cel: ocena występowania niedrożności jelita cienkiego po histerektomii.

metody: Analiza 326 przypadków kobiet przyjętych z rozpoznaniem niedrożności jelita cienkiego w latach 1998-2005. Wśród przypadków niedrożności jelita cienkiego po histerektomii z powodu łagodnych stanów oceniono rodzaj i technikę histerektomii oraz czy po zakończeniu zabiegu zszywano otrzewną ciemieniową.

wyniki: głównymi przyczynami niedrożności jelit były zrosty wewnątrzbrzuszne (41,9%) i nowotwory złośliwe jamy brzusznej (40,1%). Po wykluczeniu przypadków onkologicznych stwierdzono, że spośród 135 przypadków niedrożności jelita cienkiego związanej z adhezją największą rolę w wystąpieniu niedrożności jelit odegrały operacje ginekologiczne (N = 68, 50,4%). Spośród wszystkich operacji ginekologicznych w łagodnych warunkach, całkowita histerektomia brzucha (tah) była najczęstszą przyczyną niedrożności jelita cienkiego (13,6 na 1000 Tah). Nie napotkaliśmy niedrożności jelita cienkiego po laparoskopowej histerektomii nadkomorowej. Zmniejszenie bezwzględnego ryzyka niedrożności jelita cienkiego od TAH do laparoskopowej histerektomii nadkomorowej wynosi 13,6 na 1000 przypadków; 73 pacjentów poddałoby się laparoskopowej histerektomii nadkomorowej, aby zapobiec jednej niedrożności jelita cienkiego. Mediana odstępu pomiędzy TAH a niedrożnością jelita cienkiego wynosiła 4 lata. Zrosty przylegały do poprzedniego nacięcia laparotomicznego w 27 przypadkach (75%) i do sklepienia pochwy w 9 przypadkach (25%). Zamknięcie otrzewnej nie było związane z niedrożnością jelita cienkiego.

wniosek: histerektomia odgrywa ważną rolę w występowaniu niedrożności jelita cienkiego związanej z adhezją. Zamknięcie otrzewnej ciemieniowej nie przyczynia się do wystąpienia niedrożności jelita cienkiego związanej z adhezją, a niedrożność jelita cienkiego rzadko występuje po laparoskopowej histerektomii nadkomorowej.

poziom dowodów: II-3.