pod przywództwem Ardashīra (panującego jako „Król królów” 224-241) Sasanidzi obalili Partów i stworzyli imperium, które stale się zmieniało, ponieważ reagowało na Rzym i Bizancjum na Zachodzie oraz na Kuszanów i Heftalitów na wschodzie. W czasach Szapūra I (panował 241-272) Imperium rozciągało się od Sogdiany i Iberii (Gruzja) na północy do regionu Mazun w Arabii na południu i rozciągało się do rzeki Indus na Wschodzie oraz do dolin górnego Tygrysu i Eufratu na zachodzie.

pod rządami Sasanidów doszło do odrodzenia irańskiego nacjonalizmu. Zoroastrianizm stał się religią państwową, a w różnych okresach wyznawcy innych wyznań cierpieli oficjalne prześladowania. Rząd był scentralizowany, z prowincjonalnymi urzędnikami bezpośrednio odpowiedzialnymi przed tronem, a Drogi, budowa miast, a nawet Rolnictwo były finansowane przez rząd.

za panowania Sasanidów Sztuka Irańska przeżywała ogólny renesans. Architektura często przybierała wspaniałe proporcje, takie jak pałace w Ctesiphon, Fīrūzābād i Sarvestan. Być może najbardziej charakterystycznymi i uderzającymi reliktami Sztuki Sasańskiej są rzeźby skalne wyrzeźbione na nagłych wapiennych klifach—na przykład w Shāhpūr (Bishapur), Naqsh-e Rostam i Naqsh-e Rajab. Metaloplastyka i grawerowanie klejnotów stały się bardzo wyrafinowane. Stypendium było zachęcane przez państwo, a dzieła zarówno ze Wschodu, jak i zachodu tłumaczone były na język Pahlavi, język Sasanidów.