i

+ 24

opis tekstowy dostarczony przez architektów. Przed Robie House, Fallingwater i Guggenheim Kariera Franka Lloyda Wrighta zaczynała się dopiero w Oak Park w stanie Illinois. Jednym z najważniejszych projektów z jego wczesnej kariery jest Unity Temple w pobliżu jego domu i studia w Oak Park. Ukończona w 1908 Świątynia Unity była kościołem zastępczym dla Unitarnego Kościoła Uniwersalistycznego, który spłonął w 1905.

Kościół jest uważany za ważne dzieło dla ruchu modernistycznego na początku XX wieku, ale był również fundamentem, z którego powstała szkoła preriowa na język architektoniczny Wrighta.

Unity Temple nie był zwykłą Komisją dla Wrighta, ponieważ był parafianinem Kościoła Unitariańskiego w Oak Park. Dla Wrighta kościół miał być świątynią dla człowieka, aby czcił Boga, co zbiegło się z decyzją Wrighta o porzuceniu typowego dla Nowej Anglii Unitariańskiego, białego stylu architektonicznego na rzecz bardziej nowoczesnej estetyki betonu.

Beton można łatwo uznać za część porzucenia przez Wrighta białego stylu Nowej Anglii w ramach uproszczenia i usunięcia tradycyjnej parafaneli religijnej jako sposobu na który umieszcza człowieka w sercu świątyni.

jednak w rzeczywistości budżet kościołów był stosunkowo niski jak na projekt tej skali, około 40 000 dolarów. Wdrożenie przez Wrighta żelbetu było nie tylko wykonalne pod względem ekonomicznym, ale także ze względu na elastyczność w projektowaniu, a jednocześnie zapewniło trwałą obecność na placu budowy.

znajduje się na ruchliwej głównej ulicy w Oak Park, Unity Temple siedzi jako ciężka masa na miejscu. Ze względu na poziom hałasu od strony ulicy Świątynia wydaje się być bez okien, z wyjątkiem kilku kloszowych okien umieszczonych we wnękach fasady. Podobnie jak w przypadku niektórych jego późniejszych prac, Unity Temple jest zaprojektowany jako dwuczęściowy budynek, który umiejscawia świątynię w centrum budynku, który łączy się z Centrum Społeczności poprzez niski poziom korytarza. Mimo że Wright próbował porzucić tradycyjne wartości Kościoła Unitariańskiego, nadal umieścił świątynię w centrum budynku, sugerując, że chociaż projekt przestrzeni może ostatecznie ulec zmianie, wartości zaszczepione w przestrzeni nie muszą.

w przeciwieństwie do kultowych budynków, które Wright zaprojektował później w XX wieku, Unity Temple nie ma niskiego, poziomego profilu, a przestrzeń i objętość były ważniejsze niż ściany.

w architekturze Wrighta istnieje wzajemne oddziaływanie światła i ciemności, w materialnej, przestrzennej konfiguracji i literalnych środkach światła. Wygląd zewnętrzny jest ciężki i nieprzezroczysty, podczas gdy wnętrze wygląda na otwarte i przewiewne. Wewnątrz świątyni światło wydaje się pojawiać znikąd zalewając przestrzeń światłem.

ponieważ okna zostały usunięte z poziomu ulicy, parafianie nie mają widoku na zewnątrz ani na przyrodę. Odpowiedzią Wrighta na ten problem było zaprojektowanie witraży o odcieniach zieleni, żółci i brązu, aby przywołać poczucie natury we wnętrzu.

w porównaniu do efektów, które tworzy budynek, świątynia jest stosunkowo niewielka. Wszystkie siedzenia w świątyni są umieszczone w odległości 40 stóp od ambony, co wzmacnia poczucie wspólnoty, które Wright rozwinął jako sposób na spotkanie się i uwielbienie wszystkich. Chociaż jego rzeczywisty rozmiar jest znacznie mniejszy, niż się wydaje, jest to światło, które wlewa się z clerestory i świetliki, które otwierają objętość, aby wyglądać tak, jakby były znacznie większe niż w rzeczywistości.

cały budynek, a bardziej wnętrze, każdy szczegół został zaprojektowany przez samego Wrighta. Oprawy oświetleniowe, macery na ścianie, witraże, a także szklane oprawy w toaletach. Podobnie jak w przypadku większości jego budynków, Unity Temple jest holistycznym projektem, w którym nic nie pozostało nietknięte lub podpisane jest całkowicie zakorzenione w zasadach projektowania Wrighta.

od 1971 roku świątynia Unity jest uważana za zabytek narodowy, który jest uważany za jeden z największych wkładów Wrighta w kulturę amerykańską. W 2009 roku został umieszczony na liście najbardziej zagrożonych zabytków, co doprowadziło do szeroko zakrojonego procesu renowacji, aby zachować oryginalne detale budynków, jednocześnie chroniąc je przed aktualnymi i przyszłymi problemami.

„Dlaczego więc nie zbudować świątyni, nie dla Boga w ten sposób—bardziej sentymentalny niż sens—ale zbudować świątynię dla człowieka, odpowiednią do jego zastosowań jako miejsce spotkań, w którym studiować samego człowieka dla jego Boga? Nowoczesny dom spotkań i miejsce dobrej zabawy.”- Frank Lloyd Wright