dla Jessie Serfilippi był to moment otwierający Oczy. Kiedy pracowała przy komputerze, musiała sprawdzać, czy to, co widzi, jest prawdziwe: niepodważalne dowody na to, że Alexander Hamilton—ojciec założyciel przedstawiony przez wielu historyków, a nawet na Broadwayu jako abolicjonista—zniewolił innych ludzi.

„przerabiałem to tak wiele razy, że musiałem się upewnić”, wspomina Serfilippi, dodając: „poszedłem do tego z zamiarem dowiedzenia się o związku Hamiltona z niewolnictwem. Czy znajdowałbym przypadki zniewolenia ludzi przez niego? Tak.”

w niedawno opublikowanej pracy” „as Odious and Niemoral a Thing”: Alexander Hamilton’s Hidden History as an Enslaver”, młoda badaczka szczegółowo opisuje swoje odkrycia zebrane z pierwotnych materiałów źródłowych. Jeden z tych dokumentów zawiera własną księgę gotówkową Hamiltona, która jest dostępna online w Bibliotece Kongresu.

w nim kilka pozycji wskazuje, że Hamilton kupował niewolniczą pracę dla własnego domu. Choć antytetyczne wobec popularnego wizerunku ojca założyciela, odniesienie to wzmocniło pogląd rosnącej kadry historyków, że Hamilton aktywnie angażował się w zniewalanie ludzi.

„nie spodziewałem się znaleźć tego, co zrobiłem” – mówi Serfilippi. „Część mnie zastanawiała się, czy w ogóle marnuję swój czas, ponieważ myślałam, że inni historycy już to odkryją. Niektórzy mówili, że posiadał niewolników, ale nigdy nie było żadnego prawdziwego dowodu.”

ten, kto nie jest zaskoczony objawieniem, to autor William Hogeland, który napisał o Hamiltonie i pracuje nad książką o jego wpływie na Amerykański kapitalizm.

„badania Serfilippiego są super ekscytujące”, mówi. „Jej badania potwierdzają to, co podejrzewaliśmy i przenoszą całą dyskusję na nowe miejsce. Znalazła dowody zniewolenia Hamiltona, które są bardziej szczegółowe i lepiej udokumentowane niż cokolwiek, co mieliśmy wcześniej.”

związek Hamiltona z niewolnictwem jest równie złożony jak jego osobowość. Błyskotliwy, ale kłótliwy, był członkiem New York Manumission Society, które opowiadało się za emancypacją zniewolonych. Często jednak działał jako prawny arbiter dla innych w transakcjach osób znajdujących się w niewoli.

Serfilippi zwraca uwagę, że przeprowadzając te transakcje dla innych, Hamilton był w rzeczywistości handlarzem niewolników—fakt pomijany przez niektórych historyków.

„Hamilton mógł postrzegać zniewolenie innych jako krok naprzód dla białego człowieka. W ten sposób wielu białych ludzi widziało to w tym okresie.”

Serfilippi pracuje jako tłumacz w Schuyler Mansion State Historic Site w Albany w stanie Nowy Jork, domu teścia Hamiltona Philipa Schuylera, generała Wojny Rewolucyjnej i senatora USA. Jej praca powstała jako część jej badań nad wieloma Afroamerykanami zniewolonymi przez Schuylera. Według mansion, Schuyler zniewolił aż 30 robotników między swoimi dwoma nieruchomościami w Albany i Saratoga w Nowym Jorku. Sefilippi początkowo przyglądała się dzieciom Schuylera, w tym Elizie, która poślubiła Hamiltona w 1780 roku, a gdy badała księgę kasową ojca założyciela, dowody wyskoczyły na nią w kilku miejscach.

jedna pozycja, datowana na 28 czerwca 1798, pokazuje, że Hamilton otrzymał 100 dolarów zapłaty za „określenie” „murzyńskiego chłopca”.”Wydzierżawił chłopca komuś innemu i przyjął gotówkę na jego użytek.

„wysłał dziecko do pracy dla innego niewolnika, a następnie zebrał pieniądze, które dziecko zarobiło” – mówi Serfilippi. „Mógł to zrobić tylko wtedy, gdy zniewolił to dziecko.”

dymiący Pistolet znajdował się na końcu księgi kasowej, gdzie anonimowa ręka rozlicza majątek Hamiltona po jego śmierci. Ta osoba zapisała wartość różnych przedmiotów, w tym służących. To był moment potwierdzający dla Serfilippi.

„możesz przypisać wartość pieniężną tylko osobie, którą zniewalasz” – mówi. „Byli wolni biali słudzy, których zatrudniał, ale nie byli tam włączeni.”

dodaje: „jak zobaczysz to w jego własnym piśmie, to dla mnie nie ma wątpliwości.”

w Nowym Jorku pod koniec XVIII wieku, według historyk Leslie Harris, słowa „sługa” i „niewolnik” były często używane zamiennie-zwłaszcza w Nowym Jorku, gdzie zniewoleni robotnicy byli prawdopodobnie członkami personelu domowego. Harris, profesor Afroamerykanistyki na Northwestern University, zwraca uwagę, że jest to ważne wyróżnienie w zrozumieniu wielu form niewolnictwa w XVIII-wiecznej Ameryce.

„w codziennym użyciu zniewoleni używali terminu” służący „w odniesieniu do ludzi, których zniewalali, zwłaszcza jeśli odnosili się do tych, którzy pracowali w gospodarstwie domowym—idea „służby domowej” mogła obejmować zniewolonych, niewolników lub wolnych robotników”, mówi. „Tak więc czytając dokumenty, które odnoszą się do ludzi jako służby, musimy być ostrożni, aby znaleźć inne dowody ich faktycznego statusu prawnego.”

Harris jest pod wrażeniem badań w artykule Serfilippiego i tego, jak zmienia się sposób, w jaki postrzegamy ojca założyciela. „To oczywiste, że Hamilton był głęboko osadzony w niewolnictwie” – dodaje. „Musimy dokładniej przemyśleć to anty-niewolnictwo.”

Hamilton odegrał ważną rolę w tworzeniu amerykańskiego rządu i tworzeniu wielu jego instytucji gospodarczych, w tym Wall Street i banku centralnego. Nieślubny syn Szkota, urodził się i wychował na Karaibach, uczęszczał do college ’ u w Nowym Jorku, a następnie wstąpił do Armii Kontynentalnej w momencie wybuchu rewolucji amerykańskiej w 1775 roku. Ostatecznie został adiutantem generała Jerzego Waszyngtona i brał udział w bitwie pod Yorktown.

w dużej mierze samouk i samouk, Hamilton odnosił sukcesy jako prawnik i służył w Kongresie. Napisał wiele dokumentów Federalistycznych, które pomogły ukształtować Konstytucję. Pełnił funkcję pierwszego sekretarza skarbu, gdy Waszyngton został prezydentem w 1789 roku i został Sławnie zabity w pojedynku z wiceprezydentem Aaronem Burrem w 1804 roku.

pomimo tego, że był na 10-dolarowym rachunku, Hamilton pozostał ogólnie ignorowany przez opinię publiczną do czasu opublikowania biografii Rona Chernow ’ a z 2004 roku Alexander Hamilton. Bestseller czytał Lin-Manuel Miranda, który przekształcił go w przełomowy broadwayowski hit w 2015 roku, zdobywając 11 nagród Tony i Nagrodę Pulitzera.

w większości przypadków Chernow i Miranda wyznali zaakceptowany dogmat, że Hamilton był abolicjonistą i tylko niechętnie uczestniczył w sprzedaży ludzi jako legalny pośrednik dla krewnych i przyjaciół. Chociaż Chernow twierdzi, że Hamilton mógł posiadać niewolników, przekonanie, że był gorliwie przeciwny instytucji, przenika jego książkę-i nie bez pewnego wsparcia. Wiara jest zakorzeniona w biografii napisanej 150 lat temu przez syna Hamiltona, Johna Churcha Hamiltona, który stwierdził, że jego ojciec nigdy nie posiadał niewolników.

ten pomysł został później obalony przez wnuka Hamiltona, Allana McLane ’ a Hamiltona, który powiedział, że jego dziadek rzeczywiście je posiadał, a jego własne dokumenty to potwierdziły. „Stwierdzono, że Hamilton nigdy nie posiadał niewolnika murzyńskiego, ale to nieprawda” – napisał. „Znajdujemy, że w jego książkach są wpisy pokazujące, że kupił je dla siebie i dla innych.”Jednak to przyznanie było ogólnie ignorowane przez wielu historyków, ponieważ nie pasowało do ustalonej narracji.

„myślę, że można powiedzieć, że Hamilton sprzeciwił się instytucji niewolnictwa” – mówi Hogeland. „Ale, podobnie jak wielu innych, którzy robili to w jego czasach, ta opozycja była w konflikcie z powszechną praktyką zaangażowania w instytucję.”

w e-mail, Chernow pochwala „prawdziwy wkład serfilippi w literaturę naukową”, ale wyraża przerażenie tym, co postrzega jako jej jednostronne podejście do biografii Hamiltona. „Niezależnie od tego, czy zaangażowanie Hamiltona w niewolnictwo było wzorowe, czy okrutne, było to tylko jeden aspekt jego tożsamości, jakkolwiek ważny” – pisze. „Istnieje, nieuchronnie, pewne zniekształcenie widzenia przez oglądanie dużego i zróżnicowanego życia Hamiltona przez ten pojedynczy obiektyw.”

w swojej pracy Serfilippi przytacza prace innych historyków, którzy podobnie badali przeszłość Hamiltona jako enslavera, w tym Johna C. Millera, Nathana Schachnera i Sylvana Josepha Muldoona. Hogeland przytacza również artykuł z 2010 roku Michelle DuRoss, wówczas studentki studiów podyplomowych na Uniwersytecie w Albany, State University of New York, która twierdzi, że Hamilton był prawdopodobnie właścicielem niewolników.

„uczeni są świadomi tego artykułu” – mówi Hogeland. „Rozeszło się. Poprzedza pracę Serfilippi i nie ma takiej samej dokumentacji, ale argumentuje, że abolicjonizm Hamiltona jest trochę fantazją.”

Czernow jednak nie ustaje w czytaniu Hamiltona. „Podczas gdy Hamilton był sekretarzem skarbu, jego działania przeciw niewolnictwu wygasły, ale wznowił je po powrocie do Nowego Jorku i wrócił do prywatnej praktyki prawniczej, ponownie współpracując z nowojorskim Manumission Society” -pisze. „Wybrany jeden z czterech Radców Prawnych, pomógł bronić wolnych czarnych, gdy niewolnicy z poza stanu markowali rachunki sprzedaży i próbowali wyrwać ich z ulic Nowego Jorku. Czy to brzmi jak człowiek zainwestowany w utrwalanie niewolnictwa?”

ze swojej strony Serfilippi zwraca na siebie uwagę historyków. W wieku 27 lat jest częścią nowej grupy badaczy, którzy przeglądają zdigitalizowane zbiory dokumentów historycznych, aby na nowo przyjrzeć się temu, co wydarzyło się w przeszłości. Cieszy się, że jej odkrycie rzuca nowe światło na znajomą postać i dodaje wglądu w jego postać.

co ważniejsze, ma nadzieję, że przyczyni się to do pogłębienia naszego zrozumienia trudnego problemu niewolnictwa w historii narodu i jego wpływu na jednostki—niewolników i zniewolonych. Siłą napędową Serfilippi było poznanie i zapamiętanie ludzi przetrzymywanych w niewoli przez ojca założyciela. Opowiada o jednej korespondencji między Filipem Schulerem a jego córką i silnym wpływie poznania nazwiska jednego z niewolników Hamiltona.

„Schuyler, tylko w listach do innych ludzi, niechcący wspomni o zniewoleniu” – mówi. „W jednym z listów napisał do Elizy w 1798 roku:” śmierć jednego z twoich sług przez żółtą febrę głęboko wpłynęła na moje uczucia. Następnie identyfikuje sługę, chłopca o imieniu Dick.

” To był dla mnie wstrząsający moment. To pierwsze i jedyne imię kogoś, kogo Hamilton zniewolił, na jakie natrafiłem. Nigdy nie przestałem o tym myśleć.”