rak dotyka wszystkie zwierzęta, od mrówkojadów po zebry. Znacznie mniej wiadomo o nowotworach, które dotykają Dzikie zwierzęta, częściowo dlatego, że jest to trudne do badania. Zwierzęta poruszają się i mogą nie być łatwo obserwowane przez długi czas. Badane nowotwory są bardzo interesujące i z pewnością okażą się przydatne w badaniach nad ludzkim rakiem. Jako przykład, diabły Tasmańskie mają rodzaj raka, który może być rozprzestrzeniony ze zwierzęcia na zwierzę poprzez gryzienie!

• rak dinozaura
• rak diabła tasmańskiego
• rak u dzikich ryb
• nagie szczury Kreta
• rak małża
• rak tasiemca (u człowieka)

rak u dinozaurów

rak jest chorobą, która istnieje od milionów lat. W badaniu z 2003 r.naukowcy wykorzystali fluoroskopię i tomografię komputerową (CT) do przesiewania ponad 10 000 okazów kręgów dinozaurów w kierunku guzów. Odkryli guzy u około 3% dinozaurów kaczkowatych (hadrozaurów kredowych), ale nie znaleźli guzów u żadnego innego gatunku dinozaurów. Guzy obejmowały naczyniaki, włókniak desmoplastyczny i osteoblastoma. 1

we wcześniejszym badaniu przeprowadzonym w 1999 r.rak z przerzutami stwierdzono tylko w 1 z 548 kręgów Edmontozaura, z których pobrano próbki i nie stwierdzono go we wszystkich pozostałych próbkach. Naczyniak był obecny w 20 z 669 kręgów Edmontozaura i był nieobecny we wszystkich 286 kręgach Korytozaura, jak również we wszystkich 7475 kręgach zauropodów, ceratopsów, stegozaurów, teropodów, ornitomimidów i ankylozaurów. 23

naukowcy podkreślają, że w niektórych przypadkach nieobecność i obecność niektórych nowotworów u niektórych gatunków dinozaurów, ale nie u innych, może być spowodowana niewystarczającą wielkością próby, a nie swoistością gatunkową. Statystycznie istotne wyższe występowanie naczyniaków występujących u hadrozaurów niż u innych gatunków dinozaurów sugeruje możliwe genetyczne lub środowiskowe podstawy wzorca występowania nowotworów. Przykładem czynnika środowiskowego mogą być rakotwórcze garbniki, fenole i żywice znajdujące się w liściach spożywanych przez tego typu dinozaury. 13

choroba nowotworowa twarzy diabła tasmańskiego

w 2008 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody oficjalnie uznała diabła tasmańskiego za gatunek zagrożony (http://www.iucnredlist.org/details/40540/0).

zwierzęta zostały doprowadzone do wyginięcia na kontynencie australijskim tysiące lat temu, po tym jak ludzie wprowadzili na kontynent pontony. Pozostała część dzikiej populacji zamieszkuje od tego czasu Australijską wyspę-stan Tasmania. W połowie 1990 roku populacja osiągnęła szacowany 150,000 diabłów.4 Dzisiaj jednak zwierzęta są nękane przez zakaźnego raka znanego jako diabeł tasmański facial tumor disease (DFTD). Od pojawienia się choroby w 1996 roku populacja zmniejszyła się o ponad 60%.5 w rezultacie, to, co było kiedyś największą żyjącą populacją torbaczy mięsożernych, jest teraz zagrożone wyginięciem.

ten typ raka jest bardzo nietypowy. Zdecydowana większość przypadków raka u ludzi i zwierząt wynika z serii mutacji w pojedynczej komórce prekursorowej i jej komórkach potomnych. Proces ten odbywa się na przestrzeni lat i nie wiąże się z kontaktem z innymi osobami. DFTD rozwija się inaczej. Jest przenoszona ze zwierzęcia na zwierzę, a same komórki nowotworowe są czynnikiem zakaźnym.

badacze opisują to zjawisko jako transmisję allogeniczną.Przeszczep allogeniczny jest terminem transferu komórek / tkanki od jednej osoby do drugiej. Przykładem u ludzi jest przeszczep narządów. Ruch komórek nowotworowych między zwierzętami został potwierdzony w badaniach komórkowych i molekularnych. Normalna komórka diabła zawiera 14 chromosomów.6 komórek nowotworowych DFTD zawiera kilka bardzo charakterystycznych zmian genetycznych i ma tylko 13 chromosomów. Co ważne, guzy z każdego badanego zwierzęcia wydają się identyczne.6 naukowców z Tasmanii odkryło również diabła z niezwykłą anomalią chromosomową w tkance nienowotworowej, która nie pojawiła się w komórkach nowotworowych.Wyniki te zdecydowanie sugerują, że nowotwór nie powstał z komórek własnych zwierząt.

rak podobny do DFTD występuje u psów, i jest znany jako Canine Pasażowalny guz weneryczny (CTVT). Układ odpornościowy psów jest w stanie przezwyciężyć chorobę, ale diabły nie wydają się być w stanie tego zrobić. Naukowcy wysunęli hipotezę, że niska różnorodność genetyczna wśród diabłów tasmańskich powoduje bliskie pokrewieństwo i zmniejsza ich odpowiedzi immunologiczne.78910 w rezultacie przeszczepione komórki nowotworowe są bardziej narażone na przeżycie, wzrost i rozprzestrzenianie się.

transmisja może nastąpić przez gryzienie, żerowanie na tym samym materiale, agresywne krycie i inne interakcje społeczne. Guzy DFTD najczęściej tworzą się na twarzy i / lub w jamie ustnej. Rak może również przerzuty do innych obszarów ciała. Prawie 100% zarażonych diabłów umiera w ciągu 6 miesięcy od wystąpienia objawów klinicznych.6 śmierć wynika z niezdolności do karmienia, wtórnego zakażenia lub objawów związanych z przerzutami.

podejmowane są również wysiłki na rzecz wyłapywania i przemieszczania zdrowych zwierząt w celu ponownego zasiedlenia obszarów wolnych od choroby. Rząd Tasmański współpracuje ze specjalistami ds. ochrony przyrody w celu zmniejszenia wpływu choroby. 26 września 2015 roku, w ramach projektu Wild Devil Recovery finansowanego przez rząd Tasmanii, 19 diabłów tasmańskich otrzymało szczepionki przeciwko DFTD i wypuszczono do Parku Narodowego Narawntapu w północnej Tasmanii. Diabły te były dawniej trzymane oddzielnie od dzikich diabłów, ale obecnie zostały uwolnione do dzikiej populacji. Naukowcy będą monitorować te diabły, aby ocenić skuteczność szczepionki w zapobieganiu DFTD. Jeśli szczepionka przeciw DFTD jest skuteczna, może znacznie zmniejszyć rozprzestrzenianie się choroby.

rak u dzikich ryb

powyższe zdjęcie pokazuje chorego pstrąga koralowego. a) ryba z dużym czerniakiem na boku, b) ryba prawie całkowicie pokryta czerniakiem, C) zbliżenie normalnej skóry, d) zbliżenie czerniaka na skórę ryby. Zdjęcie po prawej pochodzi z cytowanego powyżej artykułu PLoS.

w sierpniu 2012 roku opublikowano artykuł opisujący odkrycie czerniaka dotykającego populację dzikich ryb. Ryba Plectropomus leopardus, potocznie nazywana pstrągiem koralowym, żyje wzdłuż Wielkiej Rafy Koralowej. Ponieważ rafa znajduje się bezpośrednio pod największą znaną „dziurą” ozonową, uważa się, że rak jest spowodowany zwiększoną ekspozycją ryb na promieniowanie ultrafioletowe (UV). Ozon Zwykle pochłania szkodliwe promienie UV, ale zubożenie ozonu pozwala promieniom dotrzeć do powierzchni ziemi (i ryb). W badaniu nie zidentyfikowano innych przyczyn raka. Światło UV jest największym czynnikiem ryzyka rozwoju raka skóry (w tym czerniaka) u ludzi.11

rak u nagich kretów

nagie Krety żyją długo, nawet do trzydziestu lat.Chociaż częstość występowania nowotworów wzrasta wraz z wiekiem, rak nie był obserwowany u tego gatunku, co czyni go atrakcyjnym organizmem modelowym dla badaczy raka. Badając nagie Krety, naukowcy mieli nadzieję odkryć Klucze do odporności na raka; jeśli dowiedzą się, co czyni te organizmy tak odpornymi na raka, mogliby wykorzystać tę informację w ludzkiej walce z chorobą.

jak na ironię, przypadki raka odnotowano ostatnio u nagich kretów.1314 doniesienia te wskazują, że nagie krety nie są odporne na raka, chociaż nie rozwijają raka w tempie przewidywanym przez ich długą żywotność.

jednym z powodów tego może być polimer węglowodanowy, kwas hialuronowy, który okazał się znacznie większy u nagich szczurów kretów niż u innych ssaków.15 eksperymentów laboratoryjnych z komórkami raka piersi wykazało, że hodowanie ich kwasem hialuronowym spowodowało obumieranie komórek przez apoptozę.16

Dowiedz się więcej o apoptozie w raku.

rak Małży

w 2015 roku międzynarodowy zespół naukowców poinformował o raku, który jest w stanie zabić dużą liczbę małży (i innych Małży morskich). Małże rozwijają rodzaj białaczki. Wpływa na komórki, które żyją w hemolimfie, odpowiedniku ludzkiej krwi. Choroba jest ciężka, a dotknięte małże zwykle umierają.

co ważne, wykazano, że komórki nowotworowe mogą unieść się z dala od dotkniętego małża, aby zaatakować sąsiednie zwierzęta, rozprzestrzeniając chorobę. Fakt, że rak może się rozprzestrzeniać, oznacza, że ma potencjalnie ogromny wpływ na gospodarkę i środowisko. Przemysł owoców morza opiera się na dużych gospodarstwach hodujących małże i są one zagrożone z powodu tej choroby.17

rak tasiemca (u człowieka)

w bardzo nietypowym przypadku stwierdzono, że mężczyzna zakażony wirusem HIV ma również coś, co wydawało się być rakiem. Po dokładniejszej kontroli ustalono, że komórki nowotworowe były w rzeczywistości komórkami tasiemca. Najwyraźniej człowiek został zaatakowany przez komórki tasiemca, a komórki tasiemca zaczęły się dzielić i tworzyć narośla nowotworowe. Badacze uważają, że człowiek był podatny ze względu na jego wyjątkowo osłabiony stan.18

• 1. A. B. Rothschild BM, Tanke DH, Helbling m 2nd, Martin LD. Epidemiologic study of tumors in dinosaurs. Naturwissenschaften. 2003 Nov;90 (11): 495-500. Epub 2003 Oct 14
• 2. Rothschild BM, Witzke BJ, Hershkovitz I. rak przerzutowy w Jurze. Lancet. 1999 Jul 31; 354 (9176): 398.
• 3. A. B. Rehemtulla A. dinozaury i starożytne cywilizacje: refleksje na temat leczenia raka. Nowotwór. 2010 Dec; 12(12): 957-68.
• 4. Hawkins et al., Pojawiająca się choroba i spadek populacji endemitu Wyspy, diabła tasmańskiego Sarcophilus harrisii, Conserv. 131 (2006), s. 307-324.
• 5. Department of Primary Industries and Water (2008) Save the Tasmanian devil (www.tassiedevil.com.au)
• 6. A. b. c. d. e. A. M. Pearse i K. Swift, allograph theory: Transmission of the Devil facial-tumor disease, Nature. 439 (2006), s. 549.
• 7. R. Frankham et al., A Primer of Conservation Genetics, Cambridge University Press (2004).
• 8. P. W. Hedrick and S. T. Kalinowski, Inbred depression in conservation biology, Annu. Ks. Ekol. Syst. 31 (2000), s. 139-162.
• 9. S. J. OBrien and J. F. Evermann, Interactive influence of infectious disease and genetic diversity in natural populations, Trends Ecol. Eval. 3 (1988), s. 234-259.
• 10. S. Lachish, H. McCallum, and M. Jones, Demography, disease and the devil: life-history changes in a disease-affected population of Tasmanian devils (Sarcophilus harrisii), Journal of Animal Ecology. 78 (2009), s. 427-436.
• 11. Sweet M, Kirkham N, Bendall M, Currey L, Bythell J, et al. (2012) dowody czerniaka w populacjach dzikich ryb morskich. PLoS ONE 7 (8): e41989.
• 12. Piersigilli a, Meyerholz DK. „Naga Prawda”: Nagie Krety-Szczury Dostają Raka. Weterynarz Pathol. 2016 May; 53 (3): 519-20.
• 13. Delaney MA, Ward JM, Walsh TF, Chinnadurai SK, Kerns K, Kinsel MJ, Treuting PM. Początkowe przypadki raka u gołych kretów (Heterocephalus glaber). 2016 May; 53 (3): 691-6.
• 14. Taylor KR, Milone NA, Rodriguez CE. Cztery przypadki spontanicznej neoplazji u gołego Kreta-szczura (Heterocephalus glaber), przypuszczalnego gatunku odpornego na raka. J Gerontol A Biol Sci Med Sci. 2016 Apr 29.
• 15. Tian, X., Azpurua, J., Hine, C., Vaidya, A., Myakishev-Rempel, M., Ablaeva, J., et al. (2013). Hialuronan o dużej masie cząsteczkowej pośredniczy w oporności na raka nagiego Kreta. Przyroda, 499 (7458) http://doi.org/10.1038/nature12234
• 16. Zhao, Y., Qiao, S., Hou, X., Tian, H., Deng, S., Ye, K., et al. (2019). Bioinżynieryjne mikrośrodowiska nowotworowe z nagimi szczurami kretów hialuronan o wysokiej masie cząsteczkowej indukuje apoptozę w komórkach raka piersi. Oncogene, 38 (22), 4297-4309. http://doi.org/10.1038/s41388-019-0719-4
• 17. Metzger MJ, Reinisch C, Sherry J, Goff Sp. Pozioma transmisja klonalnych komórek nowotworowych powoduje białaczkę u Małży miękkich. 2015. Cell. Apr 9;161(2):255-63.
• 18. Muehlenbachs a, Mathison BA, Olson PD. Złośliwa transformacja Hymenolepis nana u człowieka. N Engl J Med. 2016 Mar 31;374(13):1293-4. doi: 10.1056 / NEJMc1600490