uprawa

macadamia uprawiana komercyjnie składa się głównie z dwóch gatunków, gładko łuskanej Macadamia integrifolia i szorstko łuskanej M. tetraphylla; oba mają tendencję do hybrydyzacji poza rozróżnieniem. Trzeci gatunek, M. ternifolia, jest czasami uprawiany, podczas gdy ostatni członek rodzaju, orzech bulberin (M. jansenii), jest gatunkiem zagrożonym.

ponieważ makadamias są trudne do rozmnażania, powolne do znoszenia i ograniczone w zakresie upraw, produkcja nie nadąża za zwiększonym popytem, co czyni produkt kosztownym. Większość produkcji komercyjnej odbywa się w rodzimej Australii i na Hawajach. Jednak biorąc pod uwagę sukcesy hawajskiego przemysłu makadamia, inne subtropikalne regiony sadziły sady, a duże areały makadami w Afryce Południowej, Zimbabwe i Malawi oraz w części Ameryki Południowej i Środkowej.

jako uprawa sadownicza, makadamia potrzebuje bogatej, dobrze przepuszczalnej gleby i 130 cm deszczu rocznie. Trudno dokładnie określić, kiedy orzechy są dojrzałe, więc macadamias nie są zwykle zbierane, dopóki nie spadną na ziemię. Dojrzałe owoce są następnie zbierane ręcznie, łuszczone maszynowo, suszone i przechowywane w celu przetworzenia.

Redakcja Encyclopaedia Britannica