dlaczego w regionach polarnych jest tak zimno

> klimat w regionach polarnych jest wynikiem procesu samonapinającego się. Ponieważ tak mało energii słonecznej jest odbierana, woda zamarza do lodu, który następnie, jak lustro, odbija niewielką ilość promieniowania, które dociera. Wielowarstwowy, złożony system wiatrowy, który odgrywa decydującą rolę w pogodzie i klimacie na naszej planecie, jest napędzany przez różnice w temperaturze i ciśnieniu między regionami ciepłymi i oblodzonymi.

Więcej >

kry, pokrywy lodowe i morze

> w regionach polarnych występują duże obszary, na których woda występuje głównie w stanie zamrożonym. Albo spada jako śnieg, aby przyczynić się do wzrostu pokrywy lodowej i lodowców, albo dryfuje na morzu jako kry lodowe. W obu przypadkach los lodu zależy w dużej mierze od oceanu i jego prądów. Masy wody mogą zapewnić ochronę lub przyspieszyć topnienie, w zależności od ścieżki, którą podąża ciepło.

Więcej>

reakcja łańcuchowa z lodowatym końcem

jest tak ekstremalnie zimna w regionach polarnych ze względu na samonapinający się proces, który obejmuje kilka czynników. Zasadniczo wynika to z faktu, że znacznie mniej energii słonecznej dociera do powierzchni Ziemi w regionach polarnych niż na przykład w Europie Środkowej lub na równiku. Powodem tego jest niski kąt przychodzącego światła słonecznego, nachylenie osi Ziemi i Orbita naszej planety wokół Słońca. Ta kombinacja czynników powoduje, że regiony polarne są zwykle niedostatecznie zaopatrzone w energię w porównaniu z resztą świata i są całkowicie odcięte od ciepła słońca podczas nocy polarnych. Podczas gdy regiony polarne otrzymują rzadkie promieniowanie słoneczne, tropiki otrzymują bardzo dużo, co powoduje wyraźny kontrast temperaturowy między tymi dwoma regionami. Duże prądy powietrzne i oceaniczne, które widzimy dzisiaj, są generowane jako odpowiedzi, aby zrekompensować tę różnicę. Rozprowadzają ciepło z tropików na całym świecie, a tym samym określają warunki pogodowe na całym świecie. Bez zimnych regionów Dalekiej Północy i południa te globalne wzorce cyrkulacji mas powietrza i wody nie istniałyby. Należy również zauważyć, że silne pasma wiatru tworzą się na obu półkulach, które działają jako ściany ochronne, aby zapobiec przedostawaniu się ciepła z tropików w głąb regionów polarnych. Jednak warunki zamarzania w Arktyce i Antarktyce oznaczają również, że opady atmosferyczne w tych regionach mają głównie postać śniegu, a duże obszary polarnych wód powierzchniowych zamarzają zimą. Ponieważ białe pokrywy śnieżne i lodowe mają wysoką zdolność odbijania, zwaną albedo, duża część promieniowania słonecznego nie jest absorbowana, a zatem nie może przyczynić się do ocieplenia powierzchni Ziemi. W ten sposób powierzchnie śniegu i lodu wzmacniają chłodzenie w regionach polarnych. Dla naukowców ten rodzaj efektu jest znany jako pozytywne sprzężenie zwrotne. Fakt, że zimne powietrze nie może pomieścić dużych ilości pary wodnej jest kolejnym czynnikiem ułatwiającym niskie temperatury. Szczególnie na Antarktydzie Środkowej masom powietrza brakuje tego ważnego zasobnika ciepła, a co za tym idzie również zdolności do tworzenia grubej pokrywy chmur. W przeciwnym razie mogłoby to pomóc ograniczyć chłodzenie. Zamiast tego, suche powietrze wzmacnia efekt chłodzenia i, w porozumieniu z innymi czynnikami, pomaga stworzyć idealne warunki do tworzenia ogromnych pokryw lodowych, lodowców i obszarów lodu morskiego. Różne formy lodu polarnego i ich silne albedo są podstawowymi składnikami systemu chłodzenia i klimatu naszej ziemi. Regulują one cykle chemiczne i biologiczne oraz ściśle oddziałują z Oceanem, atmosferą i lądem. Istnieją jednak liczne różnice geograficzne między regionami Arktyki i Antarktyki. W Oceanie Arktycznym, z płytkimi morzami półkowymi, masy wody krążą w zupełnie inny sposób niż w Oceanie Południowym, oceanie pierścieniowym, który otacza duży kontynent. Te regionalne różnice wpływają również na masy lodu polarnego. Na Antarktydzie warunki te skutkują m.in. topnieniem na dużą skalę lodu morskiego Oceanu Południowego latem. Z kolei w Arktyce nieco mniej niż połowa lodu morskiego przetrwa lato,a badacze wspominają tam o trwałej pokrywie lodowej. Ilości opadów, które spadają w Arktyce i Antarktyce, są również różne, co skutkuje różnym tempem wzrostu na pokrywach lodowych Grenlandii i Antarktydy. Jest jednak jedna rzecz, która łączy masy lodowe obu regionów-oba reagują bardzo wrażliwie na rosnące temperatury.