nazwy i klasyfikacje chmur
chmury nieustannie się zmieniają i pojawiają się w nieskończonej różnorodności form. Klasyfikacja chmur opiera się na książce napisanej przez Luke ’ a Howarda, londyńskiego farmaceutę i meteorologa-amatora, w 1803 roku. Jego książka, the Modifications of Clouds, nazwała różne struktury chmur, które badał. Terminy, których używał, zostały łatwo zaakceptowane przez środowisko meteorologiczne i są nadal używane na całym świecie.
Światowa Organizacja Meteorologiczna (WMO) rozszerzyła klasyfikacje Luke ’ a Howarda o 10 głównych grup chmur, zwanych rodzajami. Są one podzielone na trzy poziomy – Chmura niska (CL), Chmura średnia (CM) i chmura wysoka (CH) – w zależności od części atmosfery, w której zwykle się znajdują.
| poziom chmur (ft) | typ chmury |
|---|---|
|
wysokie chmury (CH) podstawa Zwykle 20,000 ft lub powyżej, nad Wyspami Brytyjskimi |
|
|
średnie chmury (cm) baza zwykle między 6,500 a 20,000 stóp nad Wyspami Brytyjskimi. |
|
|
niskie chmury (CL) baza Zwykle poniżej 6500 stóp nad Wyspami Brytyjskimi. |
|
wiele możliwych wariantów kształtu chmur różnice w ich strukturze wewnętrznej doprowadziły do podziału większości rodzajów chmur na gatunki.
nazwy chmur
większość naszych nazw chmur pochodzi z łaciny i jest zazwyczaj kombinacją następujących przedrostków i przyrostków:
Stratus/strato = flat/layered and smooth
Cumulus/cumulo = heaped up/puffy, jak kalafior
Cirrus/cirro = high up/wispy
Alto = medium level
Nimbus/Nimbo = Rain-bearing cloud
Gdzie te nazwy są połączone, często możemy zbudować wyobrażenie o charakterze tej chmury. Na przykład, jeśli połączymy Nimbus i stratus, otrzymamy „nimbostratus” – chmurę płaską i warstwową, która ma potencjał deszczu.