zanim przejdziemy do szczegółów, pamiętaj, że ta wyspecjalizowała się w utrzymywaniu podmiotu przy życiu przez cały czas trwania postępowania . Oto twój blood eagle how-to, jak to jest opisane przez Smithsonian Magazine:

najpierw przymocuj ofiarę twarzą w dół i wyrzeźb wizerunek orła z rozpostartymi skrzydłami na plecach ofiary. Następnie weź topór-nie ma nic o ostrzeniu go najpierw – i użyj topora, aby wyciąć żebra ofiary z kręgosłupa. Wymagana jest tu pewna precyzja, ponieważ powinny być usuwane pojedynczo. Kości i skóra są następnie odrywane z powrotem, aby wyglądały jak skrzydła. Jak orzeł. Ale czekaj: to nie wszystko. Cała ta odsłonięta tkanka zostaje wsypana solą, co z pewnością stawia „sok z cytryny na papierze” w perspektywie, prawda? A potem, w wielkim finale, płuca odbiorcy są jakby, jakby usunięte, ale jakby przymocowane, tak, że widzowie mogą oglądać ich jakby „trzepotanie”, gdy ofiara próbowała wziąć kilka ostatnich oddechów.

większość historyków uważa, że rytuał był prawdziwy i był wykonywany więcej niż raz, zwykle na kimś przynajmniej w pewnym stopniu Królewskim — konkretnie Ælli, Królu Northumbrii, w 867 roku, a także Królu Maelgualai z Munster w Irlandii i Haldanie, synu Haralda Finehaira, króla Norwegii. Ælla i Edmund byli ofiarami Ivara bez kości. Więc Wikingowie byli oceaniczni, artystyczni, sadystyczni i konsekwentni.