W. H. Auden (1907-1973) był jednym z najwybitniejszych i najbardziej światowych mistrzów poezji angielskiej XX wieku. Jego twórczość sięga od politycznego do religijnego, od miejskiego do romantycznego. Jest także, ze swoją radosną mocą liryczną i rozumieniem miłości i tęsknoty w ich Wszystkich Świętych i bluźnierczych postaciach, wzorowym obrońcą ludzkiej mądrości w jej spotkaniu z tajemnicami doświadczenia. Bardziej niż jakikolwiek inny poeta, Auden używał swojej poezji jako instrumentu do badania ogromnych sił, dramatów i wstrząsów XX wieku, a jego twórczość wykazuje zadziwiający zakres głosu i zakres zainteresowania.

urodził się w Yorku w Anglii w 1907 roku. Jego pierwszy tomik wierszy ukazał się w 1930 roku, a następnie kilkanaście tomów krótszych i dłuższych wierszy. Współpracował przy trzech sztukach z Christopherem Isherwoodem i napisał książki o swoich podróżach do Islandii (z Louisem Macneiciem) i wojennych Chinach (z Christopherem Isherwoodem). W 1939 osiadł w Nowym Jorku, a w 1946 uzyskał obywatelstwo amerykańskie. We współpracy ze swoim towarzyszem Chesterem Kallmanem skomponował libretta operowe dla Igora Strawińskiego, Hansa Wernera Henze i Nicholasa Nabokova. W 1972 Auden opuścił zimowy dom w Nowym Jorku i powrócił do Oksfordu. Zmarł w Wiedniu w 1973 roku.