Tom Petty

wokalista, autor tekstów, gitarzysta

podobnie jak wielu amerykańskich chłopców dorastających pod koniec lat 50.i na początku lat 60., Tom Petty po raz pierwszy został zainspirowany do wzięcia gitary po obejrzeniu występu ikony rock and rolla Elvisa Presleya. W przeciwieństwie do wielu innych początkujących muzyków, długa rock and roll droga Petty ’ ego doprowadziła do sławy, bogactwa, milionów sprzedanych albumów, dwóch Nagród Grammy i ciężko zarobionej reputacji jako jedna z najbardziej trwałych gwiazd rocka i dostępnych autorów piosenek. Przez prawie dwie dekady Petty wraz ze swoim zespołem The Heartbreakers zdobywa publiczność konsekwentnie wnikliwymi i ekscytującymi albumami oraz energicznymi występami na żywo. Choć jego awans do gwiazd rocka nie był łatwy, jego późne lata 80. związanie się z innymi legendami Muzyki Rockowej w ramach Traveling Wilburys, a także jego niezwykle udane solowe wydanie z 1989 roku, Full Moon Fever, ugruntowało jego miejsce w historii rocka.

urodził się jako syn sprzedawcy ubezpieczeń 20 października 1950 roku w Gainesville na Florydzie, Tom Petty wydawał się być przeznaczony do przyszłości w rock and rollu od 11 roku życia. Poznał Elvisa Presleya, gdy król Rock and rolla przybył do Gainesville w 1961 roku, aby nakręcić film Follow That Dream. – nie miał nam wiele do powiedzenia-wspominał Petty w „Rolling Stone”, ale dla dziecka w wrażliwym wieku był niesamowitym widokiem.”Następnego dnia Young Petty wymienił procę na kolekcję przyjaciół Presley and Little Richard records. „I to, „pokrewne”, było końcem robienia czegoś innego niż muzyka w moim życiu. Nie chciałem, żeby coś się wycofało, bo nie miałem zamiaru się wycofać.”

Petty nauczył się grać na gitarze zakupionej w firmie Sears, Roebuck & Co. Katalog, a w wieku 14 lat grał z różnymi zespołami Gainesville, w tym z zespołem barowym o nazwie The Epics i ostatecznie z zespołem country-rockowym znanym jako Mudcrutch. Część składu Mudcrutch-gitarzysta Mike Campbell i klawiszowiec Benmont Tench – stali się później członkami Heartbreakers.

Heartbreakers spotkali się

w wieku 17 lat rzucili szkołę średnią, by wyruszyć w trasę z Mudcrutch, kończąc na Los Angeles na początku lat 70.w poszukiwaniu kontraktu płytowego. Po wysłaniu taśmy demo, mudcrutch podpisał kontrakt z wytwórnią MCA, Shelter Records. Zespół rozpadł się w studiu nagraniowym w Los Angeles podczas pracy nad pierwszym albumem. Pewnego popołudnia w 1975 roku Petty ponownie wystąpił w sesji demo z Campbellem i Tenchem oraz dwoma innymi muzykami znanymi z Gainesville-basistą Ronem Blairem i perkusistą stanem Lynchem. Kwintet połączył siły i postanowił utworzyć zespół z Petty jako frontmanem, nazywając siebie Tom Petty and The Heartbreakers.

debiutancki album zespołu ukazał się w 1976 roku na Shelter—obecnie należącej do ABC—i zawierał takie przeboje jak „American Girl” i „Breakdown”, które stały się jego pierwszym singlem top 40 w Stanach Zjednoczonych. „American Girl”, przebój zespołu w Anglii w 1976 roku, był również pierwszym z piosenek Petty, które zostały coverowane przez innego artystę, Petty idol i byłego lidera Byrds Rogera Mcguinna.

do czasu wydania drugiego albumu zespołu, 1978 's you’ re Gonna Get It!, Petty and The Heartbreakers byli najgorętszym zespołem w Los Angeles. club circuit, regularnie przyciągając tłumy od ściany do ściany w takich miejscach, jak słynna Whisky A Go Go. Na dyskotekowej amerykańskiej scenie muzycznej z 1978 roku trudno było zaklasyfikować gitary Toma Petty ’ ego i The Heartbreakers. Wiele młodych, zorientowanych na gitarę zespołów rockowych przyciągających uwagę mediów zostało błędnie nazwanych jako część ruchu punkowego płynącego przez Atlantyk z Anglii, a Heartbreakers nie byli wyjątkiem. Brak wyraźnej tożsamości medialnej szybko jednak wycofał się z ciągów problemów kontraktowych i prawnych, które zaczęły nękać Petty ’ ego po wydaniu drugiego albumu.

zbankrutowany milioner

ABC sprzedało Shelter Records z powrotem MCA, a Petty ogłosił się wolnym agentem, co skłoniło MCA i Shelter do pozwu przeciwko niemu, który uniemożliwił mu podpisanie kontraktu z inną wytwórnią. W połowie 1979 roku Petty ogłosił bankructwo, aby zapobiec dalszym oskarżeniom, a następnie podpisał 3-milionowy kontrakt z małą wytwórnią Backstreet Records. Później doszło do ugody pozasądowej z Shelter, A Petty i The Heartbreakers weszli do studia, aby nagrać album, który doprowadził ich do statusu supergwiazdy.

z tak mocnymi cięciami, jak „Refugee” i „Even The Losers” i bardziej nastrojowymi, ale przyjaznymi radiowo utworami, takimi jak „Here Comes My Girl” I „Don’ t Do me Like That”, Damn The torpedy trafiły na drugie miejsce na listach przebojów i sprzedały się w dwóch i pół miliona egzemplarzy. Newsweek scharakteryzował płytę jako ” melodyjny mainstream w najlepszym wydaniu.”Podczas gdy dźwięki trzeciego albumu zespołu wypełniały rockowe fale radiowe, publiczność areny w całym kraju zdała sobie sprawę, co L. A. klubowe tłumy wiedziały od lat – że Petty i Heartbreakers przynoszą na scenę dobrą muzykę z całym ogniem i spontanicznością, jakiej wymaga Wielki rock NA ŻYWO.

kierownictwo MCA planowało wykorzystać popularność Tom Petty and The Heartbreakers, podnosząc cenę czwartego albumu zespołu, Hard Promises, z 8,98 do 9,98 dolarów. Wściekły Petty odmówił na to zgody, a nawet zagroził zmianą nazwy albumu na $ 8.98 . Po miesięcznym standoff, MCA w końcu zgodził się wydać album w niższej cenie. Album z 1981 roku, który sprzedał się w 1.5 milionów kopii, był mniej prostym albumem rockowym niż jego poprzednik i zawierał” Insider”, duet z kalifornijską divą Pop Stevie Nicks z Fleetwood Mac. Petty and The Heartbreakers później odwdzięczyli się, pisząc i grając na hitowym singlu Nicks „Stop Draggin’ My Heart Around.”Wśród radiowych staples z Hard Promises były” the Waiting „I” A Woman in Love (But it ’ s Not me)”, para utworów eksplorujących skalisty świat romantycznych związków, z których każda zawiera charakterystyczny Heartbreaker hook łączący soulowe teksty Petty ’ ego.

dla przypomnienia …

Urodzony 20 października 1950 r. w Gainesville, Floryda; syn sprzedawcy ubezpieczeń; żonaty, ok. 1973 r., rozwiódł się z pierwszą żoną Jane, 1996 r.; ożenił się z drugą żoną daną York, 2001 r.; dzieci: Adria, Kim.

grał w różnych zespołach Gainesville, FL, w tym The Epics i Mudcrutch; gitarzysta i wokalista z The Heartbreakers, 1975–; Tom Petty and The Heartbreakers wydali debiutancki LP z własnym tytułem W Shelter Records, 1976; wystąpił na koncercie Live-Aid, 1985; nagrywał i występował z Traveling Wilburys, 1988-90; artysta nagrywający solo, 1989–; wprowadzony do Rock ’ n ’ Roll Hall of Fame w 2001 roku.

Awards: Grammy Awards, 1989, Best Rock Performance by a Duo or Group, (with Traveling Wilburys), for Traveling Wilburys, Vol. 1995; MTV Video Vanguard Award, 1994; Rock ’ N ’ Roll Hall of Fame Inductee, 2001; Radio Music Awards, Legend Award, 2003.

adresy: Wytwórnia płytowa—Warner Bros.Records, 3300 Warner Blvd., Burbank, CA 91505-4694. Strona internetowa-Tom Petty Oficjalna strona internetowa: http://www.tompetty.com.

Long After Dark, kontynuacja Hard Promises z 1982 roku, zawierała przebój ” You Got Lucky.”Futurystyczny teledysk do utworu otrzymał dużą popularność w MTV, co pomogło zwiększyć sprzedaż albumu. Choć miał bardziej popowy klimat niż cokolwiek, co Petty zrobił do tej pory,” you Got Lucky ” stał się jednym z jego największych hitów. Na płycie znalazły się również takie rockowe przeboje radiowe jak „Change of Heart” I „Straight Into Darkness.”Pierwsza fala masowej popularności Petty and The Heartbreakers osiągnęła szczyt wraz z wydaniem i późniejszą trasą koncertową Long After Dark. Płyta oznaczała również pierwszą zmianę personalną w zespole: basista Ron Blair opuścił theHeartbreakers i został zastąpiony przez Howie Epsteina, który zmarł z powodu przedawkowania narkotyków w 2003 roku.

chociaż Petty i The Heartbreakers nagrywali do końca lat 80., stopniowo sprzedawali mniej albumów, a puste miejsca zaczęły pojawiać się w górnych rzędach Aren, które sprzedawali. „Do ludzi kupujących albumy”, napisał David Wild w Rolling Stone, ” lub, coraz częściej, nie kupując albumów, Tom Petty i Heartbreakers byli w niebezpieczeństwie stania się kolejną bandą nie tak Nowych dzieci na bloku. Frustrujące dla Petty ’ ego … odkrył, że robi więcej wiadomości, gdy złamał rękę podczas nagrywania południowych akcentów z 1985 roku lub gdy jego dom spłonął w 1987 roku, niż kiedy nagrał nową płytę.”

rzeczywiście, po dłuższej przerwie od koncertowania, niewiele słychać było od Petty ’ ego aż do niesławnego incydentu z uderzeniem w ścianę podczas Southern Accents sessions w 1984 roku. Jego prawa ręka została poważnie uszkodzona i uważano, że jego dni gry na gitarze dobiegły końca. Inni Heartbreakers nazwali go L. V., co oznaczało ” główny wokalista.”Ręka Petty’ ego została naprawiona stalowymi wstawkami, a on wyzdrowiał z czasem nie tylko do gry na gitarze podczas trasy koncertowej wspierającej Southern Accents, ale także do występu w przełomowym koncercie Live-Aid 13 lipca 1985 roku.

Southern Accents, zbiór piosenek inspirowanych dorastaniem na południu, szczególnie tytułowy utwór i zaraźliwy „Rebels”, oznaczał powrót do korzeni zespołu Gainesville. Pomimo hitowego singla ” Don 't Come Around Here No More”, który zrodził unikalny teledysk spoofing Alice in Wonderland, Southern Accents nie wyprzedził swoich poprzedników. Album koncertowy Pack Up The Plantation z 1986 roku dokumentował późniejszą trasę koncertową zespołu i zawierał kilka starszych numerów na żywo. Na dwupłytowej płycie nie znalazły się niektóre z największych przebojów Petty’ ego, ale znalazły się na niej rewelacyjna wersja utworu The Byrds „so you Want to Be a Rock 'n’ Roll Star”, dwa duety ze Stevie Nicksem oraz krzyk zespołu The Isley Brothers.”

w 1986 roku Petty i The Heartbreakers wyruszyli w światową trasę koncertową, wspierając Boba Dylana, zajmując miejsce wśród tak znanych wykonawców, jak zespół i Grateful Dead, którzy wsparli legendarnego poetę rocka. Chemia na scenie pomiędzy Dylanem i The Heartbreakers oraz mocny, otwierający materiał Heartbreaker zapewniły zespołowi rzesze nowych fanów. Pewnej nocy w pokoju hotelowym podczas trasy, Petty, Dylan i Mike Campbell napisali rocking „Jammin ’ Me”, który ukazał się na albumie The Heartbreakers z 1987 roku, Let Me Up (I’ ve Had Enough). Ósme wydawnictwo zespołu, Let Me Up zostało splecione z tym samym ognistym gitarowym rockiem, który uczynił ich sławnymi.

po pożarze wywołanym podpaleniem w 1987 roku, który zniszczył rodzinny dom Petty 'ego w kalifornijskiej Dolinie San Fernando-sprawa, która nigdy nie została rozwiązana—losy Petty’ ego zaczęły się odwracać, gdy stał się częścią podróżujących Wilburysów. Przypadkowe spotkanie z byłym liderem Electric Light Orchestra Jeffem Lynne w Los Angeles doprowadziło do zaangażowania Petty ’ ego w Zgromadzenie legend rocka, które doprowadziło do powstania The Wilburys, w skład którego weszli Petty, Lynne, Dylan, były Beatle George Harrison i Roy Orbison, który zmarł krótko po nagraniu pierwszego albumu Wilburys. Grupa zebrała się, by nagrywać strictly for fun pod fikcyjnymi nazwami i wyprodukowała Traveling Wilburys, Vol. Jeden, w komplecie z wacky liner notes napisany przez Monty Python alum Michael Palin. Kolekcja muzyki opartej na akustyce, good-time zdobyła szerokie uznanie krytyków i zdobyła nagrodę Grammy. The Wilburys, minus Orbison, ponownie połączyli siły w 1990 roku, aby nagrać swój kapryśny drugi album, Traveling Wilburys, Vol. Trzy.

pierwsze solowe wydawnictwo

pomiędzy dwoma wydawnictwami Wilburys, Petty nagrał swój pierwszy solowy wysiłek, Full Moon Fever, który stał się najbardziej popularny w jego karierze, sprzedając się w trzech milionach egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych i pozostając w pierwszej dziesiątce—gdzie osiągnął szczyt na trzecim miejscu—przez 34 tygodnie. Album doczekał się kolejnych hitów, w tym „Free Fallin'”, „I Won’ t Back Down” i „Runnin’ Down a Dream”.”Okrzyknąwszy album jako” infectious fever”, Rolling Stone umieścił go na liście 100 najlepszych albumów lat 80.

w 1991 roku Petty ponownie połączył się z The Heartbreakers na dziewiątą płytę zespołu, Into The Great Wide Open. Pomimo mieszanych recenzji, album sprzedał się w milionie egzemplarzy w ciągu miesiąca od premiery i wyprodukował radiowe przeboje „Learning To Fly” oraz tytułowy utwór. Utwór zawierał również porywający „Makin’ Some Noise”, który ujawnił, że Petty, pomimo prób i udręk związanych z jego traumatycznym wzrostem do superstardom, zachował wewnętrzną potrzebę rocka, która poruszyła go po spotkaniu z Elvisem z dzieciństwa.

w 1992 roku Petty podpisał wartą 20 milionów dolarów sześciopłytową umowę z nową wytwórnią, Warner Bros. „umowa została zawarta w czasie, gdy albumy MCA Petty 'ego nie sprzedawały się dobrze”, powiedział Rolling Stone. „Jak na ironię , na piętach tajnej umowy, jego następny album dla MCA, Full Moon Fever, pokrył się potrójną platyną, a Into The Great Wide Open sprzedał się w ponad milionie kopii.”1994 ” Wildflowers”, drugi solowy album Petty ’ ego i jego pierwszy w ramach kontraktu z Warner Bros., również okazał się zwycięzcą. Muzyka do filmu She ’ s the One pojawiła się w 1996 roku wraz z towarzyszącym jej albumem ze ścieżką dźwiękową. Tom Petty and The Heartbreakers zamknął Lata 90.wydaną w 1999 roku płytą Echo.

lata 2000 uznali, że Petty i zespół wciąż są silni, chociaż ich pierwszy wysiłek nowego tysiąclecia, ostatni DJ z 2002 roku, z pochlebnym komentarzem na temat stanu przemysłu muzycznego, obraził kierowników radia, którzy nie chcieli grać na niektórych rynkach. Tom Petty and The Heartbreakers zostali wprowadzeni do Rock ’ n ’ Roll Hall of Fame w 2001 roku.

Wybrana dyskografia

With The Heartbreakers

Tom Petty and The Heartbreakers, Shelter, 1976.

dostaniesz!, Shelter, 1978.

Damn The Torpedo, MCA, 1979.

Hard Promises, MCA, 1981, reedycja, 1992.

Long After Dark, MCA, 1982.

Southern Accents, MCA, 1985.

Pakuj plantację-Żyj!, MCA, 1985.

Pozwól mi wstać (mam dość), MCA, 1987.

Into The Great Wide Open, MCA, 1991.

„We Need Peace in L. A.” (singel), 1992.

Greatest Hits, MCA, 1993.

piosenki i muzyka z „She’ s the One”, Warner, 1996.

Echo, Warner, 1999.

The Last DJ, Warner, 2002.

With The Traveling Wilburys

Traveling Wilburys, Vol. One, Warner Bros., 1988.

Traveling Wilburys, Vol. Three, Warner Bros., 1990.

albumy solowe

Full Moon Fever, MCA, 1989.

A Very Special Christmas, a& M, 1992.

Polne kwiaty, Warner, 1994.

Źródła

Książki

Pareles, Jon, and Patricia Romanowski, eds., The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll, Rolling Stone Press/Summit Books, 1983.

Rees, Dafydd, and Luke Crampton, Rock Movers & Shakers, ABC-CLIO, 1991.

Stambler, Irwin, The Encyclopedia of Pop, Rock, And Soul, St. Martin ’ s, 1989.

periodyki

Billboard, 8 marca 2003, s. 8.

Business Wire, 24 października 2003.

Grand Rapids Press, 28 października 2003, s.B4.

Wywiad, czerwiec 1992.

Newsweek, 17 stycznia 1980; 8 lipca 1991.

Omaha World-Herald, 26 czerwca 2003, s. 5.idź.

Orlando Sentinel, 25 października 1991.

Pulse!, Lipiec 1992.

Salt Lake Tribune, 1 listopada 2002, s.D1.

Seattle Times, 8 listopada 2002, s. H4.

Rolling Stone, 16 stycznia 1986; 20 kwietnia 1989; 5 października 1989; 8 sierpnia 1991; 30 kwietnia 1992; 14 maja 1992.

Online

„Tom Petty,” All Music Guide, http://www.allmusic.com (11 lipca 2004).

„The Traveling Wilburys,” All Music Guide,http://www.allmusic.com (11 lipca 2004).

– John Cortez andMichael Belfiore