George Segal, Depression Breadline, Franklin Delano Roosevelt Memorial, Washington, D. C. zdjęcie autora (c. 2003).

w Stanach Zjednoczonych, kraju pełnym pomników poległych żołnierzy, jest niewiele pomników poległych. W rzeczywistości, zgodnie z moją najlepszą wiedzą, jest dokładnie jeden narodowy pomnik historii amerykańskich zawirowań gospodarczych: depresja rzeźbiarza George ’ a segala (1991) w drugiej sali pomnika Franklina Delano Roosevelta w Waszyngtonie, gdzie ci haggardzi mężczyźni z brązu czekają przed bez okien, zamkniętymi drzwiami, Służba Parku Narodowego uznaje Amerykańskie życie gospodarcze.

ale depresja nie jest pomnikiem wszystkich depresji. Jest to upamiętnienie programów rządowych Franklina D. Roosevelta z lat 30., mających na celu „zapewnienie wystarczającej ilości dla tych, którzy mają za mało.”Jego tytuł jest historycznie niedokładny; Memoriał powinien być zatytułowany Wielki Kryzys, ponieważ wszystkie kryzysy gospodarcze nie są takie same.

większość z nas pamięta wielką recesję, ostatnią katastrofę gospodarczą kraju, która rozpoczęła się w 2007 roku pęknięciem bańki mieszkaniowej w USA. Instytucje finansowe, konta emerytalne, a nawet rządy na całym świecie zostały usidlone w spirali spadających kredytów. Według National Bureau of Economic Research, Wielka Recesja oficjalnie zakończyła się dekadę temu w czerwcu 2009 roku. Nie oznaczało to jednak, że wszystko od razu wróciło do „normalności”.”Dla tych, którzy przekwalifikowali się do nowych miejsc pracy, stracili domy lub zostali sparaliżowani przez długi, Wielka Recesja zmieniła ich życie na zawsze.

podczas gdy naród publicznie pamięta najgorszą katastrofę gospodarczą Ameryki, a większość z nas osobiście pamięta ostatnią katastrofę gospodarczą Ameryki, kto pamięta pierwszą katastrofę gospodarczą Ameryki? Kto pamięta panikę z 1819 roku?

trudne czasy końca 1810 i początku 1820, jak Wielka Recesja, zostały poprzedzone niezrównoważonym boomem na rynku nieruchomości. W 1810 roku Stany Zjednoczone przejęły ziemie od rdzennych Amerykanów. Następnie rząd odsprzedał te ziemie na kredyt białym emigrantom, którzy starali się uprawiać pszenicę i bawełnę, które ze względu na szczególne warunki środowiskowe i wzrost industrializacji cieszyły się rekordowo wysokimi cenami na rynkach brytyjskich.

w tym samym czasie koniec wojen napoleońskich i wojna 1812 roku pozostawiły brytyjskich producentów w rozpaczliwej potrzebie rynków dla swoich produktów. Brytyjscy kupcy wyrzucili te przedmioty na rynki amerykańskie. Ta poniżej kosztów konkurencja zamknęła Młode fabryki i zmusiła pracowników miejskich do zwolnienia z pracy. I tak niewiele było do płacenia pracownikom. Stany Zjednoczone cierpiały z powodu poważnego niedoboru specjalnych-złotych i srebrnych monet. Zamiast metalowej waluty, setki nowych banków wyczarterowanych przez stany i jeden wyczarterowany przez rząd federalny emitowały duże ilości papierowych pieniędzy, aby umożliwić handel, codzienne transakcje i ogromną sprzedaż gruntów federalnych. W teorii banknoty były wspierane przez specie, ale w praktyce niewiele monet zgromadzonych w skarbcach bankowych. Dopóki nikt nie próbował wymienić banknotów na monety, papierowa waluta była w porządku. Jednak pierwsza rata płatności na obligacjach wyemitowanych na zakup Terytorium Luizjany od Francji przyszła w 1819 roku. Tylko moneta mogła być legalnie wykorzystana do zaspokojenia tego długu.

w 1819 r.nie było ani jednej paniki, jak twierdzą niektórzy, doszło do późniejszych kryzysów finansowych w XIX wieku. Zamiast tego zaczęły się zbiegać różne kłopotliwe ekonomicznie siły. Urban workers were already experience the truths of jobless when The Second Bank of the United States, which was responsible for service the Louisiana debt, began requesting coin in exchange for all other banks ’ paper. Spowodowało to spadek podaży pieniądza dokładnie w tym samym czasie, w którym ceny pszenicy i bawełny spadły. Do 1820 r. większość banków zawiesiła płatności specjalne; niektóre nie powiodły się.

wkrótce każdy doświadczył ciężkich chwil. Nabywcy ziem zachodnich nie wywiązywali się ze swoich długów wobec rządu federalnego, zagrażając w ten sposób finansom kraju. Kongres uchwalił nową ustawę zmieniającą warunki sprzedaży gruntów federalnych, aby zapewnić pobłażliwość dłużnikom, ale doprowadziło to do politycznego sprzeciwu dla jednej dominującej partii politycznej. Dzieci bezrobotnych pracowników miejskich głodowały, gdy działania oszczędnościowe samorządów obcinały prawie wszystkie budżety. Przed porzuceniem nierentownych gospodarstw, rodziny z northwestern karmiły swoje świnie pszenicą, próbując odzyskać część swojej ciężkiej pracy, pozwalając pszenicy chodzić na rynek w postaci wieprzowiny. Po przymusowej migracji na pola bawełny w Nowej Alabamie, a następnie obciążeniu hipoteką, aby zapłacić za własną sprzedaż, Zniewoleni ludzie zbierali coraz większe uprawy bawełny, aby zapobiec ich przejęciu przez banki starające się zaspokoić długi swoich niewolników. Mężczyźni i kobiety, Starzy i Młodzi, czarno-biali, pozornie bogaci i oczywiście biedni, północ i Południe, Wschód i zachód, miasto i kraj-ciężkie czasy docierały do wszystkich.

trudne czasy w latach 1810 i na początku 1820 wyglądały zupełnie inaczej niż w latach 30. W przeciwieństwie do rozmów przy kominku Roosevelta, Prezydent James Monroe w swoich wystąpieniach publicznych ledwie wspomniał o kłopotach ekonomicznych kraju. Uciśnieni z początku republiki nie znaleźli rządu federalnego zaniepokojonego biednymi; znaleźli Waszyngton niezdolny i niechętny do uchwalenia przepisów kończących uwięzienie za długi. Nie było nowego porozumienia na horyzoncie, tylko zubożenie więzienia dłużników dla nieudolnych biznesmenów, karanie pracy w lokalnym domu dla ubogich rodzin, handel seksem dla bezrobotnych kobiet, niedożywienie dla dzieci i blok Aukcyjny dla zniewolonych.

skutki paniki z 1819 roku były zdumiewające: tworzenie nowych partii politycznych, ekspansja elektoratu na wszystkich białych mężczyzn, Rzadki wzrost długu narodowego w czasie pokoju, wzrost tożsamości sekcyjnych, zmiana kulturowa w kierunku demonizowania biednych, zmiana stosunków dyplomatycznych i handlowych, nowe wsparcie prawne dla korporacji i wiele więcej.

ludzie w tym czasie nie wiedzieli, jak nazwać swoje doświadczenia. Znacznie później, po innych ogólnokrajowych katastrofach gospodarczych, ktoś wymyślił termin „panika 1819 roku”; jest to mylna nazwa. Pomimo skupienia się ekonomistów na zawieszeniach i upadkach banków, nie doszło do pojedynczej „paniki” ani kryzysu finansowego. Niewielu używało terminu „panika” w latach 1810 i 1820 w odniesieniu do kryzysu kredytowego. Nikt jeszcze nie wymyślił koncepcji „cyklu koniunkturalnego” lub ” gospodarki.”A panika z 1819 roku nie pasowała do modelu cyklu koniunkturalnego opracowanego w XX wieku. Nawet gdyby PANIKA z 1819 roku była zgodna z tym modelem, nie mielibyśmy pojęcia, ponieważ rząd federalny nie zebrał jeszcze statystyk używanych jako wskaźniki do pomiaru niedawnych recesji i depresji.

w 1919 roku, dekadę przed Wielkim Kryzysem, stulecie paniki z 1819 roku zdaje się minąć bez uprzedzenia. 100 lat później, nie idzie nam dużo lepiej. Oprócz Okrągłego Stołu na dorocznym spotkaniu Towarzystwa historyków wczesnej republiki amerykańskiej w lipcu 2019 r. i publikacji Andrew H. Ważna nowa książka Browninga zatytułowana panika 1819: Pierwszy wielki kryzys, dwusetlecie minęło do tej pory bez większego uprzedzenia. Jednak PANIKA z 1819 roku była niezwykle znaczącym wydarzeniem. Wpływ paniki z 1819 roku można zaobserwować na każdym polu historii Stanów Zjednoczonych, niezależnie od tego, czy jest definiowany wąsko jako kryzys finansowy (przez ekonomistów), ogólnie jako depresja (przez historyków), czy nawet bardziej myląco jako oba te czynniki. A jednak, pomimo jego wpływu na historię polityczną, kulturalną, społeczną, finansową, gospodarczą, dyplomatyczną i prawną, niewielu o nim pamięta.

wydarzenia gospodarcze nie są takie same. Uznając, że paniki i depresje są różnymi i odrębnymi wydarzeniami historycznymi, możemy zauważyć zmiany w życiu gospodarczym w czasie. Cykl koniunkturalny to model ekonomisty, który sprawia, że kapitalizm wydaje się ponadczasowy i niezmienny. Ale historycy wiedzą, że kapitalizm zmieniał się w czasie. Historia gospodarcza To nie tylko powtarzający się cykl. Kontekst ma znaczenie.

nie zbudowaliśmy wielu pomników paniki, recesji, czy depresji, ale może powinniśmy. Pomniki kataklizmicznych wydarzeń amerykańskiego kapitalizmu, jak panika z 1819 roku, przypominają nam w dobrych czasach, że życie gospodarcze jest dalekie od stabilności, a w złych czasach, że przetrwaliśmy poprzednie katastrofy. Jak wyjaśnia wydany właśnie przez National Council for Public History 's Handbook Inclusive Historian:” zabytki mogą nas łączyć i wzmacniać nasze społeczności w obliczu tragedii lub niepewności.”Brak zabytków gospodarczych uniemożliwia społeczeństwu skupienie się na społeczności. A kiedy powrócą ciężkie czasy, tak jak one, to nie mamy miejsca na wspólne wspominanie. Jak nauczył nas historyk Scott Sandage ’ s Born Losers, po panice z 1819 roku Amerykanie zaczęli obwiniać jednostki za ich finansowe niepowodzenia pomimo większych przyczyn społecznych. Wciąż kolektywizujemy sukces i personalizujemy porażki.

to nie jest sprawiedliwe, co więcej prowadzi do niedokładnej historii. Nauczyłem się w moich badaniach nad moją książką the Many Panics z 1837 roku: Ludzie, Polityka i stworzenie transatlantyckiego kryzysu finansowego, który spanikował ludzi z kolei napisali się z historii paniki z 1837 roku, aby stworzyć bardziej smaczną i bardziej pragmatyczną historię dla celów politycznych, finansowych i osobistych. Obwiniani, ale niewidoczni, ludzie są często wymazywani z historii gospodarczej, mimo że historia gospodarcza dotyka wszystkich. Nasz brak monumentalizacji ekonomicznej katastrofy pozwala na ciągłe wymazywanie pamięci zarówno o zbiorowych przyczynach, jak i indywidualnych doświadczeniach.

aby pamiętać, że USA potęga gospodarcza zawsze wiązała się ze znacznymi kosztami, musimy zapisać przeszłe zmagania życia gospodarczego w krajobraz historyczny. Razem, Narodowe pomniki minionych Panik, recesji i depresji pomogłyby nam zobaczyć ogromne zmiany gospodarcze w historii USA: koniec niewolnictwa, urbanizacja, a później dezindustrializacja amerykańskiej pracy, wzrost powszechnych inwestycji na giełdzie, ekspansja kredytów konsumpcyjnych, tworzenie siatek bezpieczeństwa społecznego, takich jak bezrobocie i zabezpieczenie społeczne, i wiele więcej. Gdyby ludzie mogli odwiedzić pomniki ekonomicznej katastrofy, zobaczyliby własne zmagania z zatrudnieniem, wypłacalnością, kredytem i przetrwaniem jako część historii wartej zapamiętania. I następnym razem, gdy staniemy w obliczu bolesnego pęknięcia finansowej bańki, wszyscy będziemy mogli wskazać nasze pomniki upamiętniające przetrwanie minionych katastrof gospodarczych, zamiast wskazywać na siebie nawzajem palcami.

kto pamięta panikę z 1819 roku? Wszyscy powinniśmy.

Jessica Lepler jest profesorem historii na Uniwersytecie w New Hampshire. Jej pierwsza książka, the Many Panics z 1837: People, Politics, and the Creation of a Transatlantic Financial Crisis (Cambridge, 2013), był współautorem nagrody James H. Broussard Best First Book Prize przyznawanej przez Society for Historians of the Early American Republic (SHEAR). Jest współzałożycielką warsztatu Literackiego SHEAR Second-Book Writers ’ Workshop. Jej druga książka jest eksploracją prób budowy kanału przez Jezioro Nikaragua w 1820 roku. jesienią 2019 r. odbyła semestralne stypendium naukowe w ramach programu UNH Provost ’ s Faculty Scholars Program, aby pracować nad tą książką.

Robert Yoskowitz, ” z przodu: Three Approaches to the Public Sculpture of George Segal,” The Princeton University Library Chronicle, 73 (Spring 2012): 463-79, esp. 470–74.

tekst napisu znajduje się whttp://stationstart.com/2010/04/fdr04/.

„Komitet datowania cyklu koniunkturalnego”, Krajowe Biuro Badań Ekonomicznych, wrzesień 20, 2010, https://www.nber.org/cycles/sept2010.html.

termin ten może być po raz pierwszy użyty w 1837 roku, kiedy list, o którym mowa w gazecie, odnosi się do „the great pressure and panic of 1819.””Z Tawanda (Pa) Demokrata. Wyciąg z listu Hon. A. H. Czytaj: New Hampshire Patriot and State Gazette, Wrzesień 2010 11, 1837, s. 1. Do 1890 roku termin „panika 1819” pojawił się w gazetach bez terminu presja, ale „p” nie było jeszcze pisane wielką literą jak rzeczownik. Zobacz na przykład ” In Dolce Far Niente. Jednak myślą, że pracują jak niewolnicy z kuchni”, Knoxville Journal, luty. 25, 1894, s. 12.

chociaż jestem bardzo wdzięczny za nowy tom Browninga i uznałem go za bardzo pomocny w opisywaniu wydarzeń z końca 1810 i początku 1820 roku w tym eseju, nie zgadzam się z interpretacją Browninga moich ustaleń dotyczących użycia słowa „panika” w 1837 roku. Wiele źródeł pierwotnych z 1837 używa tego terminu, ale rzeczownik właściwy „the Panic of 1837” pojawił się dopiero znacznie później. Andrew H. Browning, the Panic of 1819: The First Great Depression (Columbia, MO: University of Missouri Press, 2019), 183.

Timothy Mitchell, „Naprawa gospodarki”, Kulturoznawstwo, 12 (nr 1, 1998), 82-101.

historia statystyki we wczesnej Republice, patrz Patricia Cline Cohen, a Calculating People: the Spread of Numeracy in Early America (New York, 1999).

Seth C. Bruggeman, „Memorials and Monuments”, the Inclusive Historian ’ s Handbook, July 18, 2019,https://inclusivehistorian.com/memorials-and-monuments/.