przetoka otrzewnowa lędźwiowa (LP) jest techniką odprowadzania płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) z worka lędźwiowego do jamy otrzewnowej. Jest on wskazany w wielu warunkach, takich jak wodogłowie komunikujące, idiopatyczne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, wodogłowie o normalnym ciśnieniu, wycieki płynu mózgowo-rdzeniowego i czaszkowego, pseudomeningoceles, zespół szczeliny Komory, rosnące złamania czaszki, które są trudne do leczenia konwencjonalnymi metodami (gdy wada opony twardej rozciąga się głęboko w podstawie czaszki lub w zatokach żylnych iw nawracających przypadkach po konwencjonalnym zabiegu), podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe po przewlekłym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, uporczywe wybrzuszenie miejsca kraniotomii po operacjach guzów wewnątrzczaszkowych lub urazów głowy, jamistość rdzenia i nieudana endoskopowa trzecia komór z patentową stomią. Pomimo dużej liczby wskazań tego przetoki i bycia w miarę dobrym, bezpiecznym i skutecznym, bardzo niewiele doniesień na temat przetoki LP istnieje w literaturze. Procedura ta nie zyskała należytego znaczenia ze względu na niektóre wstępne negatywne raporty. Ten artykuł jest oparty na wyszukiwaniu w Google i PubMed. Ten artykuł ma na celu przegląd wskazań, powikłań, wyników i porównanie przetoki LP z powszechnie praktykowane ventriculoperitoneal (VP) przetoki. Bloki przetoki, infekcje, wycieki płynu mózgowo-rdzeniowego, przeciążenie i nabyte malformacje Chiariego (ACM) to niektóre z powikłań przetoki LP. Wczesna diagnoza powikłań przeciążeniowych i ACM, a także odpowiednie leczenie w odpowiednim czasie, zwłaszcza przez programowalne boczniki, mogą zmniejszyć zachorowalność. Większość ostatnich doniesień sugeruje, że przetoka LP jest lepszą alternatywą dla przetoki VP w komunikowaniu się z wodogłowiem. Ma przewagę nad przetoką VP jest całkowicie pozaczaszkowy i może być stosowany w warunkach innych niż wodogłowie, gdy komory są normalnej wielkości lub chinked. Potrzebne są kolejne publikacje, aby ustalić jego przydatność w leczeniu wielu różnych wskazań.