Marshall Nirenberg, Har Gobind Khorana i Robert Holley otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w 1968 roku. Nirenberg i Khorana złamali kod genetyczny. Holley zsekwencjonował i wydedukował strukturę pierwszej cząsteczki tRNA.

har Khorana urodził się w Raipur w zachodnim Pakistanie. Jego ojciec był urzędnikiem w brytyjskim rządzie Indyjskim. Chociaż rodzina nie była dobrze sytuowana, ojciec Khorany zadbał o to, aby jego dzieci miały wykształcenie.

Khorana studiował na Uniwersytecie pendżabskim w Lahore i ukończył je z tytułem magistra. W 1945 stypendium rządu Indii dało mu możliwość studiowania za granicą. Studiował na University of Liverpool, gdzie uzyskał doktorat.

Khorana spędził kilka następnych lat na pracy doktorskiej, najpierw w Eidgenössische Technische Hochschule w Zurychu, a następnie na Uniwersytecie Cambridge u G. W. Kennera i Lorda Alexandra R. Todda. To właśnie w Cambridge Khorana zainteresował się białkami i kwasami nukleinowymi.

w 1952 roku Khorana otrzymał propozycję pracy na University of British Columbia, gdzie był w stanie pracować niezależnie nad różnymi projektami badawczymi dotyczącymi estrów fosforanowych i kwasów nukleinowych. W tym czasie rozpoczęto prace nad chemiczną syntezą rybotrynukleotydów do syntezy białek.

w 1960 roku Khorana przyjął posadę w Institute for Enzyme Research na University of Wisconsin. Kontynuował prace nad syntezą nukleotydów i łamaniem kodu genetycznego. Za tę pracę Khorana podzielił Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1968 roku z Robertem Holleyem i Marshallem Nirenbergiem.

od 1970 r.do przejścia na emeryturę w 2007 r. Khorana był profesorem biologii i chemii w Massachusetts Institute of Technology. Program Khorana został założony na jego cześć w 2007 roku przez Uniwersytet Wisconsin-Madison, rząd Indii i Indo-Amerykańskie Forum Nauki i technologii, z misją budowania społeczności naukowców, przemysłowców i przedsiębiorców społecznych w Stanach Zjednoczonych i Indiach.

nowoczesne metody stosowane do syntezy oligonukleotydowych starterów PCR nadal opierają się na zasadach metody Khorany do tworzenia określonych sekwencji DNA dla jego eksperymentów.

Dlaczego redundancja jest wbudowana w kod genetyczny? Dlaczego po prostu nie mieć „dodatkowych” kodonów, a nie kodu do niczego?