Andy Warhol z Margaret Trudeau w „Le Club” NYC w 1979 roku. Zdjęcie Stephen Shore.

Margaret Trudeau była kwintesencją dzikiego dziecka Lat 70.—samozwańczym „hippie dippy”, który spędzał czas z Andy Warholem w Studio 54 i uciekł z The Rolling Stones, podczas gdy Opiekunki obserwowały jej dzieci. (Nie wspominając o jej romansie z Jackiem Nicholsonem.), Ale Trudeau nie była zwykłą ładną twarzą na parkiecie; była pierwszą damą Kanady. W 1971 wyszła za mąż za starszego o 29 lat Pierre ’ a Trudeau, który pełnił funkcję premiera kraju w latach 1968-1979 i ponownie w latach 1980-1984. Miała trzech synów z Trudeau, z których jeden, Justin Trudeau, jest obecnym premierem-co czyni ją pierwszą kanadyjską kobietą, która kiedykolwiek była żoną premiera, a następnie matką jednego z nich.

chociaż obecnie mieszka w Montrealu, jest autorką kilku książek i broniła poparcia dla zdrowia psychicznego, wróciła do swojej starej posiadłości w tym tygodniu z jej jednobiegunowym pokazem pewna kobieta w wieku, który odbywa się w Teatrze Minetta Lane od 12 do 14 września. To autobiograficzna opowieść o najbardziej kolorowych—i niszczących-momentach jej życia, od bycia centrum brukowca do życia jako pierwsza dama; dotyka swojego marzenia o aktorstwie, zaprzyjaźnia się z królową Anglii, dowiaduje się, że ma chorobę afektywną dwubiegunową i śmierć jej syna Michela w 1998 roku. Chociaż program nie jest stand up per se, ma mnóstwo śmiechu. Jak mówi Trudeau, ” jeśli nie nauczysz się śmiać z siebie, będziesz przygnębiony.”(Nie martw się; jeśli nie uda ci się zrobić pokazu na scenie, będzie on dostępny online w Audible Theater.) Do wywiadu Trudeau przywiozła kopię wywiadu z 1978 roku, na którym ozdobiła okładkę. Mówiliśmy o chorobach psychicznych w komedii, byciu mamą przystojnego Justina i ucieczce z The Rolling Stones.

—

Nadja SAYEJ: przyniosłeś kopię wywiadu! Masz długi związek z Magazynem, prawda?

MARGARET TRUDEAU: długa historia. Okładka pochodzi z marca 1978 roku. Na okładkę mój syn powiedział mi: „Mamo, to pierwszy raz, kiedy twój nos został w Photoshopie!”

SAYEJ: zmienili ci nos?

Nie ma tam żadnego.

SAYEJ: to wspaniale, że robisz teraz show „pewna kobieta w swoim wieku” i zaczynasz … komedię?

:

SAYEJ: jest taka cienka granica między komedią a tragedią i znalazłeś sposób na zrobienie sztuki z trudności.

Zdałem sobie sprawę, że kiedy wyzdrowiałem, mamy wybór: możemy być szczęśliwi, śmiać się z siebie i innych i śmiać się, lub możemy być śmiertelni, osądzający i podli porywczy dla siebie, co jest częścią depresji i częścią psychicznego złego samopoczucia. Mózg potrzebuje pięciu lat, aby się wyleczyć po Wielkiej traumie, więc po stracie mojego Syna—i to jest jedna z historii w mojej sztuce—śmiech wrócił do mojego życia w ogromny sposób. Zaczęłam się wypełniać radością, a nie smutkiem. Polecam śmiech. Zawsze się martwiłam i martwiłam, a mój lekarz zapytał mnie: „co robisz przed pójściem spać?”Powiedziałem,” siadam i oglądam wiadomości.”Powiedział mi, że jeśli obejrzę wiadomości o 8 rano, może będę w stanie coś zrobić, aby zmienić jedną z tych historii. Nic nie możesz zrobić o 20: 00, więc przełącz się na komedię. Śmiej się. Więc stałem się nocnym śmiechem, śmiechem brzucha przed snem, ponieważ śmiech uwalnia cię w sposób, który jest tylko darem.

SAYEJ: to najlepsze lekarstwo, prawda?

: Zawsze lubiłem komedie i opowiadałem dowcipy. Lubię rozśmieszać ludzi, ale nie uważam się za komika. Jestem obrońcą zdrowia psychicznego. Mówię poważnie o zmianie umysłów ludzi, aby zaakceptowali, że zdrowie psychiczne jest chorobą, jak każda inna. To część naszego ciała i umysłu, to część nas. Jeśli nie będziemy szukać leczenia, nie wyzdrowiejemy. Będziemy wiecznie chorzy psychicznie. Choroba psychiczna zabiera cię od teraźniejszości. Też występowałem w Just For Laughs w Montrealu. Ich namiot miał, wielkimi literami, Trevor Noah, a następnie na dole wśród 20 innych imion, moje imię. Ludzie nie mogli tego rozgryźć, ale wszyscy w Kanadzie wiedzą, kim jestem. Co ona robi w serialu komediowym?”Mój program był strasznie udany i wyprzedany. Ludzie śmiali się bardzo mocno.

SAYEJ: mówiłeś, że twoim celem jest przełamanie konwencji wokół tego, czym jest sztuka.

tak, mordować pretensjonalność. Mówię prawdę. To nie zabawa. To nie są wymyślone Dowcipy, to są wszystkie moje słowa. Miałem błogosławieństwo współpracy z Alix Sobler, który jest genialnym scenarzystą, i reżyserem Kimberly Senior. Wygłaszałem to przemówienie od 13 lat, ale zawsze było to początek, środek i koniec. Ale Alix przyszedł i obrócił moje słowa wokół i uczynił je w sposób, który sprawi, że publiczność będzie aktywna, aby nie był to wykład, ale historia. Chcemy, żeby ludzie zrozumieli, że nie jestem tu, by cię oszukać. Taka jest prawda.

SAYEJ: znalazłem cytat ze sztuki, w której mówisz: „wiesz, co przygotowuje cię do szpitala psychiatrycznego? Bycie pierwszą damą.”

: Jest pięć sposobów na to, że życie w szpitalu psychiatrycznym jest jak życie jako pierwsza dama w Sussex 24. Korzystamy z liczby pięć trochę i rozdaję pięć pytań do publiczności. To interaktywne. Nie mówię ci szczegółów, ale nasze wybory zmieniają nasze życie. Sposób, w jaki dokonujemy wyborów w jednym punkcie, a następnie dokonujemy wyborów w innych momentach-na przykład, dlaczego uciekłem z The Rolling Stones?

SAYEJ: dlaczego uciekłeś z The Rolling Stones?

To był objaw choroby afektywnej dwubiegunowej, którą uciekłem z The Rolling Stones. Ktoś inny w moim stanie uciekłby z kimś z 7-11. Ale uciekalibyśmy, to najważniejsze. Byłem tylko w fantazyjnym kręgu.

SAYEJ: czy jest Pan pierwszym rzecznikiem zdrowia psychicznego w Kanadzie?

TRUDEAU: tak, spotkałem się z Ronem Ellisem, hokeistą Z Toronto Maple Leafs, który mówił o swojej depresji, mówiąc, że po meczach hokeja pójdzie w samotności i będzie płakać. Teraz, tak wielu mówi o tym i mają odwagę pomóc, aby inni zrozumieli, że nie są sami. Więcej z nas musi opowiedzieć swoją historię. Każdy, kto przeszedł przez chorobę psychiczną i przeszedł przez drugą stronę, musi opowiedzieć swoją historię innym. Daje Ci nadzieję i szansę, aby wiedzieć, że nie zostaniesz w tej szarej chmurze, odwiedzając Cię wielokrotnie. Masz to pod kontrolą.

SAYEJ: jakie to uczucie?

Nie wiem, właśnie to zrobiłem. Kiedy myślisz o Betty Ford i jej nadużywaniu alkoholu … znowu, ludzie próbowali na różne sposoby pomóc ludziom, ale tak naprawdę nie rozmawialiśmy wcześniej tak głośno o chorobie psychicznej. Nikt nie chce tam iść.

SAYEJ: Widziałem Twoje zdjęcia z Andym Warholem spacerującym, rozmawiającym, jedzącym … wygląda na to, że miałeś miłą przyjaźń.

Był najbardziej błyskotliwym artystą i był taki ciekawy, jak dziecko. Chodziliśmy do studia 54, a on miał swoją małą kamerę brownie przypiętą na szyi. Powiedział: „O rany, spójrz” i wskazał na coś skandalicznego w klubie. Był bardzo łagodnym człowiekiem. Nie był człowiekiem o wielu słowach, ale to mi się podobało. Było mi wygodnie z Andym. Po raz pierwszy spotkaliśmy się w Japonii, co dziwne. Siedzieliśmy obok siebie w buddyjskiej świątyni, gdzie jedliśmy najbardziej niejadalny wegetariański lunch i oboje szliśmy ” Huh?”Był tylko katalizatorem spotkania wielu ludzi na lunch. To był wspaniały okres w moim życiu. Kochałam Andy ’ ego, lubiłam być u jego boku. Pokazał mi inny sposób patrzenia na świat, i to nie były słowa. To było wizualnie, z kolorem i światłem.

Andy Warhol robi zdjęcie Margaret Trudeau tańczącej w Studio 54 w 1978 roku. Fot. Adam Scull-PHOTOlink / MediaPunch.

SAYEJ: Czytałam twoją pierwszą książkę bez powodu i to była niesamowita podróż.

byłem taki młody i nie mówię o byciu w szpitalu psychiatrycznym aż do strony 217, a książka ma 230 stron. Świadomość była bulgocząca, ale nie było zrozumienia. Konsekwencje, moja następna książka, obwiniałam wszystkich za wszystko, udając, że nie zwariowałam. Nasze życie ma trajektorię, mamy ścieżkę. Ta ścieżka nie zawsze jest dla nas jasna i źle skręcamy, zboczymy z drogi. Ale wierzę, że kiedy wrócimy na naszą ścieżkę, musimy mieć pewną pokorę i uznać, że popełnianie błędów jest jedną z naszych największych krzywych uczenia się. Upokorzenie lub kiedy zrobiliśmy coś złego, to kiedy naprawdę wzrastamy w środku – kiedy zostaliśmy Złapani.

SAYEJ: twoim największym marzeniem było zostać aktorką, prawda?

Przez dwa lata studiowałem w Nowym Jorku w American Place Theatre. Użyłem swoich umiejętności aktorskich, aby ukryć swoje prawdziwe uczucia—to właśnie robimy z chorobą psychiczną, Zakładamy maskę. Moja była dobrze dopracowana Maska. W ciągu sekundy mogłem zmienić się z bycia w otchłani rozpaczy w „Oh hello!”zbyt łatwe. Zdejmowanie maski jest trudną częścią.

Fot. Adam Scull-PHOTOlink.net.

SAYEJ: Jak to jest być mamą Justina Trudeau? Wszyscy uwielbiają rozmawiać o tym, jaki jest przystojny.

TRUDEAU: tak, cóż, nie byłby premierem Kanady, gdyby był tylko ładną twarzą. Justin jest genialny i jeden z najmilszych ludzi jakich znam. Patrzę na niego jak na mojego syna, zupełnie jak na mamusię. Jestem z niego taka dumna, że tak dobrze reprezentuje nasz kraj. Myślę, że reprezentuje on, kiedy widzi się go na scenie światowej, nadzieję młodego pokolenia, w przeciwieństwie do starszych trzymających się władzy. On myśli przyszłościowo. Kiedy patrzysz na Uchodźców, zmiany klimatyczne i imigrację, on jest we właściwym miejscu.

tak ciężko walczyłam o równowagę w moim życiu—to część bycia dobrze z dwubiegunowym—wiedząc, kiedy pracować, kiedy się bawić i spać. Ojciec Justina był zrównoważony, a my wychowaliśmy ich na zrównoważone dzieci. Widziałam kiedyś Justina i nie ma siwych włosów ani zmarszczek. Ma tylko jeden dzień w tygodniu na życie rodzinne, ale jest w środku. To napędza nas do bycia dobrymi pracownikami. Ta cała idea bycia pracoholikiem, pracy przez cały czas, nie jest dobra. Będziesz mniej skuteczny. Jesteś zbyt zmęczony, jesteś rozkojarzony. Karmisz się, nie robiąc nic, będąc z dziećmi, wychodząc na zewnątrz.

SAYEJ: Czy zawsze był czarujący dorastając?

Zawsze. Żarłoczny czytelnik. Pierwsza książka, którą mu dałam … kiedy miał 11 lat, był tak zmęczony wszystkimi książkami, które mu dawałam: „Mamusiu, Czy Mogę przeczytać dużą książkę?”Myślałem o tym i w końcu dałem mu dużą książkę. Zniknął na weekend. Wyszedł ze swojego pokoju z bladymi oczami i powiedział: „Mamusiu, przez te wszystkie lata, kiedy dorastałem, widząc wszystkie książki w bibliotece, nie wiedziałem, jakie światy są w nich.”Dałem mu Przeminęło z wiatrem. To było, aby otworzyć oczy na ogromną epickość tego, co historia może powiedzieć i jak można dać się wciągnąć w to.

SAYEJ: Jak tylko widzę Wasze zdjęcia, Justin zawsze wydaje się do was czuły.

oby tak było! . Kocham wszystkie moje dzieci. Miałem pięć i mam inny związek z nimi wszystkimi. Nie wychowywaliśmy ich z oczekiwaniem, ale z empatią. Co oznacza, że mój syn nie będzie lekarzem ani prawnikiem, ale mój synek będzie najlepszy w tym, w czym jest dobry. Pozwolić im wzrastać w tym, co kochają robić, a nie zmuszać ich do robienia tego, co myślą, że muszą robić.

17 stycznia 1978: Małgorzata Trudeau tańcząca w Studio 54. Fot. AP Photo / Richard Drew.

SAYEJ: a teraz twoja scena koncertuje w Toronto, Stratford i Atenach. Myślałeś, że tak będzie?

nie, to dopiero początek czterech nocy na scenie w Second City. Nigdy o tym nie pomyślałem.

SAYEJ: tyle czasu zajęło ludziom mówienie o chorobach psychicznych.

chodzi też o właściwe miejsce, właściwy czas, bo wszyscy o tym rozmawiamy. Od góry rządu w dół—niektórzy z całkowitą ignorancją tego, co to znaczy, inni z głębokim zrozumieniem . Chcę, żeby ludzie rozmawiali ze swoją ignorancją i strachem, żeby znormalizowali i zrozumieli, że nie wszyscy jesteśmy tacy sami i na pewno nie jesteśmy robotami. Mamy uczucia. Na koszulce zobaczyłam dobre zdanie: „nie chcę uczuć, chcę tylko nowe ubrania.”

SAYEJ: Co to dla ciebie znaczy?

Więc potrzebujesz więcej satysfakcji. Uczucia wymagają ciężkiej pracy, to walka. Życie, które nie zostało zbadane, nie jest godne życia. Musicie znać siebie, swoje granice, swoje granice. To siła, którą wyciągnąłem z całej terapii. W końcu wiem, kiedy wystarczy, kiedy wyjść, jak dokonać moich wyborów, żeby było jasne. To dlatego, że ktoś był w stanie wziąć mnie za rękę, z czystym umysłem, i doprowadzić mnie tam.

SAYEJ: nazywają Twój program „opowieścią o przetrwaniu.”

SAYEJ: Czy zawsze będziesz dzieckiem kwiatów w sercu?

: Mmhmm. Obraziła mnie jedna z recenzji w „the Globe and Mail”, w której autor powiedział: „ona wciąż jest nieco marudna.”Myślałem, że brakuje Ci słowa. Nie nazywaj mnie tak. Mów mi hippie dippy! Nigdy nie stracę swojego dziecka-Oto kim jestem. Miłość, pokój, szczęście. Zawsze będę przeciwny procesom, korporacjom, globalizacji, ponieważ zawsze jestem po stronie człowieka, osoby, prawdziwej rzeczy. Mam jeszcze wiele do zrobienia, prawda? Wszystko wydaje się teraz szalone. Podoba mi się myśl, że na tym etapie mojego życia jestem poza polityką, całym tym protokołem. Lubię być w świecie teatru i przebywać wśród tych kreatywnych, młodych feministek, które nie biorą żadnych bzdur. Czysto.

Margaret and Margaret. Photo by Nadja Sayej.