Rzeka Connecticut jest najdłuższą rzeką w Nowej Anglii . Nazywana „długą rzeką pływową” przez ludy Algonkińskie z południowej Nowej Anglii, rozciąga się na 410 mil i przechodzi przez cztery stany—zaczynając od północnego krańca New Hampshire wzdłuż granicy z Quebecem i przechodząc przez Vermont, Massachusetts i Connecticut w drodze do Long Island Sound. Przez tysiące lat obfite zasoby rzeki Connecticut przyciągały mieszkańców, którzy kształtowali i przekształcali okolicę w znaczący, choć nie zawsze pozytywny sposób.

ewolucja rzeki Connecticut rozpoczęła się wraz z jej pojawieniem się ponad 10 000 lat temu pod koniec ostatniej epoki lodowcowej. Pierwsi mieszkańcy doliny rzeki Connecticut nie tylko wykorzystywali ją do żeglugi i rozbudowy szlaków handlowych, ale także do żyznych terenów łowieckich i rolniczych, które zapewniała. Te przodkowie współczesnych plemion pozostawili po sobie artefakty, które badacze znajdują do dziś-niektóre z nich mają ponad 5000 lat.

pierwsi Europejczycy, Holendrzy, przybyli do dzisiejszego Connecticut około 1614 roku. Rozwój stosunków handlowych między grupami tubylczymi i nowo przybyłymi stał się bardziej skomplikowany wraz z zakładaniem kolonii angielskich w Massachusetts. Już w 1631 r. tubylcze grupy, które żyły wzdłuż rzeki, podróżowały do kolonii Massachusetts Bay i Plymouth, starając się wzmocnić swoją pozycję przeciwko rosnącej potędze gospodarczej i politycznej Sojuszu handlowego Pequot-Dutch. Pomimo propozycji zachęt do osiedlenia się w dolinie rzeki, Anglicy początkowo wykazywali niewielkie zainteresowanie, aż do 26 września 1633, kiedy grupa osadników z Plymouth pod dowództwem Williama Holmesa popłynęła w górę rzeki Connecticut.

Grupa minęła Holenderski fort znajdujący się we współczesnym Hartford i założyła własny punkt handlowy, na południe od miejsca, w którym łączą się rzeki Farmington i Connecticut. W ciągu następnych dwóch lat, kolejna grupa osadników z Massachusetts, i jeden, który przybył z Anglii, przybył do obszaru i utworzył, co ostatecznie stało się kolonią Connecticut. Znaczenie rzeki Connecticut jako szlaku handlowego nadal rosło, a angielscy osadnicy przenieśli się do New Hampshire i Vermont w poszukiwaniu skór i innych towarów handlowych. Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku rzeka cieszyła się silnym przemysłem stoczniowym i stała się ważnym szlakiem transportu drewna.

XIX-wieczny Przemysł przekształca rzekę

industrializacja w XIX wieku wprowadziła zupełnie nowy wachlarz wpływów, które zmieniły sposób wykorzystania rzeki przez ludzi. Podczas gdy Rolnictwo i wycinka drzew spowodowały ogromny wstrząs w dolinie rzeki Connecticut w poprzednich wiekach, industrializacja przyspieszyła te procesy na masową skalę. Przemysł odwrócił naturalny przepływ rzeki w celu wytworzenia energii, jednocześnie wyrzucając odpady przemysłowe, które zagrażały zniszczeniem delikatnych środowisk ekologicznych w dół rzeki.

nadużycia na rzece trwały do XX wieku. Spływy rolnicze z rolnictwa komercyjnego, a w szczególności kwitnący Przemysł tytoniowy w dolinie, dodatkowo zanieczyściły rzekę. Koniec II wojny światowej przyniósł ze sobą wprowadzenie nowych barwników chemicznych i pestycydów, których rzeka okazała się niezdolna do asymilacji. Niegdyś dziewicza droga wodna była teraz rzeką płynących toksyn.

w 1965 roku aktorka (i mieszkanka Connecticut) Katharine Hepburn opowiedziała o filmie dokumentalnym The Long Tidal River, w którym nazwała rzekę Connecticut „najpiękniejszym szambo na świecie.”Ten film przyczynił się do rozkwitu ruchu na rzecz ochrony środowiska w Nowej Anglii, który wezwał do stworzenia większej liczby oczyszczalni ścieków i zaostrzenia ograniczeń w przemyśle zanieczyszczającym środowisko.

An American Heritage River

w 1973 roku presja publiczna przyczyniła się do utworzenia Connecticut River Gateway Commission, która monitoruje standardy rozwoju terenów nadrzecznych. Dodatkowe przepisy mające na celu oczyszczenie rzeki Connecticut pomogły zwiększyć jakość otaczającego środowiska, powoli przywracając do rzeki szad i śledzie, a w 1989 r.gniazdowanie bielików po raz pierwszy od ponad wieku.

dzięki nowym przepisom w 1995 roku cały wododział rzeki Connecticut stał się Silvio O. Conte National Fish and Wildlife Refuge. Trzy lata później Rzeka Connecticut otrzymała oznaczenie American Heritage River i pozostaje chroniona jako jedna z 14 rzek w kraju, które można uznać za takie.