to odkrycie wartości umiarkowanych ćwiczeń powinno być zachęcającą wiadomością dla tych, którzy błędnie wierzą, że tylko intensywne ćwiczenia mogą poprawić zdrowie, powiedzieli naukowcy, którzy przeprowadzili badanie.

badanie prowadzone przez naukowców z Duke University Medical Center wykazało, że umiarkowany schemat ćwiczeń, taki jak 12 mil energicznego chodzenia każdego tygodnia, może zapewnić znaczną poprawę poziomu sprawności fizycznej, jednocześnie zmniejszając ryzyko rozwoju chorób układu krążenia. Ponadto naukowcy odkryli, że każdy dodatkowy wzrost ilości lub intensywności może przynieść jeszcze więcej korzyści zdrowotnych.

wyniki analizy zostały opublikowane w październikowym wydaniu czasopisma Chest.

„ludzie muszą chodzić tylko do 12 mil tygodniowo lub przez około 125 do 200 minut tygodniowo, aby poprawić swoje zdrowie serca”, powiedział główny autor Brian Duscha. „Nasze dane sugerują, że jeśli będziesz chodzić energicznie przez 12 mil tygodniowo, znacznie zwiększysz swój poziom sprawności sercowo-naczyniowej w porównaniu do poziomu wyjściowego. Jeśli zwiększysz swój przebieg lub intensywność, wchodząc na nachylenie lub biegając, osiągniesz jeszcze większe zyski.”

naukowcy stwierdzili, że ich wyniki powinny zainspirować tych kanapowych ziemniaków, którzy wahali się, aby zacząć regularnie ćwiczyć-zwłaszcza, że wcześniejsza analiza tych samych uczestników (wstawi link do badania bezczynności) przez ten sam zespół Duke stwierdził, że ludzie, którzy nie ćwiczą i nie utrzymują tej samej diety, zyskają do czterech funtów każdego roku.

„uczestnicy naszego badania otrzymali korzyści fitness bez utraty wagi” – powiedział Duscha. „Wiele osób ćwiczy, aby schudnąć, a kiedy tak się nie dzieje, przestają ćwiczyć. Jednak prawda jest taka, że możesz poprawić sprawność sercowo-naczyniową i zmniejszyć ryzyko chorób serca, ćwicząc bez utraty wagi.”

aby lepiej zrozumieć skutki różnych ilości ćwiczeń, naukowcy przebadali 133 otyłych siedzących mężczyzn i kobiet, którzy zaczęli wykazywać oznaki poziomu lipidów we krwi wystarczająco wysokiego, aby wpłynąć na ich zdrowie. Zostały one losowo podzielone na jedną z czterech grup: brak ćwiczeń, niska intensywność / umiarkowana intensywność (równowartość 12 mil marszu tygodniowo), niska intensywność/energiczna intensywność (12 mil joggingu tygodniowo) lub wysoka intensywność/energiczna intensywność (20 mil joggingu tygodniowo).

ponieważ badanie zostało zaprojektowane wyłącznie w celu lepszego zrozumienia roli ćwiczeń, pacjentom powiedziano, aby nie zmieniali diety w trakcie badania, które trwało sześć miesięcy w grupie, która nie wykonywała ćwiczeń, lub osiem miesięcy w grupach ćwiczeń. Dodatkowe dwa miesiące dla grupy ćwiczeń pojawiły się na początku próby, kiedy uczestnicy powoli zwiększali swoje ćwiczenia do wyznaczonych poziomów. Ćwiczenia przeprowadzono na bieżniach.

do swojej analizy zespół porównał dwa pomiary sprawności – szczytowy VO2 i czas do wyczerpania (TTE) – przed i po badaniu. Peak VO2 jest obliczeniem, które mierzy maksymalną ilość tlenu, który może być dostarczony przez krążącą krew do tkanek w danym okresie czasu podczas ćwiczeń.

podczas gdy wszystkie grupy ćwiczeń zauważyły poprawę szczytowego VO2 i TTE po ukończeniu schematów ćwiczeń, naukowcy zauważyli kilka interesujących trendów.

„stwierdziliśmy, że porównując grupę o niskiej intensywności/umiarkowanej do grupy o niskiej intensywności/energicznej, nie widzieliśmy znaczącej poprawy szczytowego zużycia tlenu”, powiedział Duscha. „Jednak kiedy zwiększyliśmy ilość ćwiczeń z 12 do 20 mil-przy tej samej intensywności-zauważyliśmy poprawę szczytowego zużycia tlenu.”

również, chociaż nie wykryto statystycznie istotnej różnicy między grupą o niskiej intensywności/umiarkowanej intensywności a grupą o niskiej intensywności/wysokiej intensywności, naukowcy zauważyli trend zarówno w kierunku oddzielnego, jak i połączonego wpływu intensywności i ilości ćwiczeń na zwiększony szczytowy poziom VO2.

zespół Duke był kierowany przez kardiologa Williama Krausa, M. D., który otrzymał grant w wysokości 4,3 miliona dolarów od National Heart, Lung and Blood Institute w 1998 roku w celu zbadania wpływu ćwiczeń na siedzący tryb życia dorosłych z nadwagą zagrożonych rozwojem chorób serca i / lub cukrzycy. Wyniki tego pięcioletniego badania, znanego jako STRRIDE (Studies of Targeted Risk Reduction Interventions through Defined Exercise) oraz inne analizy zebranych danych, zaczęły być publikowane w 2002 roku.

zespół Duke zapisuje obecnie pacjentów do STRRIDE II, w którym naukowcy starają się określić wpływ treningu siłowego, samodzielnie i w połączeniu z treningiem aerobowym, na zdrowie układu krążenia.

do Duschy dołączyli koledzy Duke Cris Slentz, Ph.D., Johanna Johnson, Daniel Bensimhon, MD, i Kenneth Knetzger. Joseph Houmard, Ph. D., East Carolina University, był również członkiem zespołu.