Penny wise and pound foolish
Penny wise and pound foolish to idiom, który może być starszy niż myślisz. Przyjrzymy się znaczeniu frazy penny wise I pound foolish, którzy ukuli ten termin, oraz kilku przykładom jego użycia w zdaniach.
Penny wise and pound foolish opisuje akt koncentracji tak mocno na oszczędzaniu w małych sprawach, że brakuje okazji do zaoszczędzenia lub zdobycia dużej ilości pieniędzy w większych sprawach. To nawiązanie do groszy, które składają się na funta brytyjskiego. Przykładem kogoś jest grosz mądry i Funt głupi jest osoba, która podróżuje do wielu sklepów spożywczych kupić przedmioty na sprzedaż w każdym z nich, ale kończy się wydając więcej pieniędzy na gaz jazdy między sklepami niż oszczędza w zakupach artykułów spożywczych sprzedaż. Innym przykładem bycia mądrym i głupim jest ktoś, kto używa gorszego gontu do dachu swojego domu i kończy się kosztownym uszkodzeniem wody, ponieważ dach przeciekł. Termin penny wise I pound foolish został ukuty przez Roberta Burtona w jego pracy The Anatomy of Melancholy opublikowanej w 1621 roku. Burton był stypendystą Uniwersytetu Oksfordzkiego, głównie w dziedzinie matematyki. Napisał Anatomię melancholii jako terapię własnej przewlekłej depresji.
przykłady
„Po prostu pomyśl, że to mądre i głupie, jeśli nie zainwestujemy w szczegółową analizę.”(The River Falls Journal)
Nicholas Bala, autorytet w dziedzinie prawa rodzinnego i dziecięcego na Queen 's University, opisuje Ministerstwo jako” penny wise and pound foolish.”(The Toronto Star)
ponieważ podczas gdy szybkie pokonanie długu studenckiego może zapewnić psychologiczną wygraną, często jest to mądre grosze, głupie funty; przychodzi kosztem długoterminowego bezpieczeństwa finansowego. (Magazyn Forbes)