a landform jest naturalną cechą powierzchni Ziemi. Typowe formy terenu to góry, płaskowyże i doliny. Porównywalne struktury zostały wykryte na Marsie, Wenus, Księżycu i niektórych satelitach Jowisza i Saturna. Termin ukształtowanie terenu może być również stosowany do cech występujących na ziemskich piętrach oceanicznych, które obejmują góry morskie, grzbiety śródoceaniczne i podwodne kaniony.

większość form ukształtowała się przez długi czas, albo w wyniku ruchów tektonicznych (patrz tektonika płyt) lub w wyniku procesu denudacji, który obejmuje wietrzenie, erozję i gromadzenie się osadów. Cechy topograficzne wytwarzane głównie przez podniesienie skorupy ziemskiej lub ruchy magmy w górę mogą być klasyfikowane jako tektoniczne formy lądowe. Należą do nich doliny szczelinowe, płaskowyże, góry i stożki wulkaniczne. Cechy te są tworzone przez siły endogeniczne lub siły, które powstają w ziemi. Inne cechy topograficzne, takie jak Wydmy, podziemne jaskinie, fiordy i plaże, powstały w wyniku erozji i odkładania się rzek, wiatru, wód gruntowych, lodowców, fal morskich i innych czynników zewnętrznych. Te ostatnie cechy są klasyfikowane jako strukturalne formy terenu. Są one tworzone przez siły egzogeniczne lub siły, które powstają na powierzchni ziemi lub nad nią.

chociaż większość form terenu powstała w wyniku procesów tektonicznych i denudacyjnych, kilka z nich powstało w inny sposób. Kratery uderzeniowe powstają w wyniku zderzeń z asteroidami, kometami i meteorytami. Biogenne formy lądowe powstają w wyniku aktywności organizmów. Obejmują one ogromne kopce termitów i rafy koralowe, a także kopalnie odkrywkowe i tamy stworzone przez ludzi.