Lessons Learned: Looking Back To Go Forward

seria artykułów omawiających wydarzenia historyczne, które stanowią ważną lekcję dla zapewnienia bardziej zrównoważonego i zdrowego środowiska. Pierwotnie opublikowany jako funkcja biuletynu dla biuletynu che-WA( Collaborative on Health and the Environment, Washington State chapter); wyprodukowany przez Stevena G. Gilberta.

1 maja 1956 roku lekarz w Japonii poinformował o „epidemii nieznanej choroby ośrodkowego układu nerwowego”, co oznacza oficjalne odkrycie choroby Minamata.

pod koniec lat 50.XX wieku Zatoka Minamata w Japonii została zanieczyszczona rtęcią z pobliskiej fabryki produkującej chemiczny aldehyd octowy (chemiczna rura odpadowa Chisso Corporation). Rtęć była biotransformowana przez bakterie w wodzie do metylortęci, czyli rtęci organicznej, która była bioakumulowana i biomagnifikowana w mięśniach ryb. Najpierw miejscowe koty, które zjadły rybę, zaczęły się zataczać i umierać. Następnie dotknięta została miejscowa populacja ludzi uzależnionych od ryb, szczególnie rozwijające się płody i dzieci. Zginęło ponad dwa tysiące osób, a tysiące bardziej doświadczyło okaleczeń.

dowiedzieliśmy się, że rozwiązaniem zanieczyszczenia nie jest rozcieńczenie: rtęć wyrzucona do Zatoki zatęża się i powraca z tragicznymi konsekwencjami. Dowiedzieliśmy się również, że łożysko nie jest barierą dla zanieczyszczeń środowiska i że płód jest niezwykle wrażliwy na rtęć. Niestety, nauczyliśmy się tego ponownie w latach 70.w Iraku, kiedy to ludzie spożywali ziarno nasienne potraktowane fungicydem na bazie rtęci.