowniczy (1892).

Ibsen całkowicie zmienił zasady dramatu z realizmem, który miał zostać przyjęty później przez pisarzy takich jak Anton Czechow. Zmarł w 1906 roku po serii udarów mózgu.