o nieśmiałości i nieśmiałych dzieciach

zachowanie nieśmiałości jest normalne u niemowląt i dzieci.

na przykład dziecko może trzymać się rodziców, płakać w sytuacjach społecznych lub fizycznie próbować uniknąć interakcji społecznych, ukrywając głowę, ruszając się lub odwracając się lub zamykając oczy.

przedszkolak może nie chcieć rozmawiać, gdy rozmawiają z nim nieznani ludzie. Może chować się za rodzicem, lub uniknąć dołączania do gier.

dziecko w wieku szkolnym może unikać odpowiadania na pytania w klasie, mieć problemy z nawiązywaniem przyjaźni, wolą siedzieć i oglądać zabawę innych lub unikać nowych czynności.

nie ma nic złego w nieśmiałości.

wszystkie dzieci są inne, a niektóre są bardziej nieśmiałe niż inne. To tylko część ich temperamentu, który jest unikalnym sposobem interakcji ze światem.

dzieci, które wydają się nieśmiałe, często „rozgrzewają się”, poznając osobę lub sytuację. Oznacza to, że lepiej jest opisać te dzieci jako „powolne do rozgrzewki”, a nie „nieśmiałe”. Etykietowanie dziecka jako „nieśmiałego” może sprawić, że poczuje, że coś jest z nią nie tak lub nic nie może zrobić ze swoją nieśmiałością.

wspieranie swojego dziecka nieśmiałością

nieśmiałość nie zawsze znika z czasem, ale dzieci mogą nauczyć się być bardziej pewni siebie i komfortowo współpracować z innymi ludźmi. Te wskazówki mogą pomóc.

Porady dla niemowląt i małych dzieci

• daj dziecku czas na komfortowe samopoczucie. Nie każ mu iść prosto w ramiona nieznanego dorosłego. Zamiast tego zachęcaj dorosłego do zabawy zabawką w pobliżu dziecka i używaj spokojnego głosu.
• pozostań z dzieckiem w sytuacjach towarzyskich, takich jak grupy zabawowe lub grupy rodziców, zachęcając je do odkrywania. W miarę jak twoje dziecko staje się bardziej komfortowe, możesz stopniowo oddalać się na krótkie okresy. Na przykład usiądź na krześle z innymi dorosłymi, podczas gdy dziecko bawi się na podłodze. W razie potrzeby możesz wrócić do swojego dziecka.
• daj dziecku znać, że jego uczucia są w porządku i że pomożesz mu nimi zarządzać. Na przykład: „widzę, że czujesz się trochę przestraszony, bo nie wiesz, kto jest na imprezie. Spójrzmy razem, zanim wejdziemy.
• unikaj nadmiernego pocieszania swojego dziecka. Zbyt pocieszające wysyła wiadomość, że uważasz, że jest to przerażająca sytuacja. A dodatkowa uwaga może przypadkowo zachęcić Twoje dziecko do nieśmiałego zachowania.
• Pochwal „odważne” zachowanie, takie jak reagowanie na innych, kontakt wzrokowy, próbowanie czegoś nowego lub granie z dala od Ciebie. Bądź konkretny, co Twoje dziecko zrobiło – na przykład: „Quinn, podobał mi się sposób, w jaki przywitałeś się z chłopcem w parku. Zauważyłaś, jak się uśmiechał?”
• staraj się modelować pewne zachowania społeczne, aby Twoje dziecko mogło patrzeć i uczyć się od ciebie. Na przykład, gdy ktoś mówi Cześć do ciebie, zawsze powiedz cześć z powrotem.
• jeśli inni mówią, że Twoje dziecko jest „nieśmiałe”, delikatnie popraw je przed swoim dzieckiem. Na przykład, ’ Lou zajmuje trochę czasu, aby się rozgrzać. Jak tylko poczuje się komfortowo, chętnie się zagra”. To wysyła wiadomość, że rozumiesz, jak czuje się Twoje dziecko i może poradzić sobie z sytuacją, gdy jest gotowa.

Porady dla dzieci w wieku szkolnym

• zachęcaj do zabaw, zarówno w domu, jak i u przyjaciela. Jeśli Twoje dziecko zostanie zaproszone do domu przyjaciela, może czuć się bardziej komfortowo, jeśli pójdziesz z nim na początku. Możesz stopniowo zmniejszać czas spędzany z nim w domach innych ludzi.
• Ćwicz pokazy lub prezentacje klasowe z dzieckiem w domu. Pomoże to dziecku czuć się bardziej komfortowo, gdy musi stanąć przed swoją klasą.
• Zachęcaj dziecko do zajęć pozalekcyjnych. Spróbuj znaleźć takie, które zachęcają do zachowań społecznych-na przykład harcerzy,przewodników lub sportu.
• Trenuj swoje dziecko przed spotkaniami towarzyskimi – na przykład ” ludzie będą chcieli dziś z tobą porozmawiać. Pamiętaj, żeby patrzeć na wujka dana, kiedy mówi. Jeśli nie, może pomyśleć, że go nie słuchasz.
• unikaj negatywnych porównań z bardziej pewnym siebie rodzeństwem lub przyjaciółmi.
• Pomóż budować poczucie własnej wartości swojego dziecka, zachęcając nawet do małych kroków w kierunku bycia mniej nieśmiałym.

kiedy nieśmiałość może być problemem

nieśmiałe zachowanie Twojego dziecka może być problemem, jeśli powoduje ono jego (lub ciebie) dużo stresu i / lub przeszkadza w codziennym życiu. Na przykład, nieśmiałość może być problemem, jeśli:

• ty lub Twoje dziecko nie możesz chodzić w różne miejsca z powodu jego nieśmiałości
• Twoje dziecko wykazuje oznaki niepokoju w sytuacjach towarzyskich, takich jak imprezy lub szkoła
• Twoje dziecko mówi, że czuje się samotne, ale nie wie, jak dołączyć do innych dzieci
• Twoje dziecko czuje, że nie może odpowiadać ani zadawać pytań w klasie.

niektóre dzieci, które są nieśmiałe, rozwijają lęk. Jeśli więc nieśmiałe zachowanie Twojego dziecka jest znaczące i trudne do zmiany, może pomóc rozmowa z profesjonalistą, takim jak lekarz rodzinny, pediatra lub psycholog.

nieśmiałość czy coś innego?

warto porozmawiać z dzieckiem i pielęgniarką zdrowia rodzinnego (dla małych dzieci i małych dzieci) lub nauczycielem dziecka (dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym), aby rozważyć inne możliwe przyczyny zachowania dziecka.

na przykład:

• dziecko z opóźnieniem językowym może wykazywać oznaki, że chce rozmawiać z ludźmi – na przykład szukając kontaktu wzrokowego lub próbując nawiązać kontakty społeczne – ale denerwuje się, że nie można jej zrozumieć.
• dziecko z wadą słuchu może nie słyszeć lub nie reagować na to, co ludzie mówią, lub mieć problemy z przestrzeganiem instrukcji.
• dziecko ze spektrum autyzmu (ASD) może mieć trudności z czytaniem wskazówek społecznych, może nie bawić się w taki sam sposób jak inne dzieci i może wydawać się niezainteresowane kontaktami społecznymi.