Słowiański autonim *Slověninъ jest zwykle uważany za pochodną słoweńskiego „słowa”, pierwotnie oznaczającego „ludzi, którzy mówią (tym samym językiem)”, tj. ludzi, którzy się rozumieją, w przeciwieństwie do słowiańskiego słowa oznaczającego „obcych ludzi”, a mianowicie němci, oznaczającego „mamrotanie, szemranie ludzi” (od słowiańskiego *němъ „mamrotanie, niemówienie”). To ostatnie słowo może być pochodną słów oznaczających „Niemców” lub „ludy germańskie”w wielu późniejszych językach słowiańskich: np., Czeski Němec, Słowacki Nemec, Słoweński Nemec, białoruski, rosyjski i bułgarski Немец, serbski Немац, Chorwacki Nijemac, Polski Niemiec, Ukraiński Німець itp., ale inna teoria głosi, że słowa te pochodzą raczej od nazwy plemienia Nemetów, która pochodzi od celtyckiego korzenia nemeto -.

słowo slovo („słowo”) i pokrewne slava („chwała, sława, chwała”) i slukh („słuch”) pochodzą od Proto-indoeuropejskiego korzenia *ḱlew-(„być mówionym, chwała”), kojarzonego ze starożytnym greckim κλέος (kléos „sława”), skąd pochodzi Imię Perykles, łacińskie clueo („być nazywanym”) i angielskie loud.

alternatywne propozycje etymologii *Slověninъ proponowane przez niektórych uczonych mają znacznie mniejsze poparcie. B. Philip Lozinski twierdzi, że słowo *slava miało kiedyś znaczenie „czciciel”, w tym kontekście „praktykujący wspólną religię słowiańską” i z tego rozwinęło się w etnonim. S. B. Bernstein spekulował, że wywodzi się od zrekonstruowanego proto-indoeuropejskiego *(s)lawos, spokrewnionego ze starożytną grecką λαός (laós) „ludność, ludzie”, która sama w sobie nie ma powszechnie przyjętej etymologii. Tymczasem inni teoretyzują, że Słowian (rosyjski: Славяне) jest pochodzenia toponimicznego, od miejsca o nazwie Slovo lub rzeki o nazwie Slova; to, według niektórych, wynika z przyrostka-enin. Starosłowiańska Słowiańszczyzna dla Dniepru została uznana przez Henryka Bartka (1907-1986) za wywodzącą się ze Słowacji, a także za pochodzenie Słoweńskie.

angielski termin slave wywodzi się od etnonimu Slav. W wojnach średniowiecznych wielu Słowian zostało schwytanych i zniewolonych, co doprowadziło do tego, że słowo Słowian stało się synonimem „osoby zniewolonej”. Ponadto, angielskie słowo Slav wywodzi się ze Środkowego angielskiego słowa sclave, który został zapożyczony ze średniowiecznej łaciny sclavus lub slavus, sam zapożyczenie i bizantyjskiej greki σκλάβος sklábos „niewolnik”, który z kolei najwyraźniej pochodzi z niezrozumienia słowiańskiego autonimu (oznaczającego mówcę ich własnych języków). Bizantyjski termin Sklavinoi został zapożyczony z języka arabskiego jako Saqaliba (صقالبة; sing. Saqlabi, صقلبي) przez średniowiecznych Arabskich historiografów. Pochodzenie tego słowa jest jednak sporne.

od słowa wywodzi się popularne w języku włoskim (i międzynarodowym) powitanie.