przepuklina pępkowa zyskała niewielką uwagę chirurgów w porównaniu z innymi rodzajami przepuklin ściany brzusznej (pachwinowej, pooperacyjnej); jednak pierwotny szew dla przepukliny pępkowej wiąże się z częstością nawrotów 19-54%. Celem pracy była analiza wyników naprawy przepukliny pępkowej oraz ocena niezależnych czynników ryzyka wpływających na nawrót przepukliny pępkowej.

materiały i metody: Retrospektywna analiza pacjentów, którzy przeszli operację przepukliny pępkowej w szpitalu Uniwersytetu Medycznego w Kownie w latach 2001-2006. Analizowano wiek, płeć, pobyt w szpitalu, wielkość przepukliny, wskaźnik masy ciała pacjenta oraz powikłania pooperacyjne. Ocena pooperacyjna obejmowała ból i dyskomfort w jamie brzusznej oraz częstość nawrotów przepukliny. Kwestionariusz, który dotyczył wszystkich wyżej wymienionych tematów, został wysłany do wszystkich pacjentów pocztą. Nawrót przepukliny zdiagnozowano podczas wizyty pacjenta u chirurga. Do naprawy przepukliny pępowinowej zastosowano dwie metody chirurgiczne: technikę naprawy otwartych szwów (technika kilowa) oraz technikę naprawy otwartych oczek (technika onlay). Każda operacja była wybierana indywidualnie przez chirurga.

wyniki: przebadano 97 pacjentów (31 mężczyzn i 66 kobiet) z przepukliną pępkową. Średni wiek pacjentów wynosił 57,1+/ – 15,4 lat, anamneza przepukliny – 7.6+/-8.6 lat, pobyt w szpitalu- 5.38+/-3.8 dni. 92 pacjentów (94,8%) operowano techniką naprawy otwartych szwów, a 5 (5,2%) techniką naprawy otwartych oczek. Tylko 7% pacjentów, u których BMI wynosiło >30 kg/m(2) i przepuklina >2 cm i 4,3% pacjentów, u których BMI wynosiło < 30 kg/m(2) i przepuklina < 2 cm operowano techniką onlay (p>0,05). Odsetek powikłań pooperacyjnych wynosił 5,2%. 67 pacjentów (69%) odpowiedziało na kwestionariusz. Całkowity czas rekonwalescencji pacjenta po zabiegu wynosił 2,4+/ – 3,4 miesiąca. Czternastu pacjentów (20,9%) skarżyło się na ból lub dyskomfort w jamie brzusznej, a 7 pacjentów (10.4%) miała przetokę podwiązaną po operacji. 45 pacjentów (67,2%) nie miało żadnych dolegliwości po zabiegu. Odsetek nawrotów po naprawie przepukliny pępkowej wynosił 8,9%. Częstość nawrotów była większa, gdy wielkość przepukliny wynosiła >2 cm (9% dla <2 cm vs 10,5% dla >2 cm), a BMI pacjenta wynosiło >30 kg/m(2) (8,6% dla < 30 vs 10,7% dla >30). Odnotowano 5 przypadków nawrotów po naprawie otwartego szwu i jeden przypadek po technice onlay. 56 pacjentów (83,6%) oceniło stan ogólny po zabiegu jako dobry, 9 pacjentów (13,4%) jako zadowalający, a tylko 2 pacjentów (3%) jako słaby.

wnioski: nie znaleźliśmy żadnych istotnych niezależnych czynników ryzyka nawrotu przepukliny pępkowej. Jednak na podstawie analizowanej literatury, wyższy wskaźnik masy ciała pacjenta i wielkość przepukliny >2 cm mogą być czynnikami ryzyka nawrotu przepukliny pępkowej.