odmiany mikroskopów świetlnych

Większość mikroskopów złożonych ma dziś Wbudowany Oświetlacz. Skraplacz znajdujący się poniżej stopnia ma soczewki, które skupiają światło na próbce i membranę, która reguluje kontrast. Po przejściu przez próbkę na scenie światło wchodzi do soczewki obiektywu. Większość mikroskopów świetlnych ma trzy lub cztery soczewki obiektywowe na obrotowej wieży. Obiektywy te powiększają obraz o 4x do 100x. Światło następnie przekazuje się rurkę ciała do soczewki ocznej, która powiększa obraz o kolejne 10x do 15X. Mikroskopy badawcze i lepsze mikroskopy studenckie mają parę soczewek ocznych, dzięki czemu można oglądać próbkę obydwoma oczami jednocześnie.

istnieje wiele odmian złożonych mikroskopów świetlnych do specjalnych celów. Do oglądania kultur tkankowych pokrytych płynnymi mediami biolodzy mogą użyć mikroskopu odwróconego światła, w którym hodowla jest oświetlona od góry, a soczewki obiektywne są umieszczone poniżej próbki. Mikroskop kontrastu fazowego może być stosowany w celu zwiększenia kontrastu u żywych okazów, unikając w ten sposób stosowania śmiertelnych utrwalaczy i plam. Mikroskop światła polaryzacyjnego służy m.in. do analizy kryształów i minerałów. Mikroskop fluorescencyjny służy do badania struktur wiążących specjalne barwniki fluorescencyjne. Można go na przykład wykorzystać do identyfikacji, gdzie dyetagowany hormon wiąże się z komórką docelową.

Mikroskopy typu Compound Light osiągają użyteczne powiększenia do 1200x i rozdzielczości do około 0,25 mikrometra. Oznacza to, że dwa obiekty w komórce mogą być tak bliskie jak 0.25 mikrometrów i nadal wykrywane jako oddzielne jednostki. Taka rozdzielczość jest wystarczająco dobra, aby zobaczyć większość bakterii i niektóre mitochondria i mikrowilli.

mikroskopy te zazwyczaj wymagają cienkich, przezroczystych, stosunkowo małych próbek. Wymagają one również, aby użytkownik dostosował się do zjawiska inwersji optycznej; jeśli próbka jest przesunięta w lewo, pojawia się pod mikroskopem, aby poruszać się w prawo; po przesunięciu w górę, wydaje się poruszać w dół; i odwrotnie. Stereomikroskop działa przy znacznie mniejszym powiększeniu i rozdzielczości, ale ma kilka zalet: (1) ma dwa systemy soczewek, które oglądają próbkę pod nieco różnymi kątami, dając w ten sposób próbkę stereoskopowy (trójwymiarowy) wygląd; (2) może używać światła przenoszonego lub odbitego; a przy świetle odbitym może być używany do oglądania nieprzezroczystych okazów, takich jak skały, skamieniałości, owady, płytki elektroniczne i tak dalej; (3) ma znacznie większą odległość roboczą między próbką a soczewką obiektywną, umożliwiając badanie stosunkowo dużych obiektów i łatwiejszą manipulację obiektami pod mikroskopem; (4) Odległość robocza umożliwia stosunkowo łatwe rozwarstwienie okazów, takich jak owady, pozwalając dłoniom i instrumentom dotrzeć do przestrzeni roboczej, podczas gdy patrzy się przez mikroskop; i (5) nie powoduje inwersji optycznej; oznacza to, że ruchy w prawo wydają się iść w prawo, co znacznie ułatwia rozwarstwienie i inne manipulacje.

użyteczność mikroskopii świetlnej reguluje wykorzystanie światła widzialnego, które ogranicza rozdzielczość. Im krótsza długość fali oświetlenia, tym lepsza rozdzielczość. Wiązki elektronów mają krótsze długości fal niż fotony. Wynalezienie mikroskopu elektronowego pod koniec lat 30. i jego udoskonalenie w ciągu następnych pół wieku umożliwiło znacznie lepszą wizualizację drobnej struktury komórek i tkanek.