Mary Whiton Calkins, (ur. 30 marca 1863 w Hartford, Konn., USA-zmarł w lutym 26, 1930, Newton, Mass.), filozof, psycholog i pedagog, pierwsza Amerykanka, która zdobyła wyróżnienie w tych dziedzinach nauki.

Calkins dorastała głównie w Buffalo w stanie Nowy Jork i przeniosła się z rodziną do Newton w stanie Massachusetts w 1880 roku. Ukończyła Smith College w 1885 roku, a po europejskiej podróży z rodziną, podczas której krótko uczęszczała na Uniwersytet w Lipsku, w 1887 roku wstąpiła na wydział Wellesley College. W 1890 rozpoczęła zaawansowane studia z psychologii i filozofii na Clark University, a następnie na Uniwersytecie Harvarda, gdzie studiowała pod kierunkiem Williama Jamesa, Josiaha Royce ’ a i Hugo Münsterberga. Ukończyła wszystkie wymagania do doktoratu i została rekomendowana przez Departament do stopnia w 1896, ale Harvard odmówił uhonorowania kobiety.

od 1890 roku uczyła psychologii w Wellesley. Stopniowo rozwijała się, zostając profesorem filozofii i psychologii w 1898 roku. W 1891 założyła w Wellesley jedno z pierwszych laboratoriów Psychologii Eksperymentalnej w kraju i pierwsze w żeńskim college ’ u. Jej własne prace w tej dziedzinie dotyczyły przede wszystkim takich tematów jak świadomość czasu i przestrzeni, emocje, skojarzenia, teoria koloru i sny. Jej teoria „samo-psychologii” utrzymywała, w przeciwieństwie do behawiorystycznego poglądu w ascendencie, że świadome ja jest centralnym faktem psychologii. W dziedzinie filozofii uznawała idealizm Royce ’ a za główny wpływ prowadzący do własnego systemu „absolutyzmu personalistycznego.”

pisma Calkinsa obejmują ponad sto artykułów w profesjonalnych czasopismach psychologicznych i filozoficznych oraz kilka książek, w tym wprowadzenie do psychologii (1901), the Persistent Problems of Philosophy (1907), który przeszedł pięć wydań, oraz The Good Man and The Good (1918). Była pierwszą kobietą, która została wybrana na prezesa American Psychological Association (1905), a w 1918 otrzymała podobny zaszczyt od American Philosophical Association. Calkins wycofał się z aktywnego nauczania w Wellesley z tytułem profesora nauk.