Imię Penelope nosi postać z epickiego poematu Homera Odyseja skomponowanego około VIII wieku p. n. e.jest żoną głównego bohatera, Odyseusza, króla Itaki, który musi opuścić Penelopę wkrótce po tym, jak urodzi syna Telemacha, aby walczyć w wojnie trojańskiej. Po dziesięciu latach walki Grecy zdobywają Troję, ale Odyseusz nie wraca natychmiast do Itaki. Bez wiedzy wszystkich, Odyseusz jest uwięziony na wyspie przez kolejne 10 lat, przetrzymywany jako zakładnik przez piękną nimfę Calypso, która zakochała się w potężnym bohaterze. Po powrocie do Itaki Penelope spędza cały swój czas na odpieraniu się grupie niesmacznych zalotników, zdecydowanych zająć miejsce Odyseusza. Z biegiem lat Penelope coraz trudniej odepchnąć tych odrażających mężczyzn. Mówi zalotnikom, że musi najpierw utkać Całun pogrzebowy dla starszego ojca Odyseusza, Laertesa; gdy skończy, obiecuje wybrać zalotnika. Każdego dnia tka tkaninę i każdej nocy odkrywa część swojej codziennej pracy, aby opóźnić to, co nie do pomyślenia. Penelope nie wie, gdzie jest Odyseusz, ani czy w ogóle żyje. Ale ona pozostaje silna w swojej wierności i wierności. Jej hart ducha i spryt w obliczu takiej presji dorównują mężowi. w końcu, po pomocy różnych bogów, Odyseusz wraca do domu przebrany za żebraka, udowadnia swoją tożsamość Penelopie dzięki swoim umiejętnościom z łukiem i strzałą, niszczy wszystkich zalotników i prawdopodobnie żyje długo i szczęśliwie z uroczą Penelopą. Tak samo historia Penelopy. Etymologia jej imienia jest nieco dyskusyjna. Jej imię pochodzi z greki. Uważa się, że Pēnelopē łączy „pēnē”, co oznacza „wątek, kawałek tkaniny” ze słowem „lepō” oznaczającym „skórkę” – co ma sens w opisie podstępu Penelopy polegającego na tkaniu tkaniny Całunu tylko po to, aby ją rozpiąć w nocy lub „oderwać” jej część. Uważa się, że nazwa pochodzi od „pēnelōps”, czyli nazwy konkretnego rodzaju kaczki. Oczywiście, pierwsze znaczenie ma więcej sensu. Jest to imię starożytne, jedno z mniej wywodzących się z mitologii (a nie Większość wywodzących się z Biblii). Nazwa po raz pierwszy pojawia się w Anglii w XVI wieku.